بررسی “شورش سفید”: وقتی ستارگان پانک علیه نژادپرستی

مبارزه می کنند

از آنجا که راک دیگر شکل غالب موسیقی عامه پسند نیست ، سخت است که بگوییم احیای داستان سازمان متولد انگلیس راک نژادپرستی چقدر خوب است. اما یکی از موارد زیادی که “شورش سفید” ، مستندی درباره RAR به کارگردانی روبیکا شاه ، به خانه آورده است این است که جهان هنوز می تواند از موارد بیشتری علیه نژادپرستی استفاده کند.

این فیلم با بازگو کردن دو وجه نگران کننده دهه 1970 انگلیس آغاز می شود. اول: ظهور حزب راست افراطی به نام جبهه ملی ، که پیشنهادات آن برای قدرت دولتی در کشور نابسامان اقتصادی معتبرتر می شود سخنان نژادپرستانه انوخ پاول ، نماینده برجسته محافظه کار پارلمان ، به منافع جبهه ملی دامن زد. دوم: در آغوش گرفتن این سخنان نژادپرستانه توسط ستاره های راک جریان اصلی ، از جمله اریک کلپتون و راد استوارت ، که گفته های نقل شده آنها از آن زمان همچنان وحشتناک است. (متعاقباً كلاپتون به خاطر این اظهارات عذرخواهی كرد ، اخیراً در یك مستند 2017 ، اما هیچ كدام از ابراز پشیمانی ها به اندازه اقدام اولیه ثبت نشده است.)

[محتوای جاسازی شده]

عکاس و کارگردان تئاتر تجربی قرمز ساندرز هم از این اظهارات بیزار شده بود و هم با دیدن یک کنسرت توسط کلش انرژی گرفته بود. بنابراین ایده راک علیه نژادپرستی متولد شد – نه فقط برای تبلیغ یک پیام ضد نژادپرستانه ، بلکه برای ادغام موسیقی و موسیقی.

در مصاحبه ای برای این فیلم ، پائولین بلک ، زن اصلی گروه اسکا The Selecter ، می گوید: “راک علیه نژادپرستی سفیدپوستان بود سرانجام با این واقعیت بیدار شدم که ، “خدای من! اینجا نژادپرستی وجود دارد! ‘ها! لطفا! می دانید ، سیاه پوستان آن را زندگی می کردند. “

اما گروه کارها را انجام داد و این فیلم به ویژه در نمایش سازمان سیاسی در دوره آنالوگ جذاب است. این اوج در یک “کارناوال ضد نازی” در سال 1978 برگزار می شود ، که گروه های پانک و رگی در آن حضور داشتند و در آن Clash نجیبانه نقطه سربرگ را به تام رابینسون واگذار کرد ، که سازمان دهندگان او را یک چهره متحدتر می دانستند. این نمایشی که در تصاویر بایگانی به تصویر کشیده شده ، هم دلچسب است و هم سردرد.

شورش سفید
نه دارای رتبه. زمان اجرا: 1 ساعت و 20 دقیقه. از طریق سینماهای مجازی تماشا کنید.