نیاز دارد
تحت تعقیب: عاشق هنر با عمق جیب ها و سقف بلند – سقف بسیار بلند. یک سقف 65 فوت بلند ، 20 فوت بلندتر از تابلوی هالیوود ، 25 فوت بلندتر از یک تیر تلفن و 46 فوت بلندتر از یک زرافه کامل.
The هدف مورد بحث یک پرده صحنه است – شورشی از چهره ها روی زمینه قرمز آتشین نه کاملاً 44 فوت عرض – که مارک شاگال برای یک تولید اپرای متروپولیتن از “Die Zauberflöte” (“فلوت جادویی”) موتزارت در دهه 1960 ، در تقریباً در همان زمان او نقاشی های دیواری مشهوری را طراحی کرد که در لابی مت در مرکز لینکلن قرار دارند. پرده قرار است روز سه شنبه توسط Bonhams در نیویورک به حراج گذاشته شود ، که تخمین می زند 250 تا 500 هزار دلار فروخته شود. . برای محلی که تازه ترین مالک می خواست آن را آویزان کند ، در موزه ای در ارمنستان ، هرمی بلند با آبشارهای مصنوعی تقریباً به بلندی ساختمان امپایر استیت ، بسیار بزرگ بود. بنابراین ، آن را جمع کردند ، دوباره در جعبه سفارشی خود قرار دادند و به نیویورک بازگشتند.
“این یک فضای خاص را می گیرد ،” گفت مولی اوت آمبلر ، یک معاون ارشد Bonhams. “این یک موضوع منحصر به فرد است که باید در نظر گرفته شود.”
اما برخلاف حراجی که کالای فروخته شده – نقاشی یا الماس یا تمبر ریز – قبل از شروع پیشنهاد به تریبون منتقل می شود ، پرده در جعبه خود در روز سه شنبه باقی می ماند. آنقدر بزرگ است که بونهام فقط برای عکاسی از آن مجبور شد استودیویی به اندازه نیمی از یک زمین فوتبال اجاره کند.
“این یک تصویر کاملاً شگال است ، با چندین شکل و یک خیال چرخان در هوا پرواز می کند. “خانم ات آمبلر گفت ، با اشاره به اینکه شاگال بیشتر از پارچه های پارچه ای پرده از رنگدانه های طلا و نقره استفاده می کرد تا مجموعه هایی که برای باله طراحی کرده بود ، “او در ترکیب اشکال هندسی ، دادن کیفیت ارتعاش به خورشید و ماه بسیار خوب است. او می تواند این روابط پویا را بین بخشهای پرده که داستان را روایت می کنند ایجاد کند. “
شاگال ، درست ، با ولودیا اودینوکوف ، همکار وی در مجموعه اپرای” فلوت جادویی “، در سال 1967. اعتبار … عالمی ، از طریق Bonhams
مت پرده را فروخت ، در آخرین اقدام تولید ، در سال 2007 ، دو سال قبل از آنکه نقاشی های دیواری را در لابی به عنوان وثیقه وام در پی بحران مالی قرار دهد.
پرده ، اجرا شده با همکاری طراح صحنه روسی ولودیا اودینوکوف ، بخشی از تنها مجموعه اپرا بود که شاگال طراحی کرد. مدت هاست که هنرمندان با همکاری با طراحان طراح و کارگردان نمونه کارهای خود را گسترش داده اند. شاید مشهورترین چنین مشارکتی زمینه ساز سالوادور دالی برای فیلم مهیج آلفرد هیچکاک “Spellbound” در سال 1945 باشد. هنرمندانی مانند اوژن برمن و جان پایپر مجموعه های اپرا را طراحی کردند – برمن از 1951 تا 1963 برای Met 5 کار کرد – و طرح های خشن موریس سنداک و طرح های صیقلی برای اپرا و باله موضوع نمایشگاهی در سال گذشته در کتابخانه و موزه مورگان بود. هنری مور مجسمه ساز صحنه ای از “دون جیووانی” ساخته موتزارت را در سال 1967 طراحی کرد که شامل اشکال انتزاعی ساخته شده از لاستیک کف بود. و جولی تیمور ، کارگردان برنده جایزه تونی “شیر شاه” ، در سال 2004 “فلوت جادویی” جدیدی را برای مت طراحی کرد تا جایگزین یکی از نقاشان دیوید هاکنی شود.
شاگال در دهه 1940 تنظیمات ابتکاری را برای باله ها ایجاد کرده بود اما تا قبل از شروع فعالیت اپرا سر رودولف بینگ ، مدیر مت ، او را ترغیب کرد که روی تولید جدیدترین اپرای موتزارت کار کند ، این یک تخیل درباره شاهزاده ای است که برای نجات دختر ربوده شده ملکه شب ساخته شده است.
بینگ ، که دوستانه با شاگال بود ، سعی کرده بود که وی را برای طراحی یک باله در دهه 1950 ترغیب کند. شاگال به آن پروژه و “Nabucco” وردی که برای فصل 1960 برنامه ریزی شده بود ، نه گفت. اما او نمی توانست به “فلوت جادویی” نه بگوید. مورد علاقه بود. وی اظهار داشت: “هیچ كاری روی زمین وجود ندارد كه به آن دو كمال” فلوت جادویی “و كتاب مقدس نزدیك شود.”
شاگال ، در آن زمان 70 ساله بود ، در اپرای پاریس از سقف نقاشی شده جدیدی رونمایی کرد که در واقع مجموعه ای از تابلوها است که روی نقاشی اصلی دایره ای شکل توسط ژول اوژن لنپو قرار گرفته است. شاگال انبوهی از شخصیت ها و نمادها را خلق کرد که به احترام “کارمن” بیزت ، “تریستان و ایزولده” واگنر و “بوریس گودونوف” موسورگسکی – و “فلوت جادویی”
و سپس او وارد تولید جدید Met شد. نوه او بلا مایر پرده را “یک جشن کامل” آهنگساز توصیف کرد. وی در مصاحبه ای گفت: “این یک ماجراجویی خارق العاده برای او بود که بتواند وارد دنیای موتزارت شود و بتواند آن را به صحنه بکشد.” /
“فلوت جادویی” برای اولین فصل مت در مرکز لینکلن برنامه ریزی شده بود. بینگ در خاطرات خود ، “شوالیه ای در اپرا” (1981) ، نوشت: “شاگال” از صبح تا شب طرح هایی را می کشید و نقاشی می کرد “و با گونتر رنرت ، مدیر تولید دیدار کرد.
همه از نتیجه مشتاق نبودند. جان کانادای ، منتقد هنری نیویورک تایمز در آن زمان ، گفت که شاگال “به نظر می رسید کمی بیش از حد به عنوان نمایش یک نفره به این انتصاب فکر کرده است” ، در حالی که هارولد سی.شونبرگ ، منتقد ارشد موسیقی تایمز ، شکایت کرد که مخاطبان شب افتتاحیه به آریاها گوش نمی دادند اما “مشغول تلاش برای شمردن تعداد ارقام در پس زمینه بودند.”
هنوز هم “فلوت جادویی” ساخته شاگال به مدت 24 سال در کارنامه Met باقی ماند. حتی پس از بازنشستگی تولید ، این مجموعه ها گاه به گاه برای رقصهای شام کراوات سیاه برای مشتریان Met ارائه می شد.
و سپس Met پرده را به Gerard L. Cafesjian ، یک مجموعه دار که از سهام خود در یک انتشارات مید وسترن ثروت کسب کرده بود. خانم Ott Ambler گفت که آقای کافسجیان ، که در سال 2013 درگذشت ، “کارهای بسیار رنگی و تأثیرپذیری را دوست داشت.” (املاک و مستغلات او اکنون پرده دار است.) او همچنین علاقه زیادی به میراث ارمنی خود داشت و گفته می شود بیش از 50 میلیون دلار برای موزه پایتخت ارمنستان در ایروان هزینه کرده است.
” او درباره پرده گفت ، من فکر می کنم او این را به عنوان یک قطعه مرکزی به طور بالقوه قوی می دید “. وی گفت: “من فکر می کنم که او جشن جالبی از زندگی و تصاویری را که با شاگال ، پرنده بزرگ آبی در پیش زمینه یا نمادهای موسیقی که شاگال بارها و بارها به تصویر می کشید ، تصور می کنید ، جشن گرفت. شاگال همیشه به دنبال شادی بود و موسیقی قسمت اصلی آن بود. “
