مانند بسیاری از ترانه سرایان بزرگ ، پتی معتقد بود که موسیقی خود را از جای دیگری هدایت کرده است ، بنابراین مثل او نبود که بلافاصله دقیقاً به چه کسی فکر کند یا آهنگ جدیدی درباره چه چیزی بود. (“من حتی در درک آن دریغ می کنم ،” وی در مورد هدیه خود در مستند پیتر بوگدانوویچ ، “Runnin ‘Down a Dream” ، 2007 گفت: “از ترس اینکه این کار باعث از بین رفتن آن شود.”) اما مدتی بعد ، پتی درمانگر نظریه خود را مطرح کرد: “این آهنگ درباره شماست. این همان چیزی است که برای خود می خوانی آنچه را که باید بشنوی. “

این تجزیه و تحلیل ، پتی برای زندگی نامه نویس خود ، وارن زانز به یاد آورد ،” نوعی من را عقب زد. اما فهمیدم حق با اوست. این من بودم که برای خودم آواز می خواندم. “

از خارج ، در اوایل دهه 90 ، شنیدن این نکته که تام پتی برای اطمینان از دردسر و نگرانی به اطمینان خاطر احتیاج داشت ، تعجب آور بود: به نظر می رسد ستاره راک با زرنگی و خرخره لمس Midas را دارد. پتی سپس وارد قلب دوم خود با Heartbreakers شد ، گروهی محکم و روان که وی و برخی دیگر از دوستان فلوریدین شمالی در اوایل دهه 1970 تشکیل داده بودند. در سالهای گذشته ، آنها یک رشته طولانی و آلبوم موفق را به بازار عرضه کرده بودند که به نظر می رسید در جایی بالاتر از روند عبور صنعت موسیقی قرار دارد.

در اواخر دهه 80 و اواخر دهه 30 ، پتی نه تنها با قهرمانانش دیدار نکرده بود (روی اوربیسون ، جورج هریسون ، باب دیلن و جف لین) اما گروهی با نام Traveling Wilburys تشکیل داد. او و لین همچنین اخیراً “Full Moon Fever” (1989) ، اولین آلبوم انفرادی Petty را ضبط کرده بودند که آنها را با سهولت جذاب و طراوت به سرعت ضبط کردند. برچسب ضبط وی تقریباً آنرا عرضه نکرد زیرا فکر نمی کرد از نظر تجاری سودمند باشد ، علی رغم اینکه دو آهنگ اول آن “Free Fallin” (!) و “I Won’t Back Down” نیستند (!!). درعوض ، این بزرگترین فروشنده او تاکنون شد.

و با این وجود پتی در تمام اوج ظاهری ظاهری ، پیشی جستن به برخی از شیاطین داخلی بود که هر لحظه سرعتش را از او گرفتند. ازدواج دو دهه ای او در حال شکست بود. (همسرش ، جین بنیو ، از “17 سالگی” با او بود – این واقعیتی است که دوست پتی ، استیوی نیکس ، یکبار به دلیل لهجه بنیاد در فلوریدا از او شنیده بود ؛ شما می توانید بقیه داستان را از آنجا پر کنید.) طوفانی پتی رابطه با درامر Heartbreakers استن لینچ آینده گروه را تهدید می کرد. و انواع خاطرات سرزده ای وجود داشت که او از زمان ترک فلوریدا سعی در خاموش کردن آنها داشته است ، از کودکی با مادری بیمار ، مقدس و پدری خشن که نسخه مردانه جنوبی او هرگز نتوانست آن را برآورده کند. با استراحت پس از آنکه Heartbreakers در سال 1991 “Into the Great Wide Open” ساخته لین را تولید کرد ، پتی وارد جستجوگرترین و بارورترین دوره خلاقیت حرفه خود شد.

“قطعاً در زندگی او تنش وجود داشت” ، تهیه کننده “Wildflowers” ریک روبین از جلسات آلبوم یادآوری کرد در بیوگرافی زانز ، اضافه کرد که “به نظر می رسید او واقعاً نمی خواست استودیو را ترک کند. مثل اینکه او نمی خواست در زندگی اش کار دیگری انجام دهد. فکر می کنم او می خواست ذهنش را از هر آنچه در خانه می گذرد دور کند. “

اما البته این همه در آهنگ هایی که او می نوشت ، ریخته می شد ، که به نوبت بود خام ، خنده دار ، امیدوار کننده و دقیقاً در زیر سطح ، تقریباً یک درد ثابت دارد. “در اواسط زندگی خود ، او همسرش را رها کرد و فرار کرد تا بد باشد – پسر ، ناراحت کننده بود” ، پتی در بالای گیتار آکوستیک با بافت بسیار خوب و ضرب آهنگ “پیدا کردن دوست” آواز می خواند. (رینگو استار روزی اتفاقاً در استودیو چرخیده و مجبور به نشستن شده است.) با وجود گروه کر ، نمای شوخی شوهر پتی از بین رفته و اعتراف به آسیب پذیری اول شخص را شگفت زده کرده است: “یافتن دوست سخت است.”

پتی مدتها ثابت کرده بود که نویسنده اقتصاد برافروخته است – همینگوی در راک اند رول در سایه های رنگی. او مهارت جمع آوری کلمات ساده و روزمره را به عبارات جادار و برانگیزاننده داشت: حتی در صفحه ، برای گفتن چیزی از همه آنچه که به صدای ضبط شده می آورد ، یک داستان کوتاه کامل در پنج کلمه وجود دارد ، “و من آزادم / سقوط آزاد. “

یکی از خوشحالی های عجیب” گلهای وحشی و بقیه “مشاهده پتی در اوج مطلق قدرت ترانه سرایی خود است ، و اصلاحات کوچک و هوشمندانه ای انجام می دهد به این آهنگ ها در حال پیشرفت است. بعضی اوقات یک دنیای واحد است ، چند حرف. در طول جلسات ، مایک کمبل ، گیتاریست و همکار دیرینه خود ، پتی را با ریف رانندگی آورده بود و در اطراف آن آهنگی را به نام “You Rock Me” نوشت – به طور آزمایشی ، زیرا می دانست این عنوان افتضاحی است. در یادداشت های مجموعه ، کمپبل یادآوری می کند که پتی ماهها مشکل آن غزل را روی مشعل نگه داشته و سپس روزی با یک اورئکا یک جمله ای: خراب به استودیو رسیده است. “You Rock Me” یک حرف کلیشه ای است. “You Wreck Me” یک فضای کامل است.

با جابجایی بین ضبط های خانه ، ضبط های متناوب و نسخه های کامل شده آلبوم ، قطعات پازل با ظرافت متحرک را نشان می دهد: یک ملودی پل humme از نسخه نمایشی آهنگ تیتر خانه خود را در” برای یافتن یک دوست “پیدا می کند. “Climb That Hill” قبل از اینکه از رکورد تمام شده بریده شود ، با دو ترتیب مختلف حرکت می کند. شاید جذاب ترین مسئله تکامل “شما نمی دانید چگونه احساس می شود” است که از یک تصنیف ضبط شده در خانه به آلبوم زنده تغییر می کند ، به عنوان یک آهنگ سرود و دود ، “اگر شما هم دارید” آنها از جمعیت لذت می برند. در این بین ، ضبطی که آهنگ را به موفقیت تبدیل کرد ، ضرب و شتم پاک نشدنی درامر استیو فرون را اضافه می کند ، همانطور که توسط روبین ، یکی از بنیانگذاران Def Jam Recordings تولید شده است. روبین در یادداشت های بوش می گوید: “ماهیت الگوی طبل ، میزان بلند بودن ضرب و شتم آن ، با تولید کننده هیپ هاپ در من صحبت کرد ،” و طعم جدیدی به کام پتی داد. ” p>

“گلهای وحشی” مانند سلف خود یک ضربه: در کمتر از یک سال سه برابر پلاتین شد و رکورد سریعترین فروش پتی را به خود اختصاص داد. حتی جدی ترین معتقدانش هم انتظار نداشتند که چنین سر و صدا شود. روبین در کتاب زانس گفت: “من فکر می کنم دلیل تعجب من مربوط به ایده بزرگسالی است که یک رکورد خوب را به دست می آورد. تعداد افراد بزرگسالی که ضبط های خوبی داشتند بسیار ضعیف بود و به همین دلیل واقعاً برجسته بود. “

گاهی اوقات آهنگ ها قبل از اینکه خواننده آنها این کار را انجام دهد به حقایق خاصی می رسند. پتی به زندگینامه نویس خود با اشاره به تلاش خود در سال 1999 گفت: “من خوانده ام که” اکو “” آلبوم طلاق “من است ،” اما “گلهای وحشی” آلبوم طلاق است. من آماده می شوم من حتی نمی دانم هنگام نوشتن آن چقدر آگاه بودم. ” بنابراین ، در آن جدول زمانی ، “گلهای وحشی” مقدمه ای برای تاریکی آینده است: افسردگی ناتوان کننده پتی ، و اعتیاد به هروئین در اواسط دهه 90 که او را تقریباً از همه در زندگی پنهان نگه داشت.

و بنابراین ناامیدی عمیق نیز در خاک غنی این آهنگ ها وجود دارد. اما آنچه آن را قابل تحمل می کند و باعث ضبط صدای بسیار ضعیف می شود ، هر چیز دیگری است که در آن آمیخته شده باشد: شوخ طبعی ، خرد ، کمی ضعف و احساس ملموس امید. من هنوز آهنگ آخر “Wildflowers” ، “Wake Up Time” را پیدا می کنم که غم انگیزترین آهنگی است که پتی تاکنون نوشته است: آیه های آخرین تماس ، موسیقی میانسالی (“شما قبلاً در دبیرستان خیلی باحال بودید ، چه اتفاقی افتاد؟ “) و پس از آن صدای جغد کودک درونی گروه کر ،” شما فقط یک پسر فقیر هستید ، در این دنیا تنها هستید. ” اما همچنین یکی از امیدوار کننده ترین آنهاست. با پایان آن – با این صدای بزرگ و آرامش بخش ، به همان اندازه گرم بودن آفتاب – او با در نظر گرفتن نقش نوعی والدین که همیشه به آنها نیاز داشت ، به شخصیت سوم تبدیل شده است.

“زمان بیدار شدن است / زمان باز شدن چشمان شما / و برخاستن / و درخشیدن.” این پتی است که دوباره برای خودش می خواند. با ایجاد یک آهنگ عالی دیگر ، خود را تسکین می دهد.