بود
شش ماه بعد از اینکه بتهوون به فکر خودکشی افتاد ، اعتراف کرد ناشنوایی فزاینده او در سند 1802 معروف به عهد هلیگن اشتاد ، او در یک میخانه با یک رفیق جدید کاریزماتیک ، جورج پولگرین بریجتاور ، میخکوب می شد. این ویولونیست دو نژاد اخیراً وارد وین شده بود و از یکی از مشهورترین و پرشورترین قطعات بتهوون ، سونات “Kreutzer” الهام گرفته است.
بتهوون حتی سوناتا را به بریجتوئر اختصاص داد. اما آهنگساز تحریک پذیر – که بعداً وقف تقدیم به ناپلئون را از سومین سمفونی خود حذف خواهد کرد – سرانجام آن را پس گرفت.
در حالی که ناپلئون برای تأمین جایگاه خود به بتهوون نیازی نداشت تاریخچه ، این حقه بازی باعث کاهش Bridgetower به تقریباً مبهم شدن شد. اگرچه نام وی در بیوگرافی آنتون شیندلر در سال 1840 از بتهوون گنجانده شده بود ، اما وی به طور نادرست به عنوان “یک ناخدا دریایی آمریکایی” توصیف شد. مانند بسیاری از هنرمندان سیاهپوست که در طول زندگی برجسته بودند ، وی تاریخ را فراموش کرده است که متعلق به کسانی است که روایت را کنترل می کنند.
<کنار کلاس = "css-ew4tgv" aria-label = "همراه ستون ">
بریجتاور در 13 اوت سال 1778 متولد شد. ، در شرق لهستان ، و Hieronymus Hyppolitus de Augustus نامگذاری شده است. پدرش ، جوآنیس فردریکوس دو آگوستوس ، از نژاد آفریقایی بود. مادرش ، ماریا اشمید ، آلمانی-لهستانی بود ، و باعث شد بریجتاور را که در آن زمان به عنوان مولاتا شناخته می شد ، فردی نژاد مخلوط ساخته باشد. ( شاعر ریتا داو ، شاعر 2008 کتاب” Sonata Mulattica “، وقایع نگاری تصور شده از زندگی بریجتاور ، در سالهای اخیر کمی به ارتقا profile سطح وی کمک کرده است.)
<کنار کلاس = "css-ew4tgv" aria-label = "ستون همراه">
پدر بریجتاویر – که نام فردریک را به خود گرفت و گاهی اوقات دیگران – نیروی محرکه حرفه پسرش بود. فردریک خوش تیپ ، جذاب و مسلط به چندین زبان ، یک داستان سرای طبیعی بود که از قدرت تبلیغ برخوردار بود. وی ادعا كرد كه پدرش یك شاهزاده آفریقایی بوده است كه به طور غیررسمی توسط یك ناخدای دریایی هلند به فرزندی پذیرفته نشده بود ، به او قول داده شده بود كه الماس و گرد و غبار طلا را بدست آورد ، و سپس به برده فروشی فروخته شود و در این راه از غرق شدن کشتی جان سالم به در برد. پدر با یک زن آفریقایی ازدواج کرد و در باربادوس ، جایی که فردریک متولد شد ، مجروح شد. نام بریجتاور احتمالاً از پایتخت جزیره ، بریج تاون گرفته شده است.
مشخص نیست که چگونه فردریک در لهستان پیچید ، اما ویلیام هارت مورخ در مقاله 2017 در موزیکال تایمز که پدرخوانده های جوان بریج تاوز عضو آن بودند از خانواده نجیب Radziwill ؛ فردریک و احتمالاً همسرش ممکن است در خدمت آنها بوده باشد. این زوج و پسرش خیلی زود به اتریش نقل مکان کردند ، جایی که فردریک ، معروف به “مور” ، به عنوان صفحه ای برای شاهزاده نیکولاس استرهازی کار می کرد. شاهزاده دوستدار موسیقی ارکستر خود را در کاخ خود در آیزنشتات ، جایی که هایدن آهنگساز دربار بود ، حفظ کرد. (بعداً از جورج بریجتاور بعنوان شاگرد هایدن نام برده می شد ، اما مشخص نیست که او هرگز نزد استاد تحصیل کرده است.)
مدت ها بود که تصور می شد اولین بار برای اولین بار در بجت پاریس در سال 1789. اما آقای هارت در یک روزنامه فرانکفورت تبلیغاتی را پیدا کرد که در آن کنسرت “Hieronymus August Bridgetown” ، “پسر یک مور” ، در آوریل 1786 برگزار می شد ، در حالی که پسر فقط 7 سال داشت. در آن اشاره شد که او قبلاً در امپراطور ژوزف دوم بازی کرده بود.
بریج تاون ها ، همانطور که در آن زمان شناخته شده بودند ، مدتی در ماینتس زندگی می کردند ، یک مرکز مهم موسیقی ، جایی که ماریا پسر دیگری به دنیا آورد که بعدا ویولن سل شد. فردریک ، همسر و فرزند کوچکتر خود را پشت سر گذاشت ، به تور بزرگ پسر خود پرداخت ، که به عنوان “جوان سیاه پوست مستعمرات” معرفی شد و در سال 1789 کنسرتوی ویولن توسط جورنوویچی را در مجموعه برجسته Concert Spirituel در پاریس اجرا کرد.
<کنار کلاس = "css-ew4tgv" aria-label = "ستون همراه">
” استعداد او ، به همان اندازه اصیل و زودرس ، یکی از بهترین پاسخ هایی است که می توان به فیلسوفانی داد که می خواهند کسانی را که از ملت و رنگ دانش او هستند محروم کنند. خودشان را در هنر متمایز می کنند. “مروری در Le Mercure de France.” سپس خود را صدا زدند – به انگلیس رفتند ، در آنجا خانواده احساساتی را ایجاد کردند.
با رواج لباس الهام گرفته از شرق ، فردریک قبل از بازی عجیب و غریب را با پوشیدن روپوشهای ترکی جاری بیان کرد. همه می خواستند با این “شاهزاده آفریقایی” و اعجوبه او – که حالا اسمش جورج شده بود – ملاقات کنند. تا پاییز 1789 ، فردریک ترتیب بازی پسرش را قبل از پادشاه جورج سوم و ملکه شارلوت و همچنین شاهزاده ولز ، بعدا جورج چهارم داده بود.
جورج طبق “Bath Morning Post” باعث “حیرت عمومی” بازی در Bath شد. در 11 سالگی ، او اولین بار در لندن با کنسرتوی Giornovichi بین دو قسمت اول “Messiah هندل انجام داد. ” او و پدرش اغلب در خانه کارلتون ، شهر بودند. محل اقامت شاهزاده ولز ، که به طور منظم کنسرت های مجلسی برگزار می کرد. در 2 ژوئن سال 1790 ، شاهزاده حمایت كنسرتی را برای بریجتاوئر و یك هنرمند جوان دیگر در اتاق های هانوفر ، محل برگزاری كنسرت برتر جامعه مدرن انجام داد.
تا آن زمان ، فردریک حرفه پسرش را به طرز ماهرانه ای مدیریت کرده بود. اما رفتار او به طور فزاینده ای خود مخرب شد. در یک مراسم نقاب که شاهزاده حضور داشت ، فردریک لباس کاریکاتور یک برده سیاه پوش را پوشید و طرفدار لغو بود. این مطمئناً دلیل شایسته ای بود ، اما این بدلکاری در خدمت بیگانگانی بود که برای پرورش آنها به زحمت افتاده بود. در هنگام اجرای نمایش “مسیحا” ، او برای تکرار گروه کر “هاللوجا” فریاد زد ، و پس از یک مبارزه ، از تئاتر به بیرون پرتاب شد. گزارش هایی مبنی بر مصرف بیش از حد مشروبات الکلی و زنانه بودن وجود داشت.
شارلوت پاپندیک ، بانویی که در انتظار ملکه شارلوت است و یک روزنامه نگار پربار است ، نوشت که فردریک پول پسرش را قمار کرد و چنان وحشیانه با او رفتار کرد که جورج به شاهزاده ولز در خانه کارلتون پناه برد. فردریک قبل از اعزام به آلمان توسط شاهزاده ، که جورج 12 ساله را تحت حمایت خود گرفت ، به یک پناهندگی متعهد شد.
<کنار کلاس = "css-ew4tgv" aria-label = "همراه ستون ">
شاهزاده به او فرصت داد از بهترین نوازندگان لندن بیاموزید. وی آهنگسازی ، تئوری و پیانو را نزد توماس آتوود و ویولن نزد هر دو فرانسوا-هیپولیت بارتلمین و جورنوویشی آموخت. وی با جیووانی باتیستا ویوتی ، ویولونیست و آهنگساز رابطه ای نزدیک برقرار کرد که سبک اعتماد به نفس و جسارت او بر سبک او تأثیر می گذارد.
طی دهه آینده ، بریجتاور تقریباً در 50 سال بازی می کند کنسرت های عمومی با ارکسترها و نوازندگان برجسته ، از جمله هایدن و دومینکو Dragonetti ، مجازی کنترباس. وی اولین نوازنده ویولن گروه شاهزاده ولز بود. نوازنده ارگ و آهنگساز ساموئل وسلی نوشت که بریجتاور “به حق با اولین استادان ویولن رتبه بندی شد.”
پس از دیدار از مادر بیمار خود در درسدن ، بریجتاور وارد وین شد در اوایل آوریل 1803. وی توسط شاهزاده لوبکوویتز ، یکی از حامیان بتهوون ، برای بازی در رباعی آن آهنگساز دعوت شده بود.
<کنار کلاس = "css-ew4tgv" aria-label = "ستون همراه">
بتهوون و بریجتاور پیوند فوری تشکیل دادند. آهنگساز که در آن زمان 32 سال داشت ، ممکن است خودش را در ویولونیست 24 ساله شناخته باشد. لقب بتهوون را اسپانیایی به دلیل رنگ و باریک بودن لقب داده بودند و حکاکی های این دو نفر شباهت بارزی را نشان می دهد. آنها همچنین دارای پدران متجاوز با منافع شخصی در حرفه خود و همچنین توانایی تحریک مخاطبان با استعدادهای حیرت انگیز خود بودند.
بتهوون پس از شنیدن بازی بریجتاور ، نه تنها موافقت کرد که در کنسرتی برای او در آگوارتن شرکت کند ، اما همچنین تصمیم گرفت چیزی برای آنها بنویسد تا با هم اجرا کنند. او قبلاً ترسیم دو حرکت اول سوناتای ویولن را آغاز کرده بود تا یک فینال که قبلاً دور ریخته شده بود را همراهی کند. او اکنون با در نظر گرفتن بریجتاور شروع به آهنگسازی کرد ، زیرا این دو مرد شب ها بیدار می ماندند و مانند نوجوانان بازی می کردند. اگرچه بریجتاور را مالیخولیایی توصیف می کردند ، او همچنین می توانست روحیه ای بالا و عصبی داشته باشد. او سمت آزاد و خشن بتهوون را بیرون آورد.
<کنار کلاس = "css-ew4tgv" aria-label = "ستون همراه">
این کنسرت برای 22 مه 1803 برنامه ریزی شده بود ، اما از آنجا که سوناتا آماده نبود ، به زمان دیگری موکول شد بیست و چهارم در ساعت 4:30 آن روز صبح ، بتهوون به شاگردش ، فردیناند ریس ، دستور داد که دو حرکت اول را برای ویولون کپی کند. ریس فقط قسمت اول را مدیریت می کرد و قسمت پیانو هنوز به شکل طرح بود. بتهوون و بریجتاور برای کنسرت صبح روی صحنه رفتند و هرگز قطعه را تمرین نکرده بودند. بریجتاور بینایی خواندن بود.
بتهوون به بریجتویر یک تکنوازی ابتدایی داده بود که با یک اعلامیه انفجاری آغاز شد و به یک گفتگوی آتشین و نفسانی روی آورد. در برهه ای ، بریجتاور با تقلید و سپس گسترش کادنسای کوتاه پیانو در اولین حرکت ، بتهوون را غافلگیر کرد. بتهوون ، از جا پرید ، او را در آغوش گرفت و گریه کرد: “پسر عزیزم! یک بار دیگر! “
پس از اجرا ، بتهوون آهنگ تنظیم خود را به بریجتوئر ارائه داد و تقدیمی را بر روی امتیاز نوشت:” Sonata mulattica composta per il mulatto Brischdauer، gran pazzo e compositore mulattico “(” سونات Mulatto ساخته شده برای mulatto Bridgetower ، دیوانه بزرگ و آهنگساز مولاتو “).
تولستوی در مورد اولین حرکت ناآرام آور در رمان خود” The Kreutzer Sonata ، ” “قهرمان داستان او ، پس از شنیدن این قطعه که همسرش با معلم ویولن خود بازی می کند ، با عصبانیت حسادت او را با ضربه چاقو کشت. بتهوون کاری را انجام نداد که خیلی افراطی باشد ، اما بعد از اینکه بریجتاور اظهار نظری گستاخانه در مورد زنی که بتهوون تحسینش کرد ، دو مرد با هم مشاجره کردند و بتهوون فداکاری را پس گرفت.
<کنار کلاس = "css-ew4tgv" aria-label = "ستون همراه">
هنگام انتشار سوناتا ، در عوض نام ویولون فرانسوی رودولف کروتزر بود. بتهوون به فکر انتقال به پاریس بود و وقف این قطعه به کروتزر یک حرکت سیاسی حساب شده بود. آنچه بتهوون نمی دانست این بود که کرویتزر از موسیقی او بیزار است. Kreutzer سوناتا را “غیرقابل فهم غیرقابل توجیهی” توصیف کرد و هرگز آن را پخش نکرد.
<کنار کلاس = "css-ew4tgv" aria-label = "ستون همراه">
بریجتاور به لندن بازگشت و با لذت بردن از حمایت شاهزاده ولز ، به اجرای برنامه ادامه داد. در 23 مه 1805 ، او به همراه برادرش که کنسرتو ویولن سل رومبرگ نواخت ، در یک کنسرت در اتاق های هانوفر شرکت کرد. پدر آنها نیز به انگلیس برگشته بود ، جایی که به جرم ولگردی دستگیر و به زندان انداخته شد.
در سال 1811 ، بریجتویر از دانشگاه کمبریج مدرک فوق لیسانس موسیقی دریافت کرد و شد عضو انجمن سلطنتی فیلارمونیک. پنج سال بعد ، او با مری لیک ، دختر تولید کننده مرفه پنبه ازدواج کرد. آنها دو دختر داشتند. یکی در نوزادی درگذشت و از دیگری دور شد. او و همسرش در سال 1824 از هم جدا شدند.
درباره سالهای بعدی بریجتاور اطلاعات کمی در دست است. در مقطعی ، به نظر می رسد که او دیگر کار را متوقف نکرده و زندگی خود را به عنوان معلم پیانو در روم و پاریس ادامه می دهد. وی در نامه ای به مادام دو فاوش ، همکار نوازنده ، در سال 1847 ، به هویت دو نژادی خود اشاره ای شوخی اما گویا می کند: “اگر حامل این نامه خوش شانس است که شما را پیدا می کند ، با انتقال پیام خود به او که به اندازه کافی عادلانه “ببر من” ، و نه “به اندازه کافی تاریک” برای “جمعه من” ، اما کالیبان صادقانه من است کنایه از شخصیت نیمه انسان و نیمه جانور در “طوفان” شکسپیر تلخ است: وقتی جزیره اش به طور ناگهانی اشغال می شود ، کالیبان برده می شود.
بریجتاور در 29 فوریه 1860 در خانه ای در یک خیابان کوچک واقع در جنوب لندن درگذشت. او در قبرستان سبز کنسال دفن شد. گواهی مرگ او را به عنوان “نجیب زاده” معرفی می کند. تا آن زمان ، بتهوون 32 سال بود که دیگر از بین رفته بود.
معلوم نیست که آیا بریجتاور هرگز دوباره سوناتای “Kreutzer” را بازی کرده است یا اینکه بعد از اختلاف آنها با بتهوون در تماس بوده است . تنها چیزی که می دانیم این است که در 24 مه 1803 ، دو مجری درخشان با خلوص با سیم بالا جمعیت را خیره کردند. یکی از آنها وارد تاریخ شد.
پاتریشیا موریسوئه نویسنده رمان “زنی در مهتاب” است.
<کنار کلاس = " css-ew4tgv "aria-label =" ستون همراه ">
Leave a reply