ست بوگارت روی رنگ پریده نشسته است کاناپه صورتی استودیوی هنری Highland Park وی ، لس آنجلس ، کنار مجسمه های سرامیکی چرخ دنده. آویزان شدن در بالای نوازنده و هنرمند تجسمی 40 ساله ، که پیراهنی برای گروه قوی پانک Cramps پوشیده است ، یک بوم بزرگ است که می خواند ، با حبابهای قرمز رژ لب ، “مردانی در آستانه هیچ چیز”.
این آثار تقلبی نسخه اصلی بوگارت هستند. پس از نزدیک به دو دهه حضور در اردوگاه های درخشان کننده لبه های سنگ زیرزمینی با گروههایی مانند Hunx و His Punx ، وی در سالهای اخیر به عنوان یک نقاش پلیمیت ، تصویرگر ، سرامیک ، طراح لباس و صاحب فروشگاه آنلاین Wacky شناخته شده است. Wacko ، اما به طور خاص تر ، برای آموزش دنیایی از خیال عجیب و غریب. نصب و راه اندازی رنگ او شامل یک فروشگاه جنسی مصنوعی است ، مانند “لیس” 2018. و از محبوب ترین قطعات بوگارت ، مجسمه های او از کتاب های کبریت بار همجنس بازان و مسواک های خرابکارانه خرابکارانه ، و پیراهن های سرسخت “Grrrls همه کارها را بهتر انجام می دهند” ، که تاریخچه ای مصور از زنان مبتکر پانک.
ما یک روز بعد از ظهر اوایل ماه اکتبر به مناسبت اولین نمایش انفرادی بوگارت در نیویورک – “Library Fantasy Volume I” – در گالری Fierman. این 47 نسخه سرامیکی از کتابها – ادای احترام به تاریخ های مخفی و فعالیت های فکری نادرست که باعث شکل گیری وی شده است ، و آخرین بیان بوگارت در مورد فعالیت وسواسی در یک کار متحرک توسط آن است. “Library Fantasy” فقط دو هفته قبل از انتشار آلبوم انفرادی جدید بوگارت افتتاح شد ، که پاپ گرافیکی Glasgian indie pop از Pastels and the Vaselines را در حین گرفتن مضامین – که در نمایشگاه بازتاب می یابد – از آسیب های کویر به ذهن متبادر می کند. این شعار ضد مردسالاری بر روی دیوار استودیوی وی عنوان رکورد است. اگر “” مردان در آستانه هیچ چیز “همانطور که بوگارت می گوید ، در مورد تخریب است – در مورد اینکه” مردان جهان را خراب می کنند “- پس شاید” کتابخانه فانتزی ” ایجاد. وی خاطرنشان كرد: “این یك خیال است.” “اگر من یک کتابفروشی داشتم ، همان چیزی بود که می خواستم بفروشم.”
عناوین مجسمه سازی از نمادین – مانند آثاری از جوآن دیدون و جیمز بالدوین – تا فرقه های باشکوه. یک بخش “Lesbian Classics” (شامل “Rubyfruit Jungle” و مجله طلسم Splosh! bildungsroman bildungsroman 1973) شامل یک دیوار است. مجموعه دستورالعمل های هنری Fluxus ، ذهن توسعه دهنده یوکو اونو ، “گریپ فروت” (1964) ، ریاست دیگری را بر عهده دارد. نشریات گی و پانک فراوان است. جذابیت قابل توجه این دوبلورهای ادبی دست ساز ، نحوه فرسودگی آنهاست: برخی از آنها کمی اشتباه است ، دارای صفحات پاره پاره ، گوشه گوش گوش سگ ، و یا برچسب هایی از برچسب قیمت. بوگارت می گوید: “من می خواستم به نظر می رسد که آنها مورد استفاده و علاقه باشند ، مانند” من از دبیرستان این را داشته ام و 100 بار آن را حمل می کردم و نقل مکان کرده ام “. “من دوست دارم همه چیز را سریع و بادوام بسازم. من به چیزی علاقه مند هستم که به نوعی اشتباه به نظر می رسد. “
سرامیک در گوشه ای از استودیوی بوگارت. صندلی توسط هنرمند LA جس اسکات. اعتبار … جویس کیم
نقص ها روند چگونگی طلسم شدن کتاب ها را نشان می دهد. ترجمه بوگارت از رمان 1989 “دیوانه اسب” – روایتی از ایدز ، شیفتگی و تنهایی توسط یک بار دیگر منتقد هنری Village Voice ، گری ایندیانا – نمایانگر منظره نورانی جلد این جلد است که می تواند جهانی به باشد خود. (صحنه ای از جنی هولزر ، “از آنچه می خواهم از من محافظت کن” صحنه یک شب تاریک را روشن می کند.) سرامیکی از مجموعه داستان 1990 “باغ خاکستر” ساخته کوکی مولر ، حکیم فقید دهکده شرقی – که در اثر ایدز درگذشت 40 – متوجه می شود که از مینیاتور کتاب هانومان ، چراغی از زرق و برق جذاب ، خیره شده است. دیگری کتاب آموزشی کودکان 1987 با عنوان “ایدز: شما نمی توانید آن را بگیرید.” اینها توتم هایی برای افرادی است که طی سالهای ترسناک به هنرنمایی پرداخته اند.
که گفته می شود “Library Fantasy” حاشیه ها را مرکز می کند و دنیای داخلی را به عنوان پناهگاه ها جشن می گیرد. بوگارت می گوید: “برای من بسیاری از موارد مربوط به اهمیت بزرگداشت تاریخ است که آنطور که باید گفته نشده است.” “بسیاری از نشریات همجنسگرایان به معنای واقعی کلمه غیرقانونی بودند. احترام گذاشتن به آنها ، جالب است ، به جای اینکه این کار را برای بعضی از افراد ساده تر بدانیم. “
اولین کتاب سرامیکی بوگارت” مانیفست SCUM “نوشته والری سولاناس ، نویسنده فمینیست رادیکال فقید بود. خود چاپ در سال 1967 ، “SCUM” مخفف “جامعه برای بریدن مردان” است. یک سال بعد ، سولاناس در استودیوی خود در میدان اتحادیه اقدام به قتل اندی وارهول کرد. بوگارت در مجموع سه سرامیک “SCUM” ساخته است و یکی در پنجره Fierman نمایش داده می شود. بوگارت می گوید: “من اندی وارهول را دوست دارم ، اما بیشتر با سیاست او موافقم.” “والری سولاناس احتمالاً می خواهد مرا بكشد.”
او مدتهاست با روحیه شورشی سولاناس ارتباط دارد. بوگارت می گوید: “اگر زنان از قدرت و كنترل بیشتری برخوردار بودند ، دنیا اینگونه به نظر نمی رسید.” “من فکر نمی کنم که مردان مجبور به مردن باشند ، اما اجازه دهید زنان و سفیدپوستان غیر سیس این مسئولیت را در دست بگیرند. در غیر این صورت همه ما خواهیم مرد. “
بوگارت در سال 1980 در توسكان آریزاز متولد شد. ، گرچه درونیات او با ارتباط با خارج از همه جا زنده شد. او که می دانست همجنسگراست ، به سمت پانک گرایش پیدا کرد – با استفاده از کورت کوبین و تجمع شورش در دبیرستان خود به نام ترزا – و شروع به ساختن خطوط شخصی خود کرد ، مانند بلوغ اعتصاب و روانشناس شماره 1 طرفدار. او از طریق تبدیل شدن به قلم با دیگر نویسندگان حیوانات خانگی ، او با رفقای ماندگار هنری مانند نویسنده برونتز پورنل ، که همبازی وی می شود ، و همچنین کاتلین هانا ، فمینیست-پانک ، که بعداً گروه های خود را به تور باز می کند ، دیدار می کند <قوی class = "css-8qgvsz ebyp5n10"> برای سه گانه چندرسانه ای او Le Tigre.
“من در مورد سیاست و فرهنگ عجیب و غریب از zines و riot grrrl موسیقی آموختم – بوگارت می گوید ، اینگونه زندگی ام را شکل دادم. آهنگ Bikin Kill “Distinct Complicity” – که توسط درامر توبی ویل ، نوازنده آهنگ “مردان در آستانه هیچ چیز” نواخته شده است ، او را به رفتن به دانشگاه تحریک کرد: “شما 22 ساله هستید / وقت خود را در مدرسه تلف نکنید / هر وقت خواستید می توانید برگردید. “
همچنین در همان نوجوانی بود که بوگارت با استفاده از” اسپری مو “(1988) از جهان واترز فیلم پیچ خورده شکل گرفته پیچ خورده را کشف کرد. ) و بعدا “Pink Flamingos” (1972) ، که کوکی مولر در آن بازی کرد. بوگارت درباره مولر می گوید: “او خیلی ترسناک به نظر می رسید.” “من از ترس چیزها بزرگ شده ام – شاید به این دلیل که همجنسگرا بودم و از کتک خوردن می ترسیدم. اما به نظر نمی رسید او از هیچ چیز ترسیده باشد. “
این بود همچنین در LA که بوگارت ابتدا کار خود را در یک گالری نشان داد. گروه هانکس و پانک او با حباب و پانک در حال پیچیدن بود و او شروع به ساخت لباس های بلند زیر چتر Wacky Wacko کرد. دوستش وندی یائو ، یکی دیگر از قلم های دبیرستان – او یکی از طرفداران گروه موسیقی او بود سیمی آهک امیلی – از او خواست یک نمایش هنری در گالری خود ، اوگا بوگا انجام دهد ، پس از دیدن مجسمه های پاپیر ماشه ای که برای فیلم های Hunx ساخته بود. این تجربه او را ترغیب به ادامه کار کرد.
اما تجربه های بعدی گالری بوگارت روحیه آور بود. اولین آهنگ در “مردان در آستانه هیچ چیز” با نام “حرفه ای ها” نقدی بر مکانیسم های تیره تر استثمار در دنیای هنر است و یادآوری اعتماد به نفس به غرایز خود است. او می گوید: “من این تجربه وحشتناک را با یک فروشنده هنر در لس آنجلس داشتم که یک روان پریش هیولا بود و فقط به پول اهمیت می داد.” “هنرمندان مشروط هستند که فقط نحوه عملکرد این افراد را بپذیرند. اما من از جهانی هستم که مانند آن است: شما مجبور نیستید این را بپذیرید. نیازی نیست با اینگونه افراد کار کنید. “
او در مورد دیوید فایرمن چنین احساسی ندارد ، با این حال ، او با عشق او را” یک شورش قدیمی grrrl ” ” گالریست که در سال 2016 در ناحیه پایین East East Side افتتاح شد ، هنگامی که برای اولین بار بازی بوگارت با Gravy Train را دید ، دانشجوی 21 ساله دانشکده بود !!!! در سال 2004. Fierman “اشتیاق شدید او و حفظ بوگرت برای حفظ فرهنگ عجیب و بزرگداشت بزرگترهای ما” را برجسته می کند.
“برای من همه یک داستان و یک پروژه است ، و بوگارت درباره کار خود می گوید: به نوعی ریشه های کتاب “قوی کلاس =” css-8qgvsz ebyp5n10 “> كتاب” فانتزی كتابخانه “- چگونگی ایجاد مفهوم و یا خواندن می تواند به شما كمك كند ، برای نقل یك آهنگ دیگر از بیكین كیل ،” مقاومت در برابر مرگ روانی ” – به شعله های جوانی خود بازگردید. “وقتی مردم طرفدار من شدند ، فکر کردم ، … این عجیب است. چه اتفاقی می افتد؟ ’من هرگز دوست نداشتم که به سرم برود. من همیشه می خواستم مثل این باشم ، “نه ، من طرفدارم!” “
از جمله طرفداران جوان تر این است که خواننده پاپ بریتانیایی چارلی XCX ، که از بوگارت خواست در اوایل سال جاری برای تک آهنگ خود “Forever” هنر خلق کند. او سه مسواک سرامیکی وی را در اختیار دارد و یک نقاشی بوگارت با کلمه “CHEEKS” در آشپزخانه او آویزان است. چارلی در ایمیلی نوشت: “اگر من هرگز یک هنرمند تجسمی بودم ، دوست داشتم مانند Seth کار کنم.” “این احساس تحریک آمیز ، غیرپاسخانه و هوشمندانه است. بسیار خورنده است کارهای او از نظر من کاملاً شبیه موسیقی پاپ است. “
به نظر می رسد که بوگارت همیشه مردی در آستانه چیزهای زیادی است ، گرچه می گوید هنوز هم نگه دارد مجوز آرایشگری او ، در هر صورت. او اذعان می کند که به خصوص از آن شغل الهام نگرفته است. اما تحصیل در رشته آرایشی و بهداشتی در کالج Laney – جایی که او به طناب های پرم ، شل کننده ها ، آرایش ، صورت ، رنگ مو و ناخن های اکریلیک تسلط داشت – بخشی از روند یادگیری خود برای زنده ماندن بود. بوگارت “با محصولات” وسواس پیدا کرد ، که اکنون او را مجسمه سازی می کند.
و او عاشق مدرسه زیبایی بود: شاهد درگیری های انفجاری در میان هم شاگردان افسانه ای خود ، هرج و مرج و درام. وی می گوید: “این مانند یك فیلم جان واترز بود.” “من آخرین روز گریه کردم زیرا همکلاسی هایم را دوست داشتم و فکر کردم” دیگر هرگز آنها را نخواهم دید! “
” هنوز یادداشت هایی دارم بوگارت می گوید. “من ممکن است روزی کتابی در مورد آن بنویسم.”
Leave a reply