مارگارت نولان ، یک صحنه و بازیگر سینما که از بدنه نقاشی شده با طلا به عنوان بوم نقاشی برای تهیه تیتراژ ابتدایی فیلم جیمز باند “Goldfinger” استفاده شده بود و شخصیت Dink را در این فیلم بازی می کرد ، در 5 اکتبر در خانه اش در بلفاست پارک ، لندن درگذشت. او 76 ساله بود.

پسرش اسکار دیکس گفت: علت سرطان بود.

در شغلی که خانم نولان عمدتا در دهه 1960 و 70 در تولیدات تلویزیونی بی بی سی و فیلم های مختلفی از جمله “بدون رابطه جنسی ، ما انگلیسی هستیم” (1973) و “دختران را ادامه دهید” (1973) ظاهر شد. < p class = "css-158dogj evys1bk0"> او همچنین در “یک شب سخت روز” (1964) ، کمدی موسیقی با حضور بیتلز ، ظاهر شد. و بنا به گفته پایگاه داده سرگرمی IMDb ، نقشی بدون اعتبار به عنوان “دختر پدربزرگ در کازینو” بازی کرد.

اما این سکانس عنوان آغازین “Goldfinger” (1964) بود ) ، که بر روی بدن خانم نولان مانند یک صفحه نمایش قرار گرفت ، شهرت او را به ارمغان آورد.

” فشرده شده به یک بیکینی چرمی طلایی ، پوست او همان رنگ براق را رنگ آمیزی کرد ، مارگارت نولان ، ستاره سرشناس تندیس ، در حالی که صحنه هایی از فیلم “Goldfinger” جیمز باند که به تازگی به پایان رسیده است ، بر روی منحنی های او قرار گرفت. “نیویورک تایمز در سال 2005 از فیلمبرداری فیلم گزارش داد ، که همچنین آن را” طولانی و دقیق “توصیف کرد.

سکانس عنوان فیلم به عنوان نمایشگاهی برجسته در موزه هنرهای مدرن در سالهای 2012-13 برگزار شد.

در نسخه بایگانی شده وب سایت رسمی وی ، خانم نولان د وقتی فقط 20 سال داشت توسط فیلم “کاملاً غیرمنتظره مورد توجه قرار گرفت” توسط فیلم توصیف شد.

سازندگان فیلم می خواستند که او بدن دنباله عنوان باشد اما او موافقت کرد این کار را فقط در صورت بازی در فیلم به او انجام دهد. او در نهایت نقش یک ماساژور به نام دینک را پیدا کرد که مدت کوتاهی با جیمز باند ، بازیگر شان کانری ظاهر می شود.

خانم ها. نولان یک قرارداد دو ساله برای تبلیغ فیلم را رد کرد زیرا گفت که زندگی در چنین توجهی برای او دشوار است و می خواهد به عنوان بازیگر جدی گرفته شود.

“همانطور که اتفاق افتاد ، من به هر حال نمی توانستم آن را” زندگی کنم “و تا به امروز از طرفداران باند نامه هواداری منظم دریافت می کنم!” او نوشت.

مارگارت آن نولان در 29 اکتبر 1943 در همپستد ، لندن متولد شد. پدرش جک نولان ، کارمند ارتش و مادرش بود. ، مولی ، یک پرستار روانپزشکی بود. مادر وی در طول جنگ جهانی دوم خانواده را به واترفورد ، ایرلند منتقل کرد تا اینکه به پایان رسید.