” من زن هستم ، “یک بیوگرافی دلپذیر و در عین حال ناامیدکننده ساده از خواننده هلن ردی ، دارای نعوظی است که توصیف آن به هر یک از عناصر دشوار است. همانطور که ردی ، تیلدا کوبام-هروی دارای گرمی و جذابیت است. طراحی تولید 1960-80 بی عیب و نقص است. و فیلمبرداری توسط دیون Beebe (شریک کارگردان ، Unjoo Moon) ، دارای بافتی غنی است.
با این حال فیلمنامه فوق متداول اما جنسن یک کیفیت عالی دارد ، از بین بردن موانع و پیروزی هایی که احساس کم عمق بودن و عجله می کند. به طور خلاصه ، ما می بینیم که ردی در سال 1966 با دختر کوچکش از استرالیا وارد شد ، در یک آپارتمان در شهر نیویورک غرق شد ، از شرکت های ضبط رد شد و با روزنامه نگار مشهور موسیقی لیلیان روکسون (دانیل مکدونالد) دوست شد.
معرفی جوان جاه طلب استعداد ، جف والد (اوان پیترز) ، بلافاصله تمرکز فیلم را محو می کند. با برقراری ارتباط تقریباً کامل در مشاعره ، او شوهر ردی (“You make me უკეთესი to be უკეთესი”) و مدیر (“I’ll make you a star”) می شود. یک حرکت به لس آنجلس ، جایی که تک آهنگ این عنوان در سال 1972 ظهور ردی را تحریک می کند و به عنوان یک آهنگ غیر رسمی با موضوع از جنبش زنان پذیرفته می شود ، فقط شخصیت ردی را بیشتر جلوه می دهد بی شکل در ملا public عام ، او یک جنگجوی نترس علیه تبعیض جنسی آن زمان است. در خلوت ، او به نرمی سو abuse استفاده کلامی و عادت کنترل نشده کوکائین شوهرش را تحمل می کند.
مون با پرداختن به این تناقض ، از کودکی غیرمعمول و باورهای شگفت آور توصیف شده در خاطرات ردی در سال 2006 چشم پوشی می کند ، و هیچ فرقی از روند هنری او نمی کند. (چرا او نوشتن را متوقف کرد و فقط جلد را ضبط کرد؟) بدون این بینش ، چیزی که باقی می ماند کمتر از یک مادر موسیقی غایب ، دوست غافل و همسر بی ادعا احساس یک نوازنده فمینیست است. و این چیزی برای غر زدن نیست.
من زن هستم
رتبه بندی نشده است. زمان اجرا: 1 ساعت و 56 دقیقه. تماشای سینماهای مجازی ؛ اجاره یا خرید از iTunes ، Google Play و سایر سیستم عامل های پخش و اپراتورهای تلویزیونی پولی.
