درگذشته است که سبک خسته کننده اما ذهن باز او را در یک حرفه متنوع در موسیقی جاز قرار داد ، و در نهایت به سه دهه اجرا با سه گانه استاندارد پیانویست کیت جارت منتقل شد ، جمعه در خانه اش در اولی بریج ، نیویورک درگذشت او 85 ساله بود. < p class = "css-158dogj evys1bk0"> پیانیست مارلین کریسپل ، یکی از همکاران قدیمی ، مرگ را تأیید کرد اما علتی را بیان نکرد.
آقای. طاووس در دهه 1960 جایگاه دائمی خود را در پانتئون پیشگامان موسیقی جاز آزاد بدست آورد که عمدتاً به دلیل همکاری با پیانویست پل بلی و ساکسوفونیست آلبرت آیلر بود. او به عنوان عضوی از گروههای مختلف آیلر ، در میان آلبومهای دیگر ، آلبومهای کلاسیک “اشباح” (1964) ، “وحدت معنوی” (1965) و “کنترل چشم و گوش در نیویورک” (1965) را ضبط کرد ، و عبارات نامحدود را در هم آمیخت. پست مدرنیسم سیاه – با اورنت کلمن و سیسیل تیلور – با ملودیسم آوازی انجیل.
آقای. طاووس دوره کوتاهی اما به همان اندازه سازنده را در اواسط دهه 1960 با سه نفر بیل اوانز گذراند. در کنار آن پیانیست برجسته ، او نوآوری های پیشین خود ، بیسیست اسکات لافارو را که در سال 1961 در 25 سالگی در یک تصادف اتومبیل پس از انجام یک سری ضبط های مهم با ایوانز درگذشت ، برداشت.
آقای پیکاک مانند LaFaro پیش از خود ، با باس را مانند زمین مقدس برای کاوش بی وقفه مورد بررسی قرار داد – بی صدا و با صدای کم صدا ؛ کلاهبرداری از گردن در الگوهای متقاطع تزریق گاه به گاه دوز هماهنگی عمیق.