درگذشته است که سبک خسته کننده اما ذهن باز او را در یک حرفه متنوع در موسیقی جاز قرار داد ، و در نهایت به سه دهه اجرا با سه گانه استاندارد پیانویست کیت جارت منتقل شد ، جمعه در خانه اش در اولی بریج ، نیویورک درگذشت او 85 ساله بود. p> < p class = "css-158dogj evys1bk0"> پیانیست مارلین کریسپل ، یکی از همکاران قدیمی ، مرگ را تأیید کرد اما علتی را بیان نکرد. p>
آقای. طاووس در دهه 1960 جایگاه دائمی خود را در پانتئون پیشگامان موسیقی جاز آزاد بدست آورد که عمدتاً به دلیل همکاری با پیانویست پل بلی و ساکسوفونیست آلبرت آیلر بود. او به عنوان عضوی از گروههای مختلف آیلر ، در میان آلبومهای دیگر ، آلبومهای کلاسیک “اشباح” (1964) ، “وحدت معنوی” (1965) و “کنترل چشم و گوش در نیویورک” (1965) را ضبط کرد ، و عبارات نامحدود را در هم آمیخت. پست مدرنیسم سیاه – با اورنت کلمن و سیسیل تیلور – با ملودیسم آوازی انجیل. p>
آقای. طاووس دوره کوتاهی اما به همان اندازه سازنده را در اواسط دهه 1960 با سه نفر بیل اوانز گذراند. در کنار آن پیانیست برجسته ، او نوآوری های پیشین خود ، بیسیست اسکات لافارو را که در سال 1961 در 25 سالگی در یک تصادف اتومبیل پس از انجام یک سری ضبط های مهم با ایوانز درگذشت ، برداشت. p>
آقای پیکاک مانند LaFaro پیش از خود ، با باس را مانند زمین مقدس برای کاوش بی وقفه مورد بررسی قرار داد – بی صدا و با صدای کم صدا ؛ کلاهبرداری از گردن در الگوهای متقاطع تزریق گاه به گاه دوز هماهنگی عمیق. p>