در 1985 ، ادوارد ل ون هالن یک برنامه ثبت اختراع برای دستگاه سوار شده ای ارائه می دهد که ساز زهی را در موقعیت افقی قفل می کند و به گیتاریست ها اجازه می دهد “تکنیک ها و صداهای جدیدی را که قبلاً برای هیچ نوازنده ای ناشناخته است ایجاد کنند”. ادی حتی با داشتن یک گیتار در موقعیت عمودی قدیمی شناخته شده ، یک آرایه خیره کننده را با کمربند کمکی از تکنیک های انگشتی ناوگان ایجاد کرد که شامل ضربه زدن دو دست بر روی گردن گیتار ، جلوه های صوتی نوار whammy بود که به نظر می رسید مانند خنده یا یک هواپیمای مارپیچ است. و هارمونیک ها با تحریف ضخیم تر می شوند.
تکنوازی های ون هالن گیتاریست های متحیر ، الهام گرفته و ناامید کننده ای که سعی در اجرای آنها داشتند ، اما راک پر از تکنسین های خیره کننده ای است که به نظر می رسد با سه بازی می کنند دستانشان و موسیقی آنها هرگز فراتر از کارمندان مرکز گیتار جلب نمی کند. ون هالن ، که روز سه شنبه در سن 65 سالگی درگذشت ، همچنین عالی نوشت ، و بلافاصله رضایت خاطراتی را ارائه داد که آهنگ های گروه او را در دو میله اول شناسایی کرد. او خود را “یک بازیکن بسیار ریتمیک” خواند ، که دلیل آن را ساعتهای زیادی که با برادرش الکس ، یک درامر ، به عنوان یک دو نفره در جم بازی گذرانده بود ، داد.
و حتی او را گیتاریست بزرگ راک صدا می کند ون هالن را کوتاه می فروشد. او همچنین یک ترانه سرای ، تهیه کننده و نوازنده صفحه کلید عالی بود. او به دنبال چالش های جدید بود ، اگرچه ترکیب گروه تغییر کرد و مشکلات سلامتی او را کند کرد. آخرین تور گروه ، در سال 2015 ، پسر ون هالن ، ولفگانگ را با بیس معرفی کرد و با دو شب در Hollywood Bowl در لس آنجلس ، حدود 11 مایلی پاسادنا ، جایی که گروه شروع به بازی در مهمانی های استخر و کلوپ های استریپ کرد ، به پایان رسید. در اینجا 12 مورد از بهترین آهنگهای ادی آورده شده است.
ون هالن ،” گریه جیمی “(1978)
سعی کنید تصویری از رأی دلسوزانه خواننده دیوید لی روت درباره دختری را که پشیمان است از هدر دادن جایگاه یک شب روی یک دست انداز تصور کنید (” اوه اوه اوه ، گریه جیمی “) بدون آنکه بلافاصله پاسخ تعارفی ون هالن را بشنوید: دو یادداشت کاملاً انتخاب شده که مانند برچسب روی یک مشت خوب کار می کنند. وقتی موسیقی برای رپ سر و صدا “Wild Thing” از Tone Loc در سال 1989 مورد نمونه گیری قرار گرفت ، هوادارانی که نوعی بد بو را پیدا کردند ، مورد تایید قرار گرفتند.
نیکلت لارسون ، ‘Can’t Get Away From You’ (1978)
نیکولت لارسون بیشتر به خاطر اولین تک آهنگش ، کاور ساپ پاپ “Lotta Love” از نیل یانگ که صدای طبل به سبک اسپینرها را می افزاید ، شناخته شده است. او با یک انتخاب عالی از بازیکنان جلسه لس آنجلس از جمله اعضای Little Feat و Doobie Brothers ضبط کرد ، اما یک آهنگ ، “Can’t Get Away From You” ، شامل برخی از تونک های غیر عادی ، تکان دهنده ، با تکنوازی تیز گیتار بود “؟” ، که بعداً لارسون فاش کرد ون هالن است. تکنوازی وی پیش بینی می کند برخی از کارهای آینده او در “Finish What Ya Started” و مایکل جکسون “Beat It” باشد ، اما ون هالن نمی خواست با داشتن نام خود در آلبوم لارسون طرفداران را گیج کند.
< / div>
ون هالن ، ‘دختران زیبا’ ( 1979)
ون هالن دوم آلبوم تجسمی است که تصحیح نمی کند آنچه شکست نمی خورد ، و با این ورود بی پروا به طرفداران محبوب گروه: کسانی که به پشت صحنه می آیند ، پایان می یابد. سخنان شعرآمیز راث در مورد “یک مامان کوچک ناخوشایند” دارای جلوه هایی از “Walk This Way” ، ساخته Aerosmith ، و ریف های ون هالن است که بدهی کمی به بیلی گیبونز از ZZ Top دارند ، مانند او مالک جهان است – کاری که به نوعی انجام داد.
ون هالن ، “Unchained” (1981)
لیسیدن گیتار بی همراه آهنگ را شروع می کند و ضخامت و سنگینی آن مانند خرک فورت ناکس است. این راکر با سرود و کلید اصلی یکی از بازیهای پر سر و صدا راث در مورد زندگی یک Sunset Strip binder است (“قتل چشم آبی با یک لباس سایز پنج” ، او زوزه می کشد) ، و ون هالن یک نفر را کار می دهد که با diombombing شروع می شود نت های منفرد ، سپس به صورت انقباضی روی نبض آهنگ می چرخد.
ون هالن ، “خیابان میانه” (1981)
ادی مجبور بود برتری خود را بر سپاه مقلدان ثابت کند و او چهارمین آلبوم گروه را با شکوه درهم و برهم زدن گردن باز می کند که سرعت آن همانند نوار چسبیده به جلو است. او در مصاحبه ای با گیتار ورلد گفت ، “حتی اگر می دانید در مورد چه چیزی صحبت می کند ،” من بر روی فرت 12th از E پایین و بر روی 12 فرت از E بالا ضربه زدم و هر دو را با دست چپ به پایین مهره خفه کردم. ” ، احتمالاً نمی توانید آن را تولید کنید.
ون هالن ، “بنابراین این عشق است؟” (1981)
ون هالن در ابتدا به عنوان آهنگ در پشت ایستاده است با شیار باس و طبل های در حال گشودن باز می شود. حتی در هنگام پیوستن ، او در حال هماهنگی با تنها یک ترفند کوچک است. راث در مورد ضرب و شتم خواندن آواز می خواند ، و ادی دو تکنوازی معقول را اضافه می کند که با عباراتی پخش می شوند و صدای خنده را شبیه سازی می کنند.
ون هالن ، ” Little Guitars ‘(1982)
ون هالن پس از یک مقدمه صوتی با گیتار تار نایلونی و الهام گرفته از فلامنکو کارلوس مونتویا ، برنامه نویسی منظم خود را از سر می گیرد:
مایکل جکسون ، “آن را بتپان” (1982)
وقتی تهیه کننده کوینسی جونز با ون هالن تماس گرفت و از او خواست در آلبوم جدید مایکل جکسون بازی کند ، فکر می کنم او گیتاریست مناسب آهنگ R&B بود. “Beat It” آهنگی در مورد سخت بودن است و با آزادی عمل ، ون هالن یک تکنوازی مجازی و گسترده بازی کرد ، در طی آن بلندگوها در اتاق کنترل استودیو آتش گرفتند. ادی آهنگ را به صورت رایگان بازی کرد و در اعتبارات آلبوم هزینه ای از او دریافت نشد. همانطور که او در مصاحبه ای با CNN در سال 2012 گفت ، یک روز هنگامی که او در حال خرید از Tower Records بود ، “Beat It” شروع به کار کرد و او صدای بچه ای را شنید که خرخره می زد ، “به این پسر گوش دهید که سعی می کند شبیه ادی ون هالن باشد.” (“این من هستم!” ون هالن به آنها گفت.)
ون هالن ، “پرش” (1984)
ون هالن هرگز باند زینت نبود. به نظر نمی رسید مانند دیگران و یا در هر قالب رادیویی قرار گرفت. این در سال 1984 تغییر کرد ، زمانی که آلبوم آن به همین نام بخشی از یکی از بزرگترین سالهای تقویم موسیقی پاپ شد. ادی برای اولین بار در سال 1981 ریف سینت سایزر آهنگ را برای گروه پخش کرده بود ، اما آنها آن را سرنگون کردند. بعداً تهیه کننده قدیمی گروه Ted Templeman پیشنهاد کرد که آن را احیا کنند و گروه برای بار دوم به روی آن بازتر بود. ون هالن قلاب متمایز سینتی سایزر را نواخت ، که برای طرفداران قدیمی که عاشق هارد راک بودند و در نیمه راه با انفرادی خرد کردن گیتار کاملاً وحشتناک و گاهی اوقات ناخوشایند بود ، ثابت کرد که هنوز هم می تواند.
Van Halen، ‘Finish What Ya Started’ (1988)
راث وان هالن را برای یک کار انفرادی ترک کرد و گروه سامی هاجر را جایگزین او کرد که فاقد شوخ طبعی و تمسخر رات بود. “Finish What Ya Started” یکی از برجسته ترین دوره های “Van Hagar” است ، به لطف سبک آواز ظریف و غیرمعمول Sammy و انگشت لغزنده و لزج وان هالن ، که به Vince Gill نزدیکتر از Ritchie Blackmore است – ترکیبی که می توانید آن را وان بنامید هاگارد در این ویدئو ، ادی حتی یک کلاه گاوچران و چکمه های گاوچران به سر داشت.
ون هالن ، ‘Poundcake’ (1991)
< / div>
چهار آلبوم ون هاگر بیش از یک صفحه کلید کمی – گودال سنگینی که به نظر می رسید برای یک موسیقی متن فیلم تونی اسکات یا تیلور هکفورد از جمله “Dreams” ، “When It’s Love” و “Love Walks In” در حال تست دادن است ، که می تواند برای یک آهنگ درجه یک Journey منتقل شود و در مورد تماس با بیگانگان است. اما در موقعیت مناسب ، ادی گیتار را مانند یک پیرمرد اسلحه می شکند و به قانون شکنان جوان نشان می دهد با چه سرعتی می تواند ترسیم کند. “Poundcake” باعث تعجب شما می شود که چگونه گیتار خود را مانند یک دریل الکتریکی صدا کرده است ، تا اینکه به اعتبارات نگاه کنید و ببینید که او یک دریل واقعی نواخته است. این واقعیت که مردم معتقد بودند وی به نوعی گیتار را مانند یک دریل الکتریکی ساخته است ، نشانگر استعداد غیرقابل پیش بینی و تجربی او است.
LL Cool J، ‘We’re the Greatest’ (2013)
بیایید سریع پیش برویم: هاگر در سال 1996 ون هالن را ترک کرد ، گروه آلبوم ناخوشایندی را با خواننده گری چرون از گروه Extreme ساخت ، سپس هاجر برای مدت کوتاهی در سال 2004 بازگشت و قبل از عزیمت دوباره ، و راث در سال 2007 به تور پیوست. و ضبط تنها آلبوم استودیویی گروه در 22 سال گذشته. ادی با یک دوره سو abuse مصرف مواد مخدر و الکل ، طلاق از والری برترینلی بازیگر زن ، جراحی تعویض مفصل ران در سال 1999 و جراحی برای سرطان زبان آهسته شد. اما او برای کمک به تولید و نواختن LL Cool J’s “The Greatest” قیام کرد و به او گیتار مراقبتی (در صورت نابغه شدن) اضافه کرد. Van Halen و LL هر دو به سختی صدا می شوند تا هنوز آن را انجام دهند و آن را به خوبی انجام دهند. رپ کلاغ می زند: “من ون هالن را دریافت کردم ، من به خط باس احتیاج ندارم”.
Leave a reply