درگذشت
این آگهی ترحیم بخشی از یک مجموعه درباره افرادی است که در بیماری همه گیر ویروس کرونا مرده اند. درباره دیگران اینجا .
الدیر بلانچ می خواست دکتر شود و در ریودوژانیرو مشغول تحصیل در رشته روانپزشکی بود. اما او همچنین در موسیقی سر و صدا داشت و در سال 1970 با یک گیتاریست به نام João Bosco فرصتی روبرو شد که مسیر زندگی او را تغییر داد.
این جلسه منجر به همکاری شد که مرزهای سامبا را دوباره تصور می کند و به تبدیل شدن آقای بلانک به یکی از مشهورترین غزل سران نسل خود کمک می کند.
<کنار کلاس = "css-ew4tgv" aria-label = "ستون همراه">
این دو نفر با هم کار کردند ، با آقای Bosco در حال نوشتن موسیقی و آقای Blanc در کلمات ، و کمک به شکل جدیدی از سامبا که در سالهای محدود دیکتاتوری نظامی برزیل در مسائل اجتماعی و سیاست فرو رفته بود. آقای بلانک از طریق تمثیل و بازی با کلمات مهارت کافی در سانسور کردن سانسورهای دولتی پیدا کرد.
<کنار کلاس = "css-ew4tgv" aria-label = "ستون همراه">
یکی از مشهورترین آهنگ های این دو نفره ، ” O Bêbado ea the Equilibrista ” واکر ”) ، که در سال 1978 نوشته شد ، ظاهراً در مورد یک فیلم چارلی چاپلین بود.
این آهنگ با انتقاد از دولت برزیل انتقاد می کرد و خواستار بازگشت صلح آمیز پناهندگان سیاسی بود. با آرامش توسط ، این به نوعی سرود عفو و فراخوانی محبوب برای احیای مجدد دموکراسی تبدیل شد.
“دیوانه و مست در کلاه بولر خود ،” با یک غزل ، “او شبها در برزیل ، برزیل من ، مانند یک آدم بی ادب رفتار می کرد. “
آقای. بلانک در تاریخ 4 مه در بیمارستانی در ریو درگذشت. او 73 ساله بود. دختر ناتنی وی پاتریشیا د فرای فریرا علت آن را Covid-19 اعلام کرد.
<کنار کلاس = "css-ew4tgv" aria-label = "ستون همراه">
< / div>
“من می خواهم آهنگ هایمان را بخوانم تا وقتی که قدرت دارم ، “آقای بوسکو ، که یکی از بزرگترین نوازندگان گیتار ، پس از مرگ وی در فیس بوک نوشت. “یک شخص فقط زمانی می میرد که میراثش از بین برود. و من اینجا هستم تا مطمئن شوم روح الدیر زنده است. نبوغ او و من و همه برزیلی ها تحت تأثیر قرار گرفتیم. “
یک مرد خرس با موهای سفید بلند و ریش بوته ای ، آقای بلانک نوعی باب دیلن برزیلی محسوب می شد ، به گفته هوگو سوكمن ، نویسنده كتاب “داستانهای موازی – 50 سال موسیقی برزیلی” (2011) ، آهنگهای او نشان دهنده زندگی سخت و دشوار و زبان محله های طبقه كارگر محل زندگی وی است.
تنها کودک ، آلدیر بلانک مندس در 2 سپتامبر 1946 در ریو متولد شد. پدرش ، آلسئو بلانک مندز ، یک کارمند عمومی بود. مادرش ، هلنا آگوئار مندس ، خانه دار بود.
وی در منطقه شمالی شهر بزرگ شده است ، احاطه شده توسط یک فرهنگ غنی سامبا که در آن به یک احترام تبدیل می شود. شکل. سالهاست که یک نوار معروف سامبا در کوپاکابانا به نام Bip Bip هر سال فقط آهنگهای آقای Blanc را در روز تولد پخش می کند.
آقای. بلانک در دانشگاه فدرال ایالت ریودوژانیرو روانپزشکی خوانده است. پس از فارغ التحصیلی در سال 1971 ، وی به مدت سه سال در بیمارستان به عنوان روانپزشک کار کرد ، تجربه ای که بعدا گفت که شعر او را با خبر می کند.
در سال 1972 با آنا لوسیا د ازدواج کرد سوزا بلانک مندز. این زوج در سال 1985 از هم جدا شدند و بعد طلاق گرفتند. آقای بلانک در سال 1988 با ماری لوسیا چاوز دو فرای ازدواج کرد. همسر وی به همراه خانم دو فرای فریرا ، دختر ناپدری اش زنده مانده است. دو دختر ، ایزابل دو سوزا بلانک مندس و ماریانا دو سوزا بلانک مندس. دختر ناپدری دیگر ، تاتیانا د سا فریر فریرا. و پنج نوه.
از کتابخانه خود در حومه طبقه کارگر ریو ، تیجوکا ، احاطه شده توسط ده ها هزار کتاب و آلبوم موسیقی که از قفسه های دیوار به دیوار سرریز می شود ، آقای بلانک با خشم نوشت. در طول زندگی خود بیش از 600 ترانه نوشت ، از جمله بیش از 50 ترانه برای سریال های تلویزیونی در سطح ملی.
<کنار کلاس = "css-ew4tgv" aria-label = "ستون همراه">
وی همچنین 10 کتاب نوشت که مشهورترین آنها “Rua dos Artistas” است e Arredores “(” راه هنرمندان و مناطق اطراف آن “) ، منتشر شده در سال 1978 ، و” Porta de Tinturaria “(” درب طاغوت “) ، چاپ شده در سال 1981 ، مجموعه داستان های کوتاه معروف به” crasnicas “که داستان را با واقعیت وی همچنین با آقای سوكمان ، كه هم اكنون مشغول تهیه یك فیلم مستند بلند درباره آقای بلانك است ، به نام Ourives do Palavreado” (“Goldsmith of Profanities”) ، براساس مصاحبه های اخیر با وی. <کنار کلاس = "css-ew4tgv" aria-label = "ستون همراه">
