شینزو آبه ، نخست وزیر طولانی ترین خدمت ژاپن ، روز جمعه اعلام کرد که استعفا خواهد داد ، پایان یافت دوره ای که در آن او – با نتایج مختلط – دستور کار محافظه کارانه برای بازگرداندن اقتصاد ، افتخار نظامی و ملی کشور را دنبال کرد.

آقای. آبه ، 65 ساله ، نوه نخست وزیر ، ابتدا در سال 1993 پس از مرگ پدرش ، وزیر امور خارجه سابق ، به پارلمان انتخاب شد. وی ابتدا از سال 2006 به عنوان نخست وزیر خدمت کرد ، اما پس از یک سال رسوایی در کار رسوایی کناره گیری کرد.

وی دوباره در سال 2012 رهبر کشور شد و قول داد که آن را اصلاح کند. اقتصاد را تحت الشعاع قرار داده و به رویای ناسیونالیستی خود برای اصلاح قانون اساسی صلح آمیز ژاپن ، اجازه می دهد تا یک ارتش تمام عیار داشته باشد. سلامتی بیمار – عود بیماری روده که منجر به خروج قبلی وی در سال 2007 شده بود – که منجر به استعفا شد.

اما رهبر سابق محبوب بود اخیراً شاهد کاهش موضع او با مردم ژاپن بودیم و از وی به دلیل برخورد با اپیدمی کوراو ویروس کشور و حمایت وی از

در اینجا نگاهی به زمان ریاست جمهوری و میراث اوست.

سیاست خارجی

آقای. آبه در اوایل دهه 2000 با همراهی نخست وزیر وقت ، جونیچیرو کویزومی ، در سفر به پیونگ یانگ به مذاکره در مورد آزادی شهروندان ژاپنی ربوده شده توسط کره شمالی به برجستگی ملی رسید.

قهرمان علت کسانی که شهروندان ربوده شده برای بقیه دوره تصدی خود همچنان یک دغدغه باقی مانده بود ، و به دیدگاه های احمقانه وی در مورد کشور کمونیست منزوی کمک کرد.

وی در حین کار ، بحثی را در مورد اینکه آیا ژاپن باید درصورت قریب الوقوع بودن حمله توانایی حمله به سایتهای پرتاب موشک در قلمرو دشمن را بدست آورید ، بحث مربوط به افزایش تهدید هسته ای از طرف شمال است.

پدربزرگش نوبوسوکه کیشی به جنایات جنگی متهم شد – اما هرگز محاکمه نشد – و میراث اقدامات ژاپن در جنگ جهانی دوم ، کشور را به خوبی در دوره آقای آبه خالی از سکنه کرد.

گرچه او آقای آبه در تلاش برای بهبود روابط با چین و کره جنوبی بود ، جایی که خاطرات تلخ دوران جنگ عمیق است ، آقای آبه در سال 2013 با بازدید از زیارتگاه یاسوکونی در توکیو ، که توسط پکن و سئول به عنوان نمادی از نظامی گری گذشته ژاپن دیده می شود ، هر دو همسایه را برانداخت. او هرگز دوباره از حرم دیدن نکرد ، اما روابط با کره جنوبی در مورد چگونگی ، و تا چه مدت ، ژاپن باید به خاطر جنایات جنگی خود کفاره کند و در طی دهه ها به یک شدت از غیب نرسید.

با این حال ، پس از سالها روابط سرد با چین ، آقای آبه سعی کرد در دوره جدیدی طلیعه شود و اولین سفر نخست وزیر ژاپن به پکن توسط نخست وزیر ژاپن در هفت سال هنگامی که وی با شی جینپینگ ، رهبر چین دیدار کرد. 2018.

آقای. آبه یکی از معدود رهبران جهان بود که به طور مداوم با رئیس جمهور ترامپ رابطه نزدیک داشت و مرتباً با تلفن چت می کرد و گلف بازی می کرد.

داخلی خط مشی

در سال 2015 ، پس از اعتراضات عظیم عمومی و نبردی با سیاستمداران مخالف ، او قانونگذاری را تحت فشار قرار داد كه مأموریتهای جنگی مجاز در خارج از کشور در کنار نیروهای متفقین به نام “دفاع شخصی جمعی”.

اما هدف وی از “عادی سازی” ارتش ژاپن در نهایت شکست خورد ، زیرا آقای آبه عموم ژاپن.

برخی معتقد بودند که پس از سوگند آقای آبه به سومین دوره ریاست جمهوری خود پس از انتخابات 2017 ، حزب لیبرال دموکرات وی قوانین خود را تغییر داده و به وی اجازه می دهد تا برای چهارمین بار دوره خود را انتخاب کند. اما محبوبیت دیرینه وی امسال به عنوان کشور در هفته های اول همه گیر کرونا ویروس کوبیده شد.

در ابتدای شیوع ، آقای آبه کند شدن مرزهای ژاپن و اجرای یک حالت اضطراری مردم در خانه بمانند و مغازه ها را ببندند. منتقدان در ابتدا نامشخص واکنش را نشان دادند و بعداً آقای آبه را به دلیل عدم رهبری ، به ویژه در اقتصاد سرزنش کردند.

با این وجود ، میزان مرگ و میر در ژاپن بسیار پایین تر از بسیاری از افراد است سایر کشورهای توسعه یافته.

سیاست اقتصادی

آقای . پایدارترین میراث آبه ممکن است مجموعه ای از سیاستهای اقتصادی باشد که هدف آن احیای رشد اقتصادی یکباره اقتصادی ژاپن است. و نیروی کار پیری ، از طریق پول نقد ارزان ، هزینه های مالی و مقررات زدایی شرکت ها.

این ترکیب نتایج را در سالهای ابتدایی دوره ریاست وی ارائه داد ، و اقتصاد را از یک بی رحمی و نارضایتی و افزایش مشخصات بین المللی آقای آبه. اما رشد در سال 2019 به دلیل جنگ تجاری بین چین و ایالات متحده متحمل رنج شد و در سال جاری هنگامی که ویروس کرونا باعث بزرگترین رکود پس از جنگ در این کشور شد ، ضربه بیشتری به آن وارد کرد.

یک عامل اساسی در بستر اقتصادی آقای آبه تلاش برای زنان را توانمند سازد ، زیرا او اظهار داشت كه افزایش مشاركت آنها در نیروی كار به تعادل در كاهش و پیر شدن جمعیت كمك می كند. اما برخی از وعده های اولیه دستور کار “Womenomics” وی – از جمله افزایش شدید نسبت زنان در مدیریت و دولت – هرگز به نتیجه نرسید.