کارن وزارتخانه های باپتیست جدید برن را احیا کرد. آنها انرژی جدیدی را به مدارس دولتی آوردند.

اما وقتی خانواده های کارن سعی در خشک کردن ماهی در خارج از خانه داشتند همسایگان خیره شدند. چیزهای زیادی برای یادگیری وجود داشت: دستگاههای خودپرداز ، بیمه اتومبیل ، سینه مرغ بدون استخوان.

یک مطالعه نشان داد که میزان زخم در میان پناهندگان کارن در ایالات متحده به طور قابل توجهی بالاتر از حد طبیعی است. ، نه فقط از استرس جنگ ، بلکه از سختی ساختن خانه جدید.

در سال 2015 ، یک نوجوان کارنی که کمتر از دو نفر به نیوبرن آمده بود سالها قبل از همسایه به مکانی دیگر می رفت که یک خانواده پناهنده دیگر از میانمار زندگی می کرد و سه کودک را با قمه کشت. او اکنون در یک م mentalسسه روانشناختی به سر می برد.

بیشتر پناهندگان کارن در ایالات متحده در مشاغل کم مزد مانند بسته بندی گوشت قرار می گیرند. برای از بین بردن 2000 دم بوقلمون طی یک ساعت به هیچ انگلیسی نیاز نیست.

هنگامی که ویروس کرونا ویروس آلوده به کارگران را در کارخانه های اطراف برن آغاز کرد ، حدود 70 کارن بیمار شد. یک نفر فوت کرده است.

آقای Saw Ma Cher ، 72 ساله ، گفت: “ویروس کرونا از جنگیدن در جنگل بدتر است زیرا شما ویروس را نمی بینید.” >

سل لای مو ، که نزدیکانش در کلیسای 400 نفره کارپن باپتیست نیوبرن شرکت می کنند ، که آقای Saw Ma Cher در پیدا کردن آن کمک کرد ، هر وقت پدرش از کار در مرغداری برمی گردد ، نگران است کارخانه پردازش.

او وارد شد نیوبرن یک دهه پیش ، در سن 9 سالگی. در مدرسه ، او نمی دانست چگونه حمام را به انگلیسی درخواست کند ، بنابراین مجبور شد ساعتها آن را نگه دارد.

24 بار مادرش طول کشید تا در آزمون رانندگی قبول شود. خواهر بزرگتر او در یک آرایشگاه ناخن کار پیدا کرد و برادر بزرگتر او در نیروی دریایی ارتش است.

اما خانم سل لای مو آنقدر جوان بود که بعداً انگلیسی به راحتی آمد. او در مدرسه عالی بود.

خانم. Sel Lay Moo هر روز داستان درگیری های سنگین میانمار را می شنود: مرگ عمویش به دست ارتش ، یک جفت دوقلو که مردمشان را به شکوه و جلال رساندند تا همه چیز از هم پاشید.

” بله ، خانم “. “در زمان کودکی در چنین زمانی وقتی همه چیز ترسناک است و همه از ارتش برمه می ترسند ، تعجب آور نیست که بچه هایی خیلی جوان باشند تا افراد دیگر را به جنگ وادار کنند.”

زندگی او راهی متفاوت را طی کرده است. امسال خانم سل لای مو بورسیه دانشگاه کارولینای شمالی در شارلوت شد. او اولین عضو خانواده اش است که به دانشگاه رفت.

احتیاج به جنگ ، دوباره

یك روز ، در خانه اش در گوتنه سوئد ، كلاه پشمی روی سرش سر ، لوتر به فیس بوک رفت و نام یک زن مشترک کارن را متصل کرد: ناو. او از میان ناوها پیمایش کرد و به دنبال یکی از مواردی که او را راضی کرده بود ، رفت. درخواست دوست فیس بوک یک شوخی به نظر می رسید. مطمئناً شخصی در حال جعل هویت لوتر هتو ، یکی از دوقلوهای پسری بود که به ارتش خدا فرماندهی کرده بود.

این لوتر واقعی بود. او تنها بود. بعد از چند سال دوست یابی آنلاین ، او از او خواست که به خانه میانمار بیاید. او دو سال پیش ، گذرنامه سوئدی را در دست داشت. این زوج اکنون بیشتر در لبه یک جنگل زندگی می کنند ، در یک بانوج یا یک کلبه بالای مرغ ها می خوابند.

“من آسیا را دوست دارم”. “سوئد بسیار سرد است.”

وقتی مونسون ها از سیگنال سلول خسته نشوند ، و وقتی پول کافی برای شارژ تلفن های آنها وجود دارد ، آنها با خانواده لوتر صحبت می کنند نیوزلند. (پدرش در سال 2017 درگذشت.)

مادر این دوقلوها ، خانم Pe Khen ، با جانی نیز چت ویدیویی می کند. او مانند همه نگران نوشیدن او است.

او گفت:” او دلتنگ خانواده اش است. “او بسیار احساساتی می شود. من باید از او مراقبت کنم. “

او انگار داشت موهایش را نوازش می کرد به سمت صفحه تلفن خود رسید.

بر خلاف لوتر ، جانی گذرنامه ای برای بازدید از نیوزیلند ندارد. علاوه بر این ، مادرش گفت ، او هنوز هم مورد نیاز كارن است.

“من نگران هستم كه ارتش برمه به او شلیك كند.” “اما آنها باید برای مردم ما ، برای آزادی ما بجنگند.”

خواهر كوچكتر جانی و لوتر ، نو پا پا لا ته ، 17 ساله است ، پس از پایان دبیرستان ، او می خواهد مد یا طراحی بخواند. بلاتکلیفی او مربوط به هر نوجوانی است که به جنگ محدود نشده باشد.

او یک بار مقاله ای برای مدرسه در مورد کارن نوشت. وی درباره چگونگی نامیدن کارن به سرزمین خود کاوثولی ، نحوه تجاوز و کشته شدن ارتش میانمار ، نحوه تبدیل کودکان به ردیاب مین های زمینی انسان نوشت.

او سعی کرد توصیف تپه های خنک ، پر از نخلستان های بامبو ، حتی اگر او هرگز آنها را ندیده است زیرا در اردوگاهی برای پناهندگان در تایلند به دنیا آمده است.

او درباره برادران بزرگ دوقلوی خود نوشت ، تقوا و قدرت آنها. وی گفت: “من فکر می کنم جالب است که می توانند نامرئی شوند.” مقاله وی در ارزیابی ها بسیار عالی بود. این افتخارآمیزترین لحظه او در مدرسه بود.

اما وطن مقاله او وجود ندارد. امروزه ، گروه های مسلح کارن به شکافهای کلیدیوسکوپی مخفف تبدیل شده اند: K.N.L.A. ، D.K.B.A. ، B.G.F. ، و غیره. برخی با ارتش میانمار می جنگند. برخی با یکدیگر می جنگند.

در سراسر کشور ، اقلیت های قومی میانمار همچنان رنج می برند. خسارات وارده توسط هر دو طرف ایجاد شده است: یک ارتش ملی مشروط به هدف قرار دادن اقلیت ها و شبه نظامیان قومی مختلف که مبارزه مسلحانه را یک تعهد فرهنگی می دانند.

برخی از آتش بس ها به صورت کاغذی وجود دارد فقط. روند صلح به جایی نرسیده است. یک انتخابات ملی که قرار است در ماه نوامبر برگزار شود ، اختلافات قومی را ایجاد کرده است که از زمان تاسیس کشور بیش از هفت دهه پیش درگیر بوده است.

داو اونگ سان سوچی ، صلح نوبل برنده جایزه ، اکنون رهبر غیرنظامی کشور است. او یک بار مورد احترام گروه های قومی میانمار قرار گرفت که میراث پدرش ، ژنرال آنگ سان ، قهرمان استقلال ، بود که با تعهد برابری برای همه مردم برمه ، ملتی را تشکیل داد. اکنون ، امتناع خانم آنگ سان سوچی در محکومیت کافی سو ab استفاده های ارتش به این معنی است که وی نیز اعتماد اقلیت های قومی میانمار و یک جامعه بین المللی را که قبلاً مجموعه جوایز حقوق بشر را به وی اعطا کرده بود ، از دست داده است.

جانی و لوتر رویای یک ارتش جدید خدا را در سر می پرورانند.

روی بازوی جانی یک خال کوبی است ، خط کارن آن خشن مانند آن است کودکی که در جنگل های بارانی بزرگ شده و قد خود را در برابر یک تفنگ M16 اندازه گیری می کند.

“از مادرم در خون به دنیا آمدم و من نیز در خون خواهم مرد. . “

لوتر در مورد یک اسلحه که او و پیروانش می توانند به آن دسترسی داشته باشند صحبت می کند. او فکر می کند ، اگر خواسته ها درست باشد ، می تواند دوباره نامرئی شود. با این حال او مجبور است از مادرش درخواست پول کند تا تلفن همراه خود را فعال نگه دارد. دوست دختر او اذعان می کند که آنها یک بار در یک شب ماه کامل با هم دعا کردند و لوتر قابل مشاهده بود.

لوتر گفت: “برای صلح ، ما می خواهیم دوباره بجنگیم.” “ما می خواهیم این کار را انجام دهیم ، نه تنها برای مردم کارن ، بلکه همه مردم برمه.”