“ما همیشه خود را وقف کار کرده ایم. ما هرگز به عنوان معترض شناخته نشده ایم ، “آقای ولدراین در مزرعه خود گفت ، یك ذرت را كه برای آماده سازی محصول آماده نبود ، لرزاند. “آنچه در سد بوکیلا اتفاق افتاد چشمگیر بود ، زیرا ما لباس کشاورز را از تن خارج کردیم و لباس رزمندگان چریکی را به تن کردیم.”

دولت فدرال استدلال می کند که کشاورزان معترض همچنین با جلوگیری از جاری شدن آب به سمت هموطنان خود در پایین دست ، به سایر مکزیکی ها آسیب می رسانند و تولیدکنندگان هنوز حداقل 60 درصد آب مورد نیاز برای سال آینده را خواهند داشت.

” بلانکا جیمنز ، رئیس کمیسیون ملی آب مکزیک ، گفت: “کشاورزی ، مانند هر حرفه دیگر ، خطراتی دارد.” “یکی از خطرات این است که سالها باران بیشتر می بارد و سالهایی که باران کم می بارد.”

با شدت خشکسالی در چیهواوا در سال جاری ، مکزیک در حمل و نقل آب خود به ایالات متحده بسیار عقب مانده است. اکنون باید بیش از 50 درصد از متوسط ​​پرداخت سالانه آب خود را طی چند هفته ارسال کند. دولت مکزیک اصرار دارد که علی رغم تصرف این سد که رودخانه کنچوس ، شاخه اصلی ریو گراند را در بر می گیرد ، همچنان عمل خواهد کرد. اما برخی از تگزاسی ها تردیدهایی دارند.

“این فقط اتفاق نخواهد افتاد ، مگر اینکه طوفانی ایجاد شود و به مکزیک کمک کند ، که معمولاً همان چیزی است که آنها روی آن حساب می کنند.” ، مدیر کل یک منطقه آبیاری در منطقه هیدالگو ، تگزاس. “آنها قمار می کنند و امیدوارند که طوفان یا مادر طبیعت آنها را نجات دهد.”

تگزاس ها همچنین ادعا می كنند كه مکزیک از توافق نامه تقسیم آب بین دو کشور که در سال 1944 امضا شده ، بیش از سود آنها سود می برد. آقای ابوت ، فرماندار ایالت ، اشاره کرده است که ایالات متحده مکزیک را حدود چهار برابر آب دریافتی از همسایه خود می فرستد.

این پیمان هیچ یک از طرفین را به دلیل فرار از وظایف خود مجازات نمی کند ، اما مکزیک مشتاقانه برای جلوگیری از درگیری ، در تلاش است تا با نزدیک شدن مهلت مقرر راهی برای انجام تعهدات خود در زمینه آب پیدا کند. یکی از محتمل ترین راه حل ها این است که مکزیک مقدار قابل توجهی از آب موجود در مخازن را که معمولاً توسط بیش از ده شهر مکزیک استفاده می شود ، تحویل دهد. در عوض ، مکزیک از ایالات متحده خواسته است که در صورت اتمام مکزیک ، آب آشامیدنی آن شهرها را به آنها قرض دهد.

دانشمندان می گویند بخشی از مشکل این است که نیاز مکزیک به آب از زمان امضای توافق نامه تجارت آزاد آمریکای شمالی در دهه 1990 افزایش یافته است ، زیرا افراد بیشتری در منطقه مرزی خشک این کشور مستقر شدند و تولید محصولات کشاورزی برای جلب رضایت مصرف کنندگان آمریکایی افزایش یافت.

فرانسیسکو مارتا ، 23 ساله ای که مزارع ذرت و یونجه پدرش را مدیریت می کند ، مظنون است که همکاران کشاورز او از همدردی های رئیس جمهور مکزیک در بحث آب برخوردار نیستند زیرا آنها به طور کلی اعضای فقیر وی نیستند پایگاه سیاسی طبقه کارگر. کشاورزان در شمال زندگی می کنند ، که به طور سنتی یک سنگر مخالف محافظه کار علیه آقای لوپز اوبرادور است ، که بر روی یک سکوی چپ شرکت می کرد.

“او معتقد است که ما ثروتمند هستیم و آقای مارتا گفت که اگر سال آینده کار نکنیم برای ما اتفاقی نخواهد افتاد ، اما این درست نیست ، “اگر جایی برای کار در اینجا نداشته باشم ، من خودم مهاجرت می کنم.”