بین 1984 و 1986 ، Pogues برخی از بهترین مطالب خود را منتشر کردند: اولین حضور آنها در سال 1984 Red Roses for Me و Rum Sodomy & the Lash ، تولید شده توسط الویس کاستلو ، که ترکیبی از پانک بود ، موسیقی سنتی ایرلندی و راک کلاسیک.

یک مجموعه جعبه جدید ، The Pogues: The BBC Sessions 1984 – 1986 ، ضبط های زنده گسترده ای را که گروه در آن مدت برای BBC انجام داده است ، جمع آوری می کند.

مجموعه ای که در تاریخ 30 اکتبر منتشر شد ، 23 قطعه از شش جلسه زنده جداگانه را شامل می شود ، از جمله حضور در نمایش های جان پیل ، دیوید “بچه” جنسن ، فیل کندی و جانیس لانگ. این پر از آثار کلاسیک است ، از تصنیف های در حال حرکت شین مک گوان (“یک جفت چشم قهوه ای” ، “مثلث Auld”) گرفته تا مربا پانک (“سالی مک لنین” ، “اگر من باید از لطف خدا بیفتم”).

اولین مجموعه اجراها که از ظاهر Peel از سال 1984 گرفته شده بود ، گروه را تسخیر می کند زمانی که هنوز Pogue Mahone خوانده می شدند. آنها اخیراً از Clash در تور پشتیبانی کرده و به برچسب پانک Stiff امضا کرده اند.

در سال 1988 ، Pogues منتشر کرد اگر من باید از لطف خدا بی بهره باشم ، که شامل “Fairytale of New York” بود ، یک دوئت با مرحوم Kirsty MacColl. این آهنگ به بزرگترین آهنگ و پربازدیدترین آهنگ کریسمس قرن بیست و یکم در انگلیس تبدیل شد.

در سال 1991 ، مک گوان Pogues را ترک کرد و جو استرومر به عنوان خواننده وارد صحنه شد. MacGowan در سال 2001 بازگشت و گروه به اجرای زنده خود ادامه دادند ، اما آنها هیچ ماده جدیدی منتشر نکردند. “من با Pogues برگشتم و از یکدیگر متنفر شدیم در سال 2015 به معاون گفت. مک گوان در پاسخ به این س ifال که باند فعال است یا خیر ، گفت: “ما نیستیم ، نه”.

نسخه 1984 “Sally MacLennane” را از مجموعه بررسی کنید. مجموعه