پاریس – آنها مانند متحدان طبیعی به نظر می رسیدند. هر دو زن در دنیای مردسالار سیاست فرانسه هستند. هر دو شریک اتحاد چپ حاکم بر پاریس هستند. هر دو فمینیست.

اما این دو زن به تعریف نژادهای رقابتی فمینیسم فرانسوی از نسل های مختلف پرداخته اند و اخیراً در انتهای مخالف یک درگیری سیاسی به سبک قدیمی قرار گرفته اند.

آن هیدالگو ، 61 ساله ، شهردار دوره دوم پاریس که به طور منظم به عنوان رقیب آینده ریاست جمهوری ذکر می شود ، سنتی از فمینیسم فرانسه است که برای حقوق زنان در داخل مبارزه می کند چارچوب قانونی مطابق با ارزشهای جهانی گرایانه کشور مانند برابری و آزادی.

آلیس کوفین ، 42 ساله ، تازه منتخب شورای شهر و فعال فمینیست قدیمی ، بخشی از جدیدترین فرانسه است موجی از فمینیسم ، که مسئله خشونت علیه زنان را در هسته اصلی جنبش قرار می دهد و از بدست آوردن یک بنیاد قدرتمند و بنیادین مردانه ترسی ندارد.

خانم. هیدالگو درخواست مصاحبه برای این مقاله را رد کرد.

کمیل فرویدووکس-متری ، فیلسوف برجسته فمینیست گفت: “ماجرای ژیرارد نقطه تبلور بوده است.” از نظر وی ، این شکاف اصلی در فمینیسم فرانسوی امروز را نمایشی می کند: “تنش بین فمینیست هایی که مبارزه با خشونت جنسی را قلب اصلی مبارزه خود قرار داده اند” و یک بنیاد فمینیستی سیاسی که “ناشنوایی نسبی” را برای این آرزوها به نمایش گذاشته است

با الهام از #MeToo ، فمینیست های جوان این اتهام را علیه آقای ژیرارد که به زعم آنها نمایانگر یک نظم قدیمی است که مجازات می کند یا حداقل تبدیل به یک چشم بسته ، سو abuse استفاده از زنان. از نظر آنها ، فمینیست های سنتی گاهی شریک بودند.

“امروز یکی از ستون های فمینیسم گوش دادن به سخنان قربانیان و زیر سوال بردن مصونیت از مجازات متجاوزان یا متجاوزان احتمالی و چگونگی است. سیستم دادگستری با آنها رفتار می کند ، “گفت کلوئی دشان ، دانش آموز 18 ساله ای که پرونده آقای ژیرارد را از نزدیک پیگیری کرده بود.

در فرانسه ، سیاه و سفید فمینیست های مسلمان به ویژه با فمینیست های سنتی درگیر شده اند – بیشتر زنان سفیدپوست مسن که با رعایت ایده های جهانی گرایانه فرانسه تمایل دارند با شناسایی نژادی و قومی قوی مخالفت کنند.

در سال 2017 ، شهردار هیدالگو پس از تهدید به تعطیلی کنفرانس خود به دلیل محدود شدن برخی از پانل ها به زنان سیاه پوست – یا ، همانطور که وی در یک توییت توصیف کرد ، “برای سفیدپوستان ممنوع است) با یک گروه فمینیست سیاه پوست به نام” مواسی “درگیر شد. “

فانیا نوئل ، یکی از رهبران مواسی ، گفت که وی هیچ نقطه مشترکی با دیدگاه شهردار در مورد فمینیسم ندارد. اما او “نقاط همگرایی” را با خانم Coffin پیدا کرد ، که او تحسین خود را از فمینیست های سیاه پوست ابراز کرده است.

خانم نوئل گفت:” فمینیسم آلیس تابوت یک فمینیسم رادیکال است که مخالف مرد سالاری است و نه به دلیل تطبیق آن. “ < p class = "css-158dogj evys1bk0"> اما فمینیست های سنتی تر نگران این هستند که ، در یک جامعه عمیقا مردسالار ، حملات آشکار علیه آقای ژیرارد با واکنش مردان روبرو شود. آنها همچنین تقبیح مردان قدرتمند را استراتژی الهام گرفته شده از آمریكا می دانند كه با دیدگاه آنها در مورد فمینیسم كاملاً بیگانه است ، استراتژی كه طبق سنت جهانی گرایانه فرانسه ، برابری برای زنان را با اصرار بر اینكه هیچ تفاوتی با مردان ندارند جستجو كرد. < هلن بیدارد ، معاون شهردار برای برابری ، گفت: فمینیسم شهردار اقدام مشخصی را ایجاد می کند ، و مشکلات سیاست های عمومی را برطرف می سازد. (pss = "css-158dogj evys1bk0") خانم بیدارد گفت که هر یک از سه بودجه گذشته بودجه را برای گروه های حمایت کننده از قربانیان خشونت جنسیتی افزایش داده است.

خانم بیدارد در مورد اختلافات در فمینیسم فرانسه گفت: “تفاوت هایی در رویکرد وجود دارد ، اما همه ما هدف یکسانی داریم ، دیدگاه یکسانی از جامعه داریم.”

از ابتدا ، #MeToo با مقاومت برخی از رهبران مواجه شده است زنان فرانسوی ، به ویژه در نامه ای عمومی که توسط كاترین دنوو بازیگر و دیگر چهره های مشهور امضا شده است ، و جنبش تأثیر محدودی داشته است.

اما در سال گذشته ، جدید نسل فمینیست ها مردان قدرتمندی را که به سو sexual رفتار جنسی متهم شده اند ، از جمله کارگردانان فیلم رومن پولانسکی و کریستف روگیا و جرالد دارمنین ، سیاستمداری که اخیراً به عنوان وزیر کشور و رئیس پلیس ملی فرانسه منصوب شده است ، محکوم کردند.

“برای عبور موفقیت آمیز از مراحل جدید ، باید بتوانیم بگوییم ، بله ، مردان او گفت که در حال جنگ با ما هستند. “

در فرانسه ، فمینیست ها با فشار روبرو شدند تا ادعا کنند مردان را متحد و ابراز عشق به آنها می کنند ، افزود:” ما ” ما همیشه می خواهیم دوباره تأیید کنیم که عصبانی نیستیم. اما ، من ، خیلی عصبانی هستم. “

وقتی آقای ژیرارد ناگهان از سمت خود به عنوان معاون شهردار استعفا داد ، او” مک کارتیسم جدید “و” لغو فرهنگ “را مقصر دانست – زبان بلافاصله توسط برخی از فمینیست های سنتی که به خانم تابوت حمله کردند ، به فرزندی پذیرفته شد.

یکی از معتبرترین مورخان فمینیسم ، میشل پرو ، مارک فمینیسم خانم Coffin را” افراطی که فقط می تواند به آرمان زنان آسیب برساند. ” الیزابت بدینتر ، یکی دیگر از چهره های برجسته فمینیسم فرانسه ، خانم Coffin و #MeToo را به عنوان نماینده جنبشی که به “جهانی توتالیتر” منجر می شود ، مورد تمسخر قرار داد.

منتقد دیگر ، بلیندا کانونه ، نویسنده و فمینیست ، گفت که فمینیست های جوان نسبت به قربانیان وسواس دارند در حالی که فمینیسم جهانی گرایانه نسل او در مورد توانمند سازی زنان بود. خانم كانونه گفت در حالی كه خانم هیدالگو فمینیسم را در هویت خود مهم نمی دانست ، اما فعالیت سیاسی موفقیت آمیز خود گویای این امر بود.

تمرکز بر خشونت توسط مردان خانم Cannone گفت: “فمینیسم” بسیار احساسی است و با دقت قابل تفكر نیست.

“آیا بیرون کشیدن ژیرارد اینقدر مهم بود؟” خانم Cannone گفت.

برای بسیاری از فمینیست های جوان ، پاسخ واضح بود.

تمرکز بر خشونت علیه زنان در بررسی مجدد عدم تعادل قدرت ذاتی بسیاری از روابط نقش اساسی دارند.

ویکتور توآیلون گفت: “این به قلب زندگی زنان و مردان می رود.” ، خالق پادکست مشهوری که مردانگی و روابط جنسیتی را بررسی می کند. “همه مجبور می شوند که به زندگی خود نگاه کنند و گاهی اوقات چنین وحشتی را پیدا کنند که می خواهید هیولاها را زیر تخت بگذارید.”

پس از اینکه دادستان ها تحقیقات جنسی را آغاز کردند از سو abuseاستفاده از ادعاها علیه آقای ژیرارد ، وی اعلام کرد که دست کم در حال حاضر از سیاست فعلی خارج شده است ، اگرچه کرسی خود را در شورای شهر حفظ کرد.

دفاعی ، شهردار هیدالگو لحن خود را در توییت ها تغییر داد. وی گفت: “به عنوان شهردار پاریس و یک فعال فمینیست برای حقوق برابر ،” او همیشه از قربانیان تجاوز جنسی و خشونت جنسی حمایت می کند.

“او باید دوباره ادعا کند همبستگی وی با آرمان زنانه است. “خانم بارد ، مورخ گفت.

در مورد خانم تابوت ، او اکنون تلاش می کند تا آقای ژیرارد را از برجام بیرون بکشد کلا خانم Coffin که مدتها یک فعال بود ، گفت که او می داند که او اکنون یک فمینیست است که در دستگاه های سیاسی کار می کند – بی شباهت به شهردار Hidalgo.

“من به فضیلت اعتقاد دارم فمینیست های داخل دستگاه دولتی چون من متقاعد شده ام که می تواند با حفظ شکل رادیکال کار کند. ” “و در حال حاضر ، اشتباه من ثابت نشده است.”

تئوفیل لارچر در گزارشگری مشارکت داشته است.