استفان اف کوهن ، یک مورخ برجسته که در کتابها و تفسیرهای او درباره روسیه ظهور و سقوط کمونیسم ، دیکتاتوریهای کرملین و ظهور یک کشور پس از اتحاد جماهیر شوروی هنوز در قرن بیست و یکم برای هویت تلاش می کرد ، جمعه در خانه خود در منهتن درگذشت. وی 81 ساله بود.

همسرش ، کاترینا وندن هول ، ناشر و صاحب بخشی از The Nation ، علت آن را سرطان ریه دانست.

از درگیری های گسترده انقلاب بلشویکی 1917 و استبداد استالین تا فروپاشی اتحاد جماهیر شوروی و دسیسه های ولادیمیر پوتین برای حفظ قدرت ، پروفسور کوهن روسیه را از تحولات گسترده اجتماعی و احساسات و شعر مردمی که یک قرن جنگ ، سرکوب سیاسی و مشکلات اقتصادی را تحمل کرده اند.

استاد برجسته مطالعات روسی در دانشگاه پرینستون و دانشگاه نیویورک ، روسی ، به طور مکرر از روسیه بازدید می کند و با مخالفان فکری و مقامات دولت و حزب کمونیست تماس برقرار می کند. وی 10 كتاب و مقالات زیادی را برای The Nation ، New York Times و سایر نشریات نوشت یا ویرایش كرد ، مفسر CBS-TV بود و رئیس جمهور جورج بوش و بسیاری از مقامات آمریكایی و شوروی را از منابع خود به حساب آورد.

در مسکو با آخرین رهبر شوروی ، میخائیل اس دوست شد. گورباچف ​​، که او را به جشن اول ماه مه در میدان سرخ در سال 1989 دعوت کرد. در آنجا ، در مقبره لنین ، پروفسور کوهن به همراه همسر و پسرش یک طبقه زیر آقای گورباچف ​​و رهبری شوروی ایستادند تا یک رژه نظامی سه ساعته را ببینند. وی بعداً به طور مختصر در تلویزیون روسیه با مخاطبان عظیم الجثه درباره راههای جایگزین تاریخ روسیه صحبت كرد.

با دید تاریخی تجدیدنظرطلبانه اتحاد جماهیر شوروی ، پروفسور کوهن دیدگاههایی داشت که او را به یک روشنفکر عمومی جنجالی تبدیل کرد. او معتقد بود که بلشویسم اولیه نوید بزرگی داده است ، که دموکراتیک و واقعاً سوسیالیستی بوده است ، و تنها بعداً با جنگ داخلی ، خصومت خارجی ، بدخیمی استالین و تقدیرگرایی در تاریخ روسیه فاسد شد.

برعکس ، یک مکتب فکری سنت گرای معتقد بود که آزمایش شوروی از همان ابتدا ناقص بود ، دیدگاه سیاسی لنین توتالیتر بود و هر تلاشی برای ایجاد جامعه ای مبتنی بر اتوپسی گرایی اجباری او از نظر منطقی ، همیشه منجر به تروریسم دولتی استالین و فروپاشی اتحاد جماهیر شوروی می شد.

پروفسور کوهن یکی از طرفداران پرشور آقای گورباچف ​​بود که پس از آمدن به قدرت در سال 1985 تغییرات جاه طلبانه ای را برای آزادسازی 15 جمهوری این کشور از کنترل های دولتی که در ابتدا توسط استالین اعمال شده بود ، انجام داد. آقای گورباچف ​​همزمان با سقوط دولت شوروی در اواخر سال 1991 قدرت را رها کرد و به سمت اعتقادات به دموکراسی و اقتصاد بازار حرکت کرد.

نویسنده پرکار و استخراج بایگانی های شوروی ، پروفسور کوهن برای اولین بار در سال 1973 با “بخارین و انقلاب بلشویکی” ، بیوگرافی محافظت شده از لنین ، نیکولای بوخارین ، که کمونیسم را ترکیبی از صنایع دولتی و کشاورزی در بازار آزاد تصور می کرد ، مورد توجه بین المللی قرار گرفت. منتقدان عموماً این اثر را که نامزد نهایی جایزه کتاب ملی بود ، تحسین می کردند.

< هریسون سالیزبری در مروری در تایمز نوشت: "مطالعه كامل استفان کوهن در مورد بخارین اولین مطالعه مهم درباره این همكار برجسته لنین است." "به همین ترتیب ، این یک نقطه عطف در مطالعات اتحاد جماهیر شوروی است ، محصول جانبی هم افزایش سطح علمی در استفاده از مواد شوروی و هم افزایش بسیار قابل توجه اطلاعات اساسی که از 20 سال پس از مرگ استالین در دسترس بوده است."

پس از مرگ لنین ، آقای بخارین در سال 1938 قربانی دادگاه های نمایش استالین در مسکو شد. او به توطئه علیه استالین متهم شد و اعدام شد. بیوه وی ، آنا میخائیلوونا لارینا ، 20 سال در تبعید و در اردوگاه های زندان به سر برد و برای توانبخشی آقای بخارین کمپین کرد ، که مورد تأیید آقای گورباچف ​​در سال 1988 بود.

خانم . لارینا و پروفسور کوهن با هم دوست شدند. با دسترسی به بایگانی های بخارین ، وی آخرین نامه عاشقانه ای را که آقای بخارین از زندان برای او نوشت ، پیدا کرد و به او بازگرداند.

در “بازنگری در تجربه شوروی” (1985) ، پروفسور کوهن تفسیر جدیدی از تاریخ آسیب زای ملت و واقعیت های سیاسی مدرن ارائه داد. از نظر وی ، استبداد استالین و سرنوشت آقای بخارین لزوماً نتیجه اجتناب ناپذیری از دیکتاتوری حزبی بود که توسط لنین بنیان نهاده شد.

ریچارد لوتنتال ، در مروری برای تایمز ، تفسیر پروفسور کوهن غیرقابل تصور است. آقای لوتنتال نوشت: “در حالی که من اعتقاد ندارم که همه وحشتهای استالینیسم عواقب” منطقی اجتناب ناپذیر “تسخیر قدرت توسط لنین و حزب بلشویک وی بود ،” من معتقدم پیروزی استالین بر بوخارین ذاتی ساختار بود از سیستم حزب. “

همانطور که پروفسور کوهن و دیگر دانشمندان درباره گذشته روسیه تعمق می ورزیدند ، قدرت گرفتن آقای گورباچف ​​و تلاش های او برای گلاسنوست (باز بودن) و پرسترویکا (بازسازی) آینده اتحاد جماهیر شوروی را با پرتاب جدید ، به طور بالقوه 70 سال از دگمای جنگ سرد معکوس کند.

تا سال 1997 ، به عنوان استاد کوهن این را دید ، اقتصاد روسیه “به یک فروپاشی بی پایان از همه چیز ضروری برای یک زندگی مناسب تبدیل شده است.” او به یک منتقد پیوسته از آقای یلتسین تبدیل شد ، که از یک کودتای جان سالم بدر برد و تلاش کرد دموکراسی را گسترش دهد اما در سال 1999 در میان فشارهای داخلی استعفا داد. معاون وی ، آقای پوتین ، جانشین وی شد.

در کتاب خود ، “جنگ صلیبی نافرجام: آمریکا و تراژدی روسیه پساکمونیست” (2000) ، پروفسور کوهن سرزنش اقتصادی و اجتماعی پس از کمونیسم روسیه را به دلیل ارائه مشاوره های بد ، به گردن ایالات متحده انداخت. در مورد کارشناسان دانشگاهی ، برای آنچه او “قصور در طول دهه 1990” نامید ؛ در مورد روزنامه نگاران غربی و از طرف آقای یلتسین ، برای یکسری گناهان: لغو اتحاد جماهیر شوروی ، ایجاد خلا b بوروکراتیک و ایجاد تورم فوق العاده با شوک درمانی اقتصادی وی.

بسیاری از همکاران روزنامه نگار پروفسور کوهن را به دفاع از آقای پوتین ، که آزادی های دموکراتیک را محدود کرد اما اقتصاد را تقویت کرد ، متهم کردند که برای هشت سال مستقیم رشد کرد. دستمزد روس های عادی سه برابر شد ، فقر کاهش یافت و رشد ملی پنج برابر شد زیرا افزایش قیمت نفت و گاز فراوان روسیه بر یک رکود غلبه کرد.

در مصاحبه اخیر با این آگهی ترحیم ، پروفسور کوهن انکار کرد که “از” دفاع از آقای پوتین دفاع کرده است. “این دیدگاه هایی است که من دفاع می کنم ، نه پوتین.

وی ادامه داد:” از لحظه ورود یلتسین ، “آمریکایی ها فکر می کردند جنگ سرد به پایان رسیده است. از پوتین به عنوان یک رهبر منطقی تر ناامید شد. من او را در سنت رهبری روسیه می بینم که روسیه را دوباره روی پا می دارد. او برخی از ناظران ما را می ترساند ، اما من چنین چیزی ندیدم. “

جولیا کارمل گزارش تهیه کرد.