شیخ صباح آل احمد الصباح ، امیر کویت که به مدت چهار دهه به عنوان وزیر خارجه این کشور و سپس حاکم ، کشور کوچک نفت خیز خود را در مسیری مستقل و از طریق رقابت های خاورمیانه ای هدایت کرد ، روز سه شنبه درگذشت. وی 91 ساله بود.

در بیانیه رسمی که در تلویزیون دولتی خوانده شد خبر مرگ وی اعلام شد. به گزارش خبرگزاری دولتی کویت ، KUNA ، امیر تحت عمل جراحی قرار گرفت و سپس برای مداوا پزشکی در ماه جولای به ایالات متحده منتقل شد.

انتظار می رود مرگ وی برادر ناتنی 82 ساله خود ، ولیعهد شیخ نواف آل احمد الصباح ، را به رهبری کویت ارتقا دهید. در حالی که سیاست های امیر ورودی هنوز مشخص نبود ، تحلیلگران پیش بینی می كنند كه کویت به عنوان واسطه در همسایگی آشفته خود ادامه خواهد داد و ماهرانه بین عربستان سعودی و امارات متحده عربی و از دشمنان کشورهای عربی ، ایران و قطر پیمایش می کند. .

یک کشور خلیج فارس 4.2 میلیون نفری که بین عربستان سعودی به جنوب و عراق به شمال فرو رفته است ، ششمین ذخایر شناخته شده جهان در کویت را دارد که به آن عظیم می بخشد ثروتی که به آن درجه ای از استقلال از همسایگان قدرتمندتر خود اعطا کرده است.

شیخ صباح معمار و غالباً تجسم آن سیاست خارجی مستقل و غیرمتعهد بود.

کویت به عنوان یک هدف منطقه ای خدمت می کرد سال 2014 ، زمانی که عربستان سعودی ، امارات متحده عربی و بحرین با قطر به دلیل اتهامات مربوط به قطا درگیر شدند R با تأمین مالی تروریسم ، دخالت در امور داخلی آنها ، بودجه شبکه ماهواره ای الجزیره و تأمین امنیت ایران ، حاکمان کشورهای دیگر را تضعیف کرده است.

او در اواسط 80 سالگی شخصاً از پایتخت عربی به پایتخت پرواز کرد و مذاکراتی را انجام داد که در نهایت دو طرف را به یک نگرانی ناخوشایند تبدیل کرد.

هنگامی که متخاصم قطر در سال 2017 ارتباط خود را با این کشور قطع کردند ، این بار مصر نیز به آن پیوست ، کویت دوباره به عنوان واسطه بازی کرد ، هرچند با موفقیت بسیار کمتر. قطر و دشمنانش همچنان به سختی از هم دور شده اند ، روابط دیپلماتیک و اقتصادی هنوز مسدود است و محاصره خشکی و دریایی علیه قطر همچنان برقرار است. (قطر مداخله در سایر کشورها یا حمایت از تروریسم را انکار می کند.)

در داخل کویت ، نیمه دوم سلطنت امیر و قیام های بهار عربی که در سال 2011 در خاورمیانه گسترش یافت ، س questionsالات آشکار را در مورد میزان قدرت خانواده حاکم.

علی رغم این آشفتگی ها ، کویت از نظر سیاسی پایدار است. از زمان دفع حمله عراق به کویت در طی جنگ خلیج فارس توسط نیروهای تحت رهبری آمریکا ، متحد مهم ایالات متحده است ، این کشور میزبان حدود 13000 سرباز آمریکایی است.

با یک مجلس منتخب ، بلوکهایی شبیه احزاب سیاسی و بعضاً بحثهای عمومی شدید ، کویتی ها می توانند بیشتر از همسایگان عرب خلیج فارس خود که تحت سلطنتهای مطلق اداره می شوند ، در دولت خود شرکت کنند. اما امیر نخست وزیر را از خانواده صباح منصوب می کند و حرف آخر را در مورد امور دولت می زند ، عدم تعادل که سرانجام منجر به بزرگترین بحران داخلی شیخ صباح شد.

سرانجام بهار عرب با تشدید تنش دیرینه بین کابینه منصوب و پارلمان منتخب به کویت رسید.

با آنچه که آنها تلاش دولت برای مداخله در انتخابات پارلمانی و رسوایی فساد می دیدند ، تقویت شد. در میان اعضای پارلمان ، معترضین کویت و قانونگذاران مخالف برای اصلاح قانون اساسی تلاش کردند تا قدرت خانواده حاکم را از بین ببرند و کشور را به یک سیستم کامل پارلمانی نزدیک کنند.

اعتراضات سرانجام دهها هزار کویتی را به خیابانها کشاند و امیر را مجبور به جایگزینی نخست وزیر و انحلال پارلمان کرد. دو سال ناآرامی دنبال شد ، که طی آن امیر با استفاده از قوانین اضطراری قوانین انتخاباتی را تغییر داد به گونه ای که مخالفان گفتند که نامزدهای دولت را پسندیده است.

پارلمان تحت سلطه مخالفان منحل شد معترضین بارها در خیابان ها با پلیس روبرو شدند و ده ها معترض به جرم انتقاد از امیر دستگیر شدند.

شیخ صباح در کویت متولد شد. در 6 ژوئن 1929 ، چهارمین پسر امیر در آن زمان ، در خانواده ای که از اواسط قرن 18 به طور مداوم کویت را اداره می کرد. طبق زندگینامه رسمی منتشر شده در وب سایت سفارت کویت ، شیخ جوان در مدارس کویت و توسط مربیان خصوصی تحصیل کرده است.

در 25 سالگی به کمیته دولت منصوب شد ، تا زمان مرگ در پست های مختلف دولتی باقی ماند. مهمترین نقش وی قبل از امیر شدن ، سمت وزیر خارجه بود ، عنوانی که وی از سال 1963 تا سال 2003 که به عنوان نخست وزیر منصوب شد ، بیشترین سال را در اختیار داشت.

با توجه به سنت کویت ، که حکم می کند پست امیر باید بین دو شاخه خاندان حاکم متناوب باشد ، شیخ صباح قرار نبود حاکم شود. اما او در سال 2006 پس از یک بحران بهداشتی به حاشیه رانده شد که شیخ سعد العبدالله الصباح ، نه روز قبل از سلطنت شیخ سعد ، سلف خود را به حاشیه راند.