نامه استرالیا یک خبرنامه هفتگی از دفتر استرالیا است. برای دریافت آن از طریق ایمیل ثبت نام کنید. شماره این هفته توسط ایزابلا کوای ، خبرنگار دفتر استرالیا نوشته شده است.

این سرعت کندی بود که مرا تحت تأثیر قرار داد بیشتر وقتی که من سه سال پیش از واشنگتن دی سی به زادگاهم ، سیدنی بازگشتم

قدم زدن در پشت غریبه ها ، که همیشه به نظر می رسید آهسته سرحال هستند ، غیر قابل تحمل بود. دوستان قدیمی من را به بعدازظهرهای تنبل زیر آفتاب دعوت می کردند تا به عقب برسم. گاهی اوقات ، مکالمه به سکوت مختصری می افتاد.

من این نگرش آرام را کاملا هشدار دهنده می دانم. این احساس ظاهراً متقابل بود. به گفته یكی از دوستان ، تشخیص “بسیار پیچیده” برای من تشخیص داده شد.

اما تا آن زمان من دروس تحصیل در ایالات متحده را جذب كرده بودم ، جایی كه همیشه وجود داشت جایی برای عجله و هرگز وقت کافی برای کاهش سرعت آنها آن را “رویای آمریکایی” نامیدند ، این اعتقاد که با سخت کوشی می توان به عمیق ترین و مهمترین آرزوهای خود پی برد.

در من ، این به شکل یک تلاش ثابت بود: برای چشم اندازهای بزرگتر و امکانات بی پایان ، که در پیچ و تاب عجیب سرنوشت ، من را به عقب بازگرداند به سیدنی و دفتر جدید نیویورک تایمز که برای گسترش پوشش استرالیا و منطقه در سال 2017 تاسیس شد.

امروز آخرین روز من در این نقش است و نوشتن برای این خبرنامه من به زودی با تایمز به لندن خواهم رفت تا خبرنگار اخبار فوری در آنجا شوم. و گرچه هیجان انگیز است ، ترک تلخ و شیرین است.

آمدن به خانه جنبه دیگری از استرالیا را به من نشان داد و به من یادآوری کرد که چگونه باید از چیزهای اساسی زندگی قدردانی کنم – و وجود داشته است بسیار قابل تقدیر است.

علی رغم برخی لکنت ها ، کنترل شیوع استرالیا در مقایسه با سایر کشورهای غربی به پایان رسیده است. دسترسی به مراقبت های بهداشتی جهانی و آزمایش Covid-19 که به راحتی در طی یک بیماری همه گیر قابل دسترس است ، تسکین دهنده ای است که وقتی مجبور شدم آزمایش شوم دست اول آن را کشف کردم.

در حالی که ما به سمت اولین رکود در طول زندگی من ، ثبات نسبی سیاسی ما و سابقه سیاست های پولی دقیق ، امیدوارند که ما وضعیت بهتری از بیشتر داشته باشیم. زندگی در اینجا باعث تعجب من شد: چه مقدار از فرهنگ شلوغی آمریکا ناشی از نیاز به داشتن اصول اولیه زندگی است؟

البته انتقادهایی نیز وجود دارد. به راحتی می توان خشم و عصبانیتی را که در صدای بسیاری از آنها که مصاحبه کردم شنید ، به خاطر آورد. رفتار با پناهجویان همچنان بحث برانگیز است و بسیاری خواستار پاسخگویی در مورد مرگ بومیان استرالیایی در بازداشت هستند. یک فصل آتش سوزی دیگر که با تغییرات آب و هوایی تشدید می شود ، در پیش است.

لحظاتی به عنوان یک روزنامه نگار وجود داشت که از فرهنگ احتیاط و گرایش مسئولان به این ناامید شدم مات تا حد ممکن.

اما بیش از هر چیز خوشحالم که این امتیاز را دارم که استرالیا را بیشتر از گوشه کوچکی که در غرب سیدنی بزرگ شده دیدم. . من می خواستم داستان های استرالیا ، خارج از شن و ماسه و دریا را تعریف کنم که از تجربه خودم می دانستم. این امر منجر به ایجاد مقالاتی در مورد ریشه های یک گروه ویروسی فیس بوک برای دیاسپورای آسیایی و دو قرن مهاجرت چینی ها به استرالیا شد – تاریخی که در میان تنش های ژئوپلیتیک امروزه گاهی اوقات فراموش می شود. > در طول راه ، من درباره چیزهای ناآشنا نیز فهمیدم: شادی و تنهایی زندگی روستایی ، دقیقاً همان چیزی که یک ریزش رهبری دربردارد و قدردانی عجیب ملت از چیزهای بسیار بزرگ. بیشتر یاد گرفتم که یک زندگی ساده با لذتهای ساده می تواند بیش از حد کافی باشد.

همانطور که من عزیمت می کنم ، با تشکر از تیم استرالیا و سردبیرانی که سخنان من را نوشتند صدا خیلی بهتر است و به خوانندگان ما ، برای پیگیری ادامه می دهید.

از آنجا که به نظر نمی رسد چیزی بیش از یک مهلت قریب الوقوع باعث ایجاد هوشیاری می شود ، من چیزهای کوچکی را که هستم برای شما می گذارم. مخصوصاً ممنون از استرالیا که می دانم دلم برای آن تنگ خواهد شد. نمای سبز و آبی اقیانوس هنگامی که خورشید درست به آن برخورد می کند. صدای پرندگان و تردی برگها زیر پیاده روی در بوته. همه روشهای مختلف منفعلانه و پرخاشگرانه برای خواندن کلمه “جفت”. دوستی گاه به گاه مردم در خیابان. کشوری که به دلیل خطاهای آن هنوز خانه است.

اکنون به داستانهای هفته بروید.

در اطراف زمان