برخی از اعضای خدمه امتناع از کار را آغاز کرده اند ، و کشتی ها را مجبور به ماندن در بندر می کنند. و بسیاری در صنعت حمل و نقل می ترسند که استرس و خستگی منجر به تصادفاتی شود ، شاید فاجعه بار باشد.

بوركو آكچكن ، افسر ارشد يك تانكر مواد شيميايي كه در لشكر داكار لنگر انداخته بود ، گفت: “اگر شخصي آسيب ببيند ، بيمارستاني وجود ندارد.” سنگال ، که اهل ترکیه است.

بسیاری از خدمه سرگشته گفته اند که دولت ها باید برای انطباق با تغییرات خدمه بیشتر کار کنید. نیلش موکرجی ، افسر ارشد یک تانکر حامل گاز مایع نفت ، که از هند است ، گفت: “بنادر و کشورها محموله را می خواهند ، اما وقتی صحبت از خدمه ای می شود که بار را برای آنها می آورند ، آنها به ما کمک نمی کنند.”

حتی در مواقع عادی ، جایگزینی یک عضو خدمه شامل تدارکات پیچیده است ، گفت: فردریک کنی ، مدیر امور حقوقی و خارجی در سازمان بین المللی دریانوردی ، آژانس سازمان ملل متحد که نظارت جهانی می کند حمل و نقل.

ترک کشتی و رسیدن به خانه ، به موارد دیگری غیر از پیاده شدن نیاز دارد. معمولاً شامل چندین گذرگاه مرزی ، پروازهایی با حداقل یک اتصال و تعداد زیادی گواهی ، ویزای تخصصی و تمبرهای مهاجرت است. تعویض یک خدمه باید همان مراحل را طی کند.

هر مرحله از این روش به دلیل همه گیری “خراب” است ، با پروازهای محدود ، کنترل های مرزی شدیدتر و بسیاری طبق گفته آقای کنی ، کنسولگری ها بسته شده اند. وی هفته گذشته گفت در حالی که برخی از كشورها راه حل هایی پیدا كرده اند ، “میزان پیشرفت با رشد روزافزون تعداد دریانوردان همگام نیست”.

برخی از بنادر اعضای خدمه را از محدودیت های مرزی مستثنی کرد ، سپس پس از ورود دریانوردان ، که از کشورهای خود برای ورود به کار در کشتی وارد شدند ، عقب نشینی شد ، دارای Covid-19 بود.

هنگ کنگ خدمه دریایی و همچنین شرکتهای هواپیمایی را از 14 روز قرنطینه مستثنی معاف کرد ، اما بعد از اینکه معافیت ها برای افزایش تعداد پرونده ها مطرح شد ، این قوانین را در ماه جولای تغییر داد. در سنگاپور نیز پس از مثبت بودن آزمایش دریانوردان از طریق ویروس ، پروتکل ها تشدید شدند.

آقای. پلاتن ، از اتاق حمل و نقل بین الملل ، گفت که اگر بحران ادامه یابد ، کشتی ها به ناچار قایقرانی می کنند. وی گفت: “قرار نیست فردا ناگهان همه آنها متوقف شوند.” “این امر به تدریج در حال خزیدن است ، و این یک نگرانی واقعی برای زنجیره تأمین جهانی است.” زیرا دریانوردان از ادامه کار خودداری کردند. طبق قوانین بین المللی دریایی ، یک کشتی بدون سرنشین نمی تواند حرکت کند.

عزیمت بن رینز ، که برای حمل و نقل سویا برای کارگیل از جیلونگ ، استرالیا انجام شد ، ماه گذشته به تأخیر افتاد دریانوردان خواستار اعزام به خانه شدند. حداقل یکی از آنها 17 ماه کار کرده است. کارگیل گفت که به عنوان چارتر کننده ، تغییرات خدمه را مدیریت نمی کند ، اما در بحث هایی که منجر به عزیمت اعضای خدمه می شود درگیر بوده است. در بیانیه ای ، این سازمان گفت كه به درخواست اتحادیه برای “اقدام فوری دولت برای اطمینان از بازگشت مكان دریانوردان” پیوست.

کشتی دیگری در بندر Fremantle استرالیا بیکار بود. دریانوردان کار خود را متوقف کردند و حداقل دو مورد مشابه وجود داشت که در آن اعضای خدمه مجاز به پیاده شدن در پاناما بودند.

در حالی که برخی از دریانوردان به دلیل مفهوم قرارداد ، قرارداد خود را تمدید کردند وظیفه ، یا به دلیل اینکه اگر این لیست را نداشته باشند از قرار گرفتن در لیست سیاه ترسیده اند ، دیگران کاپیتان ها یا کارفرمایان را به تهدید متهم کرده اند. مقامات دریایی استرالیا ماه گذشته کشتی باری Unison Jasper را به اتهام سو that استفاده از خدمه برمه ای و مجبور به امضای قرارداد تمدید قرارداد ، توقیف کردند.

آقای. سانتیلان ، که در مارس 2019 سوار کشتی خود شد ، هنگام وقوع بیماری همه گیر نزدیک به پایان قرارداد خود بود. پس از یک ماه سفر دریایی از برزیل به سنگاپور ، که قرار بود آخرین ایستگاه وی باشد ، به او گفته شد که پرواز خانه اش به فیلیپین لغو شده است.