ساکنان مسکن عمومی در ملبورن می گویند قوانین سختگیرانه قفل کردن تبعیض آمیز بود.

ملبورن ، استرالیا – در اواخر بعد از ظهر 4 ژوئیه ، ده ها وسیله نقلیه پلیس در یک برج مسکن عمومی در ملبورن ، دومین شهر بزرگ استرالیا حرکت کردند. شاهدان گفتند ، این صحنه مانند صحنه ای از یک فیلم اکشن بود – اما افسران به جای پاسخ به تهدید تروریستی ، به سنبله ویروس کرونا پاسخ می دادند.

دقایقی قبل ، دانیل اندروز ، نخست وزیر ایالت ویکتوریا ، سفارشات گسترده در خانه را اعلام کرد که درست قبل از نیمه شب آغاز می شود. اگرچه برای یک گروه قفل سریع و محدودتر خواهد بود. از این رو حضور ناگهانی پلیس در برج شمالی ملبورن و هشت نفر دیگر ، در مجموع 3000 نفر را در خود جای داده است.

در حالی که بیشتر ساکنان ملبورن می توانند برای ورزش و خرید مایحتاج خانه های خود را برای مدت کوتاهی ترک کنند ، ساکنان برج ها بدون هیچ گونه اخطار ، به مدت 15 روز در حبس خانگی قرار گرفتند. مقامات گفتند که برجها “به دلیل تراکم جمعیتی” دارای “توانایی انفجاری” هستند ، اما غلظت عفونتها با سایر مناطق شهر مطابقت ندارد و برجهای مسکونی خصوصی نیز با هشدار مشابه برخورد نمی شوند.

از نظر ساکنان مسکن عمومی ، که بسیاری از آنها مهاجر هستند ، احساس تبعیض می شود. شکایت ها به ویزیتوریا ، که در حال انجام تحقیقات است ، به سرپرست دادگستری سرازیر شد.

قفل گسترده تر ملبورن – یکی از طولانی ترین و سخت ترین در جهان – سرانجام پس از 111 روز در 28 اکتبر پایان یافت. اما در حالی که بقیه شهرها آزادی خود و آنچه را پیروزی بر ویروس می دانند جشن می گیرند ، ساکنان برج ها هنوز با احساس ضربه ، عصبانیت و سردرگمی درگیر هستند.

تایمز با تعدادی از ساکنان در مورد تجربیات خود صحبت کرد. باری بری ، 26 ساله ، گفت كه مادرش هنگام شروع قفل در محل كار خود بود و به مدت دو هفته اجازه بازگشت به خانه را نداشت. او و برادرش هر دو به ویروس مبتلا شدند ، اما هیچ یک به سختی بیمار نشدند. وی گفت ، بیشترین میزان خسارات روحی روانی وی بود.

آقای بیریه گفت: “به عنوان مهاجران ، بسیاری از افرادی که در اینجا زندگی می کنند از کشورهای جنگ زده می آیند.” پدر و مادرشان از اریتره هستند. آنها احساس كردند كه استراليا فضاي امني براي آنها است. بسیاری از آنها 30 سال است که اینجا هستند. آنها بچه هایشان را اینجا بزرگ کرده اند. من اینجا متولد شدم. و اکنون که این به پایان رسیده است ، این تنها چالش نیست. بعد از واقعیت چگونه می توانیم این مسئله را حل کنیم؟ “