در یک خطرناک در سال 2002 برای کیپ هورن در نزدیکی نوک جنوبی آمریکای جنوبی ، محدود شد ، لری و لین پردی به جریانات خطرناک تنگه لی مایر در Taleisin ، قایق بادبانی چوبی بی سیم 29 پایی خود روی آوردند.

خوب بعد از نیمه شب ، با خانم پردی زیر نظر و آقای پردی که زیر آن خوابیده بود ، چراغ ناوبری را از دست داد اما ناگهان فهمید که چندین سنگ بزرگ جلوی او هستند ، نه فضای باز آبی که او انتظار داشت.

“من كلاه را پرت كردم و قلاب زدم تا بچرخم و به یك مسیر متقابل به دریا رسیدم.” “در همین زمان ، من فریاد زدم تا لری بر روی عرشه بلند شود. سرانجام او را از روی تخته کابین انداختند و سپس به سرعت داخل کابین خلبان کوبید. “

آنها برای مدت کوتاهی گم شدند. آقای پردی فرمانداری را به عنوان همسرش در حال مطالعه نمودارهای خود برای تعیین ایمن ترین مسیر برگشت به آب باز ، بر عهده گرفت. آنها سرانجام از تنگه عبور کردند و به سمت کیپ هورن حرکت کردند.

در آن زمان ، Pardeys بیش از 30 سال زندگی ماجراجویانه در دریا را سپری می کردند ، دو بار در قایق ها دور می زدند آقای پردی ساخته بود. سفرهای آنها باعث شده است که آنها در بین سفرهای دریایی شهرت پیدا کنند: ملوانانی که وقت خود را در سفرهای طولانی ، اغلب به قسمتهای خارجی می گذرانند.

“بدون اغراق ، لری یکی از بزرگترین دریانوردان قایق کوچک است. در هر دوره ای ، “هرب مک کورمیک ، سردبیر اجرایی مجله Cruising World ، در مصاحبه ای گفت. “درجه سختی – قایقهای بادبانی بدون موتور برای 200000 مایل – چیز شگفت انگیزی است.”

آقای. مک کورمیک ، که کتاب “تا زمانی که سرگرم کننده است: سفرهای حماسی و اوقات فوق العاده ای از لین و لری پردی” (2014) نوشت ، افزود: “شعار کوچک لری ،” اگر آسان بود ، همه این کار را می کردند. ” تقریباً از کار خود خارج شده و آن را سخت تر کرده است: ساختن قایق ها ، بدون آتش و قایق بادبانی در اطراف کیپ هورن. “

آقای. پردی که آخرین سفر طولانی خود در اقیانوس را در سال 2009 آغاز كرد ، در تاریخ 27 ژوئیه در یك مرکز پرستاری در اوکلند ، نیوزیلند ، نزدیک خانه اش درگذشت. او 80 ساله بود. او سال گذشته سکته کرد و پنج سال پیش آموخته بود که بیماری پارکینسون ، همسرش گفت.

او به زودی یک کتک را رها می کرد و در ماه مه 1965 ، در یک بار در ملاقات با همسر آینده خود ، لین زاتکین. خانم پردی گفت که او در آن زمان در دفتر شرکت های زنجیره ای رستوران باب Big Boy در پاسادنا مشغول کار بود اما ماجراجویی هوس می کرد. او احساس می کرد که قایقرانی ، سرگردانی وی را راضی می کند.

سه روز پس از ملاقات آنها ، آنها برای همیشه با هم بودند.

” حدس می زنم او از آن زمان بسیار رمانتیک بود “، < او به کانال دریانوردی در سال 1993 گفت ، “اما آنچه که حتی عاشقانه تر بود ، چیزی بود که به من پیشنهاد داد: راهی برای خارج شدن از سندرم 9 به 5 ، دیدن بسیاری از جهان.”

آنها در سال 1968 ازدواج کردند و سه روز بعد ، خانم پردی قایقی را که ساخته بودند ، Seraffyn ، را با ضرب و شتم یک بطری شامپاین در مقابل کمانش راه اندازی کرد.

هر دو به ندرت ، اگر هر چند در عجله بودند. آنها به برنامه ای پایبند نبودند و فقط برای تأمین مالی قایقرانی خود به اندازه کافی کار کردند. بررسیهای اطراف آنها بسیار طولانی به طول انجامید ، زیرا آنها وقت زیادی را صرف کاوش در 15 کشور که بازدید کرده اند و از آنها به عنوان پایگاههای عملیاتی درآمد زایی استفاده می کنند ، تعمیر و بازیابی قایق ها و حمل و نقل آنها را به صاحبانشان می دهند.

آنها در كتاب ها و فیلم هایی همکاری كردند كه ماجراهای آنها را مزخرف می كرد و ارائه می داد نحوه مشاوره به ملوانان. خانم پردی مهارت های روایت ، آقای پردی ، دانش فنی داشت.