معترضین که توسط هزاران معترض فرود آمده اند این هفته در بوگوتا ، پایتخت کلمبیا ، وحشت زده از موج خشونت آمیز کشور را به وحشت انداخت ، حرکتی چنان شدید که به طور متوسط هر روز یکبار کشتارهای دسته جمعی صورت گرفته است.
بیشتر آنها صدها مایل را طی کردند ، از جوامع بومی روستایی که به ویژه در معرض خشونت قرار گرفته اند ، و این به دلیل عدم موفقیت دولت در محافظت از آنها تحت روند توقف صلح کشور است.
آنها حرکت خود را “minga Indígena” می نامند.
مینگا یک کلمه بومی است ، واژه ای که مدتها قبل از ورود اسپانیایی ها به آمریکای جنوبی استفاده می شد ، برای اشاره به یک عمل مشترک کار ، توافق نامه ای بین همسایگان برای ساختن چیزی با هم: پل ، جاده ، الف دولت.
اما مینگا همچنین به معنای یک اقدام اعتراضی جمعی است ، فراخوانی برای بازیابی آنچه جامعه معتقد است از دست داده است: قلمرو ، صلح ، زندگی.
و این اعتراضات که تمام هفته طول کشید ، که روز چهارشنبه با یک راهپیمایی بزرگ نقطه گذاری شده است ، به یک زوزه گسترده و مشترک منجر شده است.
“ اگر ما در برابر دنیا نمی ایستیم و نمی گوییم ، “این اتفاق می افتد” ، “ارمس پیت ، 38 ساله ، رهبر بومی جنوب غرب کشور ، گفت:” ما نابود خواهیم شد “.
معترضین با کاروان های رنگارنگ وارد بوگوتا شدند. بسیاری صدها مایل را طی کردند. اعتبار … فدریکو ریوس برای نیویورک تایمز
این تظاهرات نشانه دیگری از سرخوردگی و عصبانیت عمومی از سرعت صلح در کلمبیاست.
چهار سال پیش ، دولت یک توافق نامه صلح تاریخی با این کشور امضا کرد بزرگترین گروه شورشی ، نیروهای مسلح انقلابی کلمبیا ، که به طولانی ترین درگیری در قاره آمریکا خاتمه می یابد. این توافق نامه از دولت کلمبیا خواستار ارائه خدمات اساسی – آموزش ، مراقبت های بهداشتی و ایمنی – در مناطق آسیب دیده از جنگ داخلی طولانی مدت شد.
اما بسیاری از معترضین گفتند وقتی FARC از جوامع آنها خارج شد ، دولت هرگز به آنجا نرفت. در عوض ، گروه های جنایتکار جدید وارد شدند. < / p>
یکی از معترضین ، سامای ساچا ، 61 ساله ، گفت: “ما برای زندگی خود می ترسیم ،” و به همین دلیل ما اینجا هستیم. “
معترضین – بسیاری از آنها کشاورزان ، معلمان و سازمان دهندگان اجتماعات از شهرهای کوچک بودند – با اتوبوس وارد شدند ، حقوق خود را برای اجاره وسایل نقلیه رنگارنگ موسوم به” چیواس “جمع کردند و کودکان و مشاغل را به خانه باز گذاشتند. < p class = "css-158dogj evys1bk0"> آنها در یک مکان ورزشی که شهر یا زمین چمن بیرون آن را تأمین می کردند اردو زدند و برای پخت و پز ، برنامه ریزی و اشتراک داستانها دور آتش جمع شدند.
با جابجایی گروههای جنایتکار جدید به قلمرو FARC سابق ، جوامع بومی ، که اغلب در مسیرهای مواد مخدر و در مناطق غنی از مواد معدنی و الوار قرار دارند ، از آسیب پذیرترین گروه ها هستند. گروه های جنایتکار برای خفه کردن مخالفان و دلسرد کردن مردم از کار با رقبا ، از خشونت مهلکی استفاده کرده اند.
رهبران جامعه که علیه وحشیگری صحبت می کنند به هدف تبدیل شده اند. به گفته گروه حقوق بشر ایندپاز ، فقط در سال جاری حداقل 233 رهبر مدنی کشته شده اند. از زمان امضای توافقنامه صلح بیش از 1000 نفر جان خود را از دست داده اند.
همچنین کشتارهای جمعی ، که به عنوان سه یا بیشتر مرگ تعریف شده است ، به ثمر رسیده است. Indepaz در این سال 68 شمارش کرده است ، و در ژوئیه تا سپتامبر با افزایش قابل توجهی روبرو شده است.
آیدا کوئیلکو ، رهبر سازمان ملی ملی ایندیگنا د کلمبیا ، گفت: “پس از توافق صلح ، جنگ بدتر شد.” اتحادیه گروههای بومی کشور.
معترضین خواستار ملاقات با رئیس جمهور ایوان دوکه ، محافظه کار پس از تصویب قانون اساسی شدند توافقنامه صلح 2016 ، که حزب وی به دلیل توافق بسیار ناچیز FARC با آن مخالفت کرد.
آقای. منتقدان Duque او را متهم كردند كه براي انجام معامله به اندازه كافي عمل نكرده است ، به عنوان مثال ، خاطرنشان كردند كه فقط تعداد محدودي از خانواده ها توانسته اند در برنامه اي شركت كنند كه به آنها كمك كند از رشد كوكا – گياهي كه در ساخت آن استفاده مي شد کوکائین – به محصولات قانونی.
بسیاری از افراد به رشد کوکا ادامه داده اند و قاچاق مواد مخدر و خشونت ناشی از آن در اطراف آنها گسترش یافته است.
آقای. Duque در بوگوتا با minga ملاقات نکرد ، در عوض هیاتی را برای ملاقات با مردم در جنوب غربی کشور فرستاد که از خشونت آسیب دیده است. دفتر وی گفت که میلیون ها دلار برای حل این مشکل هزینه می شود.
در اوایل سال جاری ، در مصاحبه ای ، کمیساریای عالی صلح وی ، میگل سبالوس ، از کلمبیایی ها خواست که در روند صلح صبور باشند.
وی در مورد آقای دوکه ، که در سال 2018 کار خود را آغاز کرد ، گفت: “به مرد فرصت دهید.” “ما فقط طی دو سال نمی توانیم 56 سال جنگ را خنثی کنیم.”
< div class = "css-79elbk" data-testid = "photoviewer-wrapper">
آقای. پیت ، یکی از رهبران اعتراض ، به یاد آورد که با جنگ در خانه اش در بخش Cauca ، FARC که در آستانه او خوابیده بود ، بزرگ شد.
در آن زمان ، ارتش خانواده اش را به همکاری با چریک ها متهم کرد – و چریک ها آنها را به همکاری با ارتش متهم کردند. بعضی روزها ، او پرواز بالگردها را تماشا می کرد. گاهی اوقات ، گلوله ها می باریدند.
این خشونت ها آقای پیت را وادار کرد که برای یک سمت رهبری در جامعه خود کاندید شود و وقتی فارک ترک کرد ، او از همسایگان خود خواست که کشت کوکا. او فکر کرد که دولت برای محافظت از آنها وارد عمل خواهد شد.
” دولت “هرگز نرسید.”
آقای. خیلی زود پیت خودش هدف قرار گرفت. در سال 2017 ، هنگامی که او خانه خود را ترک کرد ، دو مرد شروع به شلیک به سمت او کردند. او به زمین برخورد کرد و زنده ماند.
معترض دیگر ، برتا ریورا ، 53 ساله ، از یک طرف به بوگوتا آمد. قلمرو بومی تقریباً 400 مایلی دورتر.
او یک شب در صحنه در چادر خوابید. روز بعد ، او با مینگا از خیابان های پایتخت رژه رفت.
وی درباره روند صلح گفت: “ما خیلی آرزو داشتیم”. “این بود ،” حالا ما مرده ها را نخواهیم شنید ، بمب ها را نخواهیم شنید ، تهدیدها را نخواهیم شنید. “”
او ادامه داد “وقتی تازه داشتیم” صلح “را شروع می کردیم ، فکر می کردیم این بهترین کار است و اگرچه از ملت های دیگر شنیده بودیم که دوران پس از جنگ اغلب دشوارتر از خود درگیری بود ، اما ما آن را باور نمی کردیم.”
“امروز ،” او گفت ، “ما می فهمیم که آنها حق داشتند.”
Leave a reply