MINSK ، بلاروس – الکسی D. Zulevsky برای اولین بار پس از هفته ها ناآرامی های ضد دولتی در بلاروس ، با حمله به معترضان مانند او با باتوم و مشت در حال تجمع معترضین بود: او توسط صدها زن احاطه شده بود که می دانست سپر او را محافظت می کند. < / p>
آقای زولوسکی گفت: “من در اینجا احساس محافظت می کنم” ، به عنوان معترضان دیگر ، پرچم های قرمز و سفید ، پرچم مخالفان ، ماه گذشته در دست داشتند. “فقط ترسوها زنها را کتک می زنند!”
در کشوری که الکساندر رئیس جمهور قدرتمند آن است. G Lukashenko ، صریحاً زنان را كه از نظر سیاسی ضعیف هستند ، تمسخر كرده و به آنها گفته است كه جای آنها در آشپزخانه است ، زنان بلاروسی به چهره و نیروی محرك جنبشی تبدیل شده اند كه هدف آن سرنگونی یك رهبر معروف به “آخرین دیكتاتور اروپا” است.
این تلاش ممکن است چشمگیر باشد ، با این که آقای لوکاشنکو از انصراف از قدرت امتناع ورزید حتی اگر ده ها هزار نفر هر هفته آخر هفته برای اعتراض به خیابان های مینسک بیرون می آیند. روز شنبه بسیاری از زنان ، گلهایی را که در دست داشتند ، دوباره در شهر اعتراض کردند. آنها از ترس دستگیر شدن توسط مأموران پلیس از تشکیل یک جمع واحد اجتناب کردند.
اما خواه جنبش اعتراضی موفق به برکناری آقای لوکاشنکو شود یا نه ، این جنبش کلیشه های عمیق ریشه دار جنسیتی را که طی نسل های بعدی ساخته شده بود ، در هم شکسته است.
تاتیانا ن.کوتس ، طراح و فعال تولید فیلم گفت: “زنان در این وضعیت قویتر بودند.” “ما باید نقش پررنگ تری را به عهده می گرفتیم. نقش سلطه مردان در جامعه فروپاشیده است. “
این فروپاشی حتی قبل از انتخابات ریاست جمهوری 9 اوت که آقای لوکاشنکو ادعا کرد با یک پیروزی بزرگ پیروز شد ، آغاز شد. تقریباً بدون اعتراض دو ماهه آقای لوكاشنكو با نارضایتی آشكار خود ، با یك چالش غیر منتظره شدید از سوی یك زن نامزد ، سوتلانا تیخانوسكایا ، همسر یك وبلاگ نویس مشهور روبرو شد كه امیدوار بود خودش را اداره كند اما قبل از ثبت نام به عنوان كاندیدا زندانی شد.
رهبر مخالفان سوتلانا تیخانوفسایا در برلین روز دوشنبه. اعتبار … هایونگ جئون / EPA ، از طریق Shutterstock < / span>
آقای. لوکاشنکو به عنوان یک زن خانه دار ، یک مادر حلیم ناقص برای بحث در مورد مسائل جدی دولت با یک رهبر کهنه کار مانند خودش ، رقیب خود را مسخره کرد.
آقای لوكاشنكو اندكی قبل در مصاحبه ای گفت: “او فقط یك كتلت خوشمزه پخت ، شاید به بچه ها غذا داد و كتلت بوی خوبی داشت.” انتخابات. “و اکنون قرار است درباره برخی موضوعات بحث شود.”
افزودن بر خشم و شاید دلهره این واقعیت بود که مخالفانی که قبلاً توسط مردان هدایت می شدند و مستعد دشمنی داخلی تلخ ، پیرامون سه زن – خانم تیخانوفسکایا ، که از آنها به عنوان کاندیدا حمایت می کردند ، متحد شده بود. ورونیکا تسپکالو ، همسر نامزدی احتمالی که برای جلوگیری از دستگیری از کشور گریخته است. و ماریا كولسنیكوا ، مدیر ستاد ویكتور باباریكو ، یك بانك زندانی كه امیدوار بود آقای لوكاشنكو را نیز به چالش بكشد.
با بیرون رفتن همه شخصیت های اصلی مخالف مرد با دستگیری یا پرواز در خارج از کشور ، خانم تیخانوسکایا و دو همکارش یک کمپین استراتژیک و موفقیت آمیز را برگزار کردند ، و در حالی که آقای لوکاشنکو خود را به بازدید از کارخانه ها و پایگاه های نظامی به سبک شوروی محدود می کرد ، تجمعات گسترده ای را در سراسر کشور برگزار کردند.
خانم تسپکالو ، 44 ساله ، در مصاحبه ای گفت: “در اولین تجمعات ما از دیدن تعداد افراد حاضر بسیار متعجب شدیم.” “این نمادی از وحدت بلاروسی ها در برابر دیکتاتوری بود.”
خانم. کولسنیکووا ، تنها یکی از زنانی که پس از انتخابات در بلاروس باقی ماند ، هنگامی که پاسپورت خود را پاره کرد تا نقشه دولت برای اخراج او به اوکراین را خنثی کند ، به مقام قهرمانی دست یافت و سپس زندانی شد.
< / div>
ظهور زنان در جنبش اعتراضی – هرچند برای بسیاری تعجب آور بود و از نظر آقای لوكاشنكو ، توهین به نظم طبیعی بود – از یك ویژگی مهم روانشناسی ملی این كشور برجای مانده است آسیب های ناشی از جنگ جهانی دوم ، هنگامی که یک چهارم مردم ، بیشتر مردان ، از بین رفت.
اولگا شپاراگا ، یک فمینیست و مدرس فلسفه در کالج هنرهای لیبرال اروپا در بلاروس ، گفت که کمبود مردان باعث می شود زنان نقش بزرگتری در بازسازی ویران شده داشته باشند کشور یک بار این جنگ در سال 1945 به پایان رسید. خاطراتی از این ، به گفته وی ، حتی زن ستیزترین بلاروسی ها را نیز در اعماق وجود خود ، از آنچه زنان می توانند انجام دهند ، آگاه کرد.
خاطرات زمان جنگ حفظ شده است زنده و بیلاروسی های جوان و بدون هیچ خاطره ای از جنگ یا پیامدهای آن توسط سوتلانا الکسیویچ ، برنده جایزه نوبل ادبیات ، که نقش زنان را به عنوان یکی از موضوعات اصلی کار خود معرفی کرده است ، معرفی شد.
خانم الکسیویچ در سخنرانی نوبل خود در سال 2015 گفت: “پس از جنگ ، ما کودکان در دنیایی از زنان زندگی می کردیم.” آنچه بیشتر به یاد می آورم این است که زنان در مورد عشق صحبت می کردند ، نه از مرگ. “
اما شاید این خود آقای لوكاشنكو باشد كه ناخواسته بیش از هر كسی برای پیشبرد اهداف فمینیسم تلاش كرده است. آقای لوكاشنكو كه خود را به عنوان یك “موزیك” كلاسیك اسلاوی انتخاب می كرد ، چنان زنان را رها كرده است كه به یك كاریكاتور زن ستیزی پست تبدیل شده و به راحتی هدف حمله قرار گرفته است.
سرگئی چالی ، تحلیلگر سیاسی و اقتصادی بلاروسی که در آغاز کار سیاسی خود در دهه 1990 با آقای لوکاشنکو کار می کرد ، گفت که خانم تیخانوفسکایا تصمیمی هوشمندانه گرفت تا خود را “زنی ساده توصیف کند” فقط به شوهر و فرزندانش احتیاج دارد اما سرنوشت آنها برای ایفای نقش سیاسی انتخاب شده است. “
این مورد نظر رای دهندگانی را که از سبک سلطه و مردانه ارائه شده توسط آقای احترام داشتند ، مورد توجه قرار داد. لوكاشنكو در طول 26 سال قدرت خود.
” او به معامله با مردان عادت کرد b آقای چالی گفت: “این به معنای قلدری و خشنودی است ، اما این در مورد زنان جواب نداد.
پس از نقش اول آنها در این کار ، طبیعی بود که زنان در اعتراضاتی که پس از ادعای 80 درصد آرا Mr. غیرقابل قبول آرا Mr. توسط آقای لوکاشنکو در انتخابات 9 آگوست قوت گرفت. در روزهای بعد ، خیابان های پایتخت ، مینسک ، به یک منطقه درگیری خطرناک تبدیل شد. هزاران معترض ، عمدتا مرد ، دستگیر و صدها نفر مورد ضرب و شتم و شکنجه قرار گرفتند.
با ظهور گروه هایی از جوانان مهاجم ، کشور در معرض خطر سرخ شدن به درگیری های خشونت آمیز قرار دارد. در خیابانها که خواستار انتقام بودند ، زنان دوباره در صحنه اصلی قرار گرفتند. گروه کوچکی از فعالان زن اعتراضی را به گونه ای آشکار و صلح آمیز ترتیب دادند که آنها محاسبه کردند ، حتی خشن ترین افسر پلیس ضد شورش نیز از استفاده از زور دریغ می ورزد.
صدها زن دست پایین آمدند دست در بازار مرکزی مینسک ، تشکیل یک زنجیره انسانی که باعث می شود پلیس به وضوح در مورد نحوه پاسخگویی گیج شود.
ضرب و شتم زنان غیرمسلح قانون را شرم آور می کند دستگاه های اجرایی و گشودن افسران نه تنها برای محکومیت عمومی بلکه شاید حتی مجازات توسط مقامات مافوق خود.
ایرینا جی سوخی ، فعال پیوستن به گفت: “دولت ما همیشه به دنبال سازمان دهنده است ، اما این ایده در هوا وجود داشت ، این احساسی بود که همه زنان در بلاروس با آن مشترک بودند.” اعتراض زنان.
روز پس از پایان آرامش اولین راهپیمایی زنان ، هزاران زن در مینسک و سایر شهرهای کشور به خیابان ها ریختند. آقای لوكاشنكو ، كه می شمرد كه نیروی وحشیانه برای شكست دادن اعتراضات كافی است ، از حالت تعادل خارج شد و از رئیس جمهور ولادیمیر ولادین پوتین از روسیه كمك گرفت.
پاسخ فوری انزوای زنان رهبر اعتراضات و بیرون راندن آنها از کشور بود. اخیراً ، افسران پلیس نقابدار ، که بسیاری از آنها به وضوح خجالت کشیده اند ، دستگیرهای گسترده زنان معترض را انجام داده اند. اما بیشتر افراد بازداشت شده پس از اثر انگشت و شلیک لیوان آزاد شدند. حتی رهبران ، مانند خانم سوخی ، فقط به چند روز بازداشت اداری محکوم شدند.
“آنها انتظار نداشتند که یک زن بتواند در برابر آنها بایستد ،” Ksenia A. Fyodorova ، 47 ساله ، یک کارآفرین و فعال ، از نیروهای امنیتی. “ما فهمیدیم كه شما فقط می توانید با آنها مقابله كنید كه به طور كلی با آنچه آنها انجام داده اند مخالف باشد.”
چهارشنبه پس از ملاقات با صدراعظم آلمان با خبرنگاران در برلین ، آنگلا مرکل ، خانم تیخانوسکایا گفت نقشی که زنان در قیام بازی کرده اند همانطور که غیرمنتظره بود تعیین شده بود.
“آنها برای آینده فرزندان خود می جنگند ، ” او گفت. “آنها نمی خواهند فرزندانشان در آینده برده این سیستم باشند.”
وی گفت ، در برابر وحشیگری رسمی ، زنان با نشان دادن “صلح و عشق.” در حالی که لبخند گسترده ای به صورتش ریخت ، وی افزود: “اکنون ، زنان بلاروسی در جهان شناخته شده اند و این فوق العاده است.”
ملیسا ادی در تهیه گزارش از برلین همکاری داشت.
