برلین – آنها او را لقب دادند “Führer of Berlin”.

اینگو هاسلباخ یک نئونازی پنهانی در برلین شرقی کمونیست بود ، اما سقوط دیوار برلین او را از سایه خارج کرد. او با افراط گرایان غربی در شهر متحد ارتباط برقرار کرد ، کارگاه های آموزشی راست افراطی ترتیب داد ، با چپ ها نبردهای خیابانی کرد و تولد هیتلر را جشن گرفت. او رویای یک حزب راست افراطی در پارلمان آلمان متحد را متحد می کرد.

امروز ، حزب راست افراطی آلترناتیو برای آلمان ، که با حروف اول آلمان آن AfD شناخته می شود ، مخالفت اصلی در پارلمان. رهبران آن در اعتراضات خیابانی در کنار هم با افراط گرایان راست افراطی راهپیمایی می کنند. و پایگاه قدرت آن شرق کمونیست سابق است.

“حسنلباخ” که سالها صحنه نئونازی را ترک کرد ، گفت: “اتحاد دوباره یک تقویت بزرگ برای راست افراطی بود.” قبل و اکنون به دیگران کمک می کند تا همان کار را انجام دهند. “نئونازی ها اولین کسانی بودند که به هم پیوستند. ما اساس یک مهمانی مانند AfD را بنیان نهادیم. مواردی است که ما می گفتیم امروزه به جریان اصلی تبدیل شده اند. “

همانطور که روز شنبه سی امین سالگرد اتحاد را جشن می گیرد ، آلمان به درستی می تواند یک قدرت اقتصادی و لیبرال دموکراسی پر رونق باشد. اما اتحاد میراث دیگری دارد که به ندرت ذکر می شود – اتحاد ، توانمند سازی و باز کردن جنبش راست افراطی که به یک نیروی سیاسی مخل و ​​تهدید تروریستی تبدیل شده است ، نه تنها در داخل نهادهای مهم دولتی مانند ارتش و پلیس.

“افراط گرایی راست افراطی امروز در آلمان بدون اتحاد مجدد نمی توان فهمید. ” “این نئونازی ها در شرق را از وجود زیرزمینی آنها آزاد کرد ، و به راست افراطی در غرب دسترسی به استخر تازه استخدام شده و کل قلمروهایی را که می توانند بدون نظارت بیش از حد حرکت کنند ،”. >

سالها ، مقامات آلمانی اعتماد داشتند که حزب راست هرگز دیگر نمی تواند به پارلمان انتخاب شود و ایده شبکه های تروریستی راست افراطی را رد کند. اما اکنون برخی نگرانند که ساختارهای راست افراطی ایجاد شده در سالهای پس از اتحاد ، زمینه را برای احیای مجددی ایجاد کنند که طی 15 ماه گذشته مورد توجه قرار گرفته است.

تروریست های راست افراطی یک سیاستمدار منطقه را در ایوان جلوی خود در حوالی شهر مرکزی کاسل کشتند ، به یک کنیسه در شرق شهر هاله حمله کردند و 9 نفر از مهاجران تبار را در غرب شهر حناو به ضرب گلوله کشتند.

تابستان امسال دولت بعد از پیدا شدن مواد منفجره ، یک مسلسل و لوازم SS در املاک گروهبان یک سرگرد در این کشور ، قدم جدی برای انحلال کل شرکت نظامی در نیروهای ویژه برداشت.ایالت شرقی زاکسن. فرمانده آن گفت: تعداد نامتناسبی – حدود نیمی از افراد مظنون به افراط گرایی راست افراطی در داخل آن واحد ، KSK ، از شرق سابق بودند.

ملی گرایی و بیگانه ستیزی در شرق سابق ریشه دوانیده اند ، جایی که تاریخ قاتل جنگ جهانی دوم هرگز به همان اندازه در غرب در سطح جامعه عمیقاً روبرو نشد. AfD در ایالت های شرقی دو برابر بیشتر رای می آورد ، جایی که تعداد جنایات نفرت راست افراطی بیشتر از جنایات غربی است.

به طور رسمی ، هیچ نازی در آلمان شرقی قدیمی. این رژیم خود را در سنت کمونیست هایی که در برابر فاشیسم مقاومت کرده بودند ، تعریف کرد و یک آموزه دولتی را برای یادآوری ایجاد کرد که به طور موثر آن را از جنایات جنگ خارج کرد. اوباشهای راست افراطی که کارگران خارجی از کشورهای سوسیالیستی دیگر مانند کوبا یا آنگولا را مورد ضرب و شتم قرار می دادند ، به عنوان “قایقران” طبقه بندی شدند که توسط تبلیغات غربی گمراه شدند.

اما یک نئونازی قدرتمند جنبش در زیر زمین رشد می کرد. در سال 1987 ، برند واگنر ، افسر پلیس جوان در برلین شرقی ، تخمین زد كه 15000 نئونازیست خشونت طلب “وطن نشین” وجود دارد كه از این تعداد 1000 نفر مجرم بودند. گزارش وی به سرعت قفل شد.

دو سال بعد ، هنگامی که ده ها هزار نفر در خیابان به تظاهرات ضد کمونیستی پرداختند که در نهایت رژیم ، طرفدار دموکراسی را سرنگون کردند. فعالان تنها راهپیمایان نبودند. <واگنر یادآوری می کند: "سران پوست نیز در حال راهپیمایی بودند."

قبل از اتحاد ، صحنه راست افراطی در آلمان غربی کوچک و پیر بود ، اما اکنون نئونازی های غربی برای ارائه” کمک به بازسازی “به شرق هجوم آوردند و به طور غیر منتظره پناهگاهی یافتند. پشت دیوار ، شرق به مرور یخ زده بود ، یک کشور سفید کاملاً همگن که در آن ناسیونالیسم اجازه زندگی در آن گرفته شده بود.

“رهبران صحنه غرب فکر می کردند که آقای هاسلباخ در بهشت ​​بود. “

از آن زمان شرق به خانه انتخاب چندین افراط گرای برجسته غربی تبدیل شده است. گوتز كوبیتشك ، روشنفكر برجسته راست افراطی از سوابیا كه می خواهد “هویت قومی-فرهنگی” آلمان را حفظ كند ، یك خانه روستایی در شرق خریداری كرد كه به عنوان مركز انتشارات و موسسه تحقیقاتی راست افراطی وی عمل می كند.

همینطور بجارن هاکا و آندریاس کالبیتز ، دو غربی که به رهبران تندروترین جناحهای AfD در شرق سابق تبدیل شدند.

آقای کوئنت گفت:” “شرق به نوعی عقب نشینی برای راست افراطی تبدیل شده است” ، مکانی که آلمان هنوز آلمان است و مردان هنوز مرد هستند.

اما شیفتگی با شرق نیز استراتژیک است. “در میان افراط گرایان راست افراطی این حس وجود دارد:” ما نمی توانیم در غرب پیروز شویم ، اما می توانیم در شرق پیروز شویم و سپس ، از موضع قدرت ، غرب را در پیش خواهیم گرفت. “

اتحاد مجدد همچنین یک فضای فیزیکی را فراهم کرد که در آن اعضای راست افراطی بتوانند حرکت کرده و تمرین کنند. اردوگاه های آموزشی مخفی نئونازی ها در پایگاه های متروکه نظامی شوروی برگزار می شد. در یکی از آنها ، در جزیره روگن در دریای بالتیک ، آقای هاسلباخ در کارگاه های جعل اوراق هویت ، ساخت بمب ، جنگ چریکی و “کشتار بی صدا” شرکت کرد.

سالهای اولیه پس از تجمیع مجدد چنان آشفته بود که سرویسهای امنیتی قادر به کنترل این جنبش تندروی منسجم نبودند.

“در ایالت های شرقی وجود داشت هیچ ساختار بالغی برای سرویس اطلاعات داخلی وجود ندارد. ”، توماس هالدنوانگ ، رئیس دفتر اطلاعات داخلی ، در مصاحبه ای گفت. “آژانس ها در ایالت های جدید نباید از هیچ چیز ساخته می شدند.”

در اوایل دهه 1990 ، موجی از خشونت نژادپرستانه آلمان را فرا گرفت ، بیشتر آن در شرق. . خارجی ها را تعقیب ، ضرب و شتم و گاهی کشته می کردند. خانه های پناهجویان بمباران شدند. اتوبوس مهاجران مورد حمله قرار گرفتند. گاهی اوقات تماشاگران شرقی تماشا می کردند ، کف می زدند یا به آن می پیوستند.

“وولخارد نگیج” ، مورخ ، گفت: “شما می توانید ببینید که چیزی تغییر می کند و فقط در حاشیه نیست.” “درغیر اینصورت AfD امروز چندان قدرتمند نخواهد بود.”

در اوایل دهه 1990 ، آقای نیگیج به سمت شرق حرکت کرد تا یادمان را در اردوگاه کار اجباری سابق در بوشنوالد اداره کند. او از فراوانی یادگاری های نازی ها مانند “Mein Kampf” هیتلر برای فروش در بازارهای کک و مزار و انبوه جوانان نئونازیست عصبانی که در میدان تئاتر تاریخی جمع می شدند و شعارهای بیگانه هراسی را فریاد می زدند ، مبهوت شد.

آقای ننگی گفت: “ما فکر می کردیم دموکراسی پیروز شده است.” غرب فکر کرد این پایان تاریخ است. اما برای ناسیونالیست ها ، این یک تجدید نظر در تاریخ بود. “

آنتا کاهان ، یک فعال ضد نژادپرستی یهودی – ملی گرای سبک غربی گفت: اتحاد دوباره دو نژاد ملی گرایی را به هم نزدیک کرد. محافظه کاری و یک نوع رادیکال تر اجتماعی – انقلابی شرقی. به خودی خود ، هیچ یک از آنها به اندازه کافی قدرت تحریک یک جنبش سیاسی را نداشتند.

“خانم کاهانه ، مدیر بنیاد آمادئو-آنتونیو ، به نام یک آنگولایی سیاه پوست که با بیس بال مورد ضرب و شتم قرار گرفت و گفت:” این ازدواج دو نفر بود که AfD را ممکن ساخت. ” خفاش توسط نئو نازی ها کمتر از دو ماه پس از اتحاد مجدد.