قاب های چادر فلزی اسکلتی ، پوشش های آنها و محتوای خاکستر شده ، از چشم انداز خارج می شود. یک پنکه پیچ خورده و سیاه شده از روزی که سقف بود آویزان بود. و در همه جا ، عده ای بودند که به کیسه های کوچک وسایل چسبیده بودند و یا تخت های موقت در کنار جاده برپا کرده بودند و مطمئن نبودند که کجا بعدی را بچرخانند.

این صحنه ها بود در اردوگاه موریا در جزیره لسبوس یونان پس از آتش سوزی بزرگ سه شنبه شب ، و پس از آن دو نفر دیگر در شب بعد. تقریباً تمام اردوگاه در اثر آتش سوزی تخریب شد و 12000 نفر از ساکنان آن را آواره کرد. اما مدتها قبل از آتش سوزی ، اوضاع در موریا برای دهها هزار پناهجو و مهاجر که در شرایط نابسامان و شلوغ زندگی می کردند و به عنوان نمونه ای از سیستم شکسته مهاجرت اروپا شناخته می شد ، وخیم بود.

از سال 2015 ، اردوگاه در این جزیره کوچک پر از پناهندگان و مهاجرانی شده است که برای فرار از جنگ و سختی برای زندگی بهتر همه چیز را به خطر انداخته بودند ، تا در لبه اروپا و در انتظار پناهندگی خود را در برزخ ببینند. . گروه های حقوق بشری هشدار داده بودند که این سایت یک بحران انسانی بشری است.

اکنون که بحران فرا رسیده است ، و مقامات یونان و اروپا در تلاشند تا برای یافتن برنامه خانه ای موقت و جدید برای هزاران نفر که بیشتر آنها پناهجویان افغانی هستند که قصد داشتند به شمال اروپا بروند.

پس از آتش سوزی دیگر جایی برای رفتن نیست ، هزاران نفر تشک های کنار جاده را برای خواب چهارشنبه شب پهن کرده و در کنار وسایل ناچیز خود زیر پتو جمع شده اند . آن شب ، تا روز پنجشنبه ، آتش سوزی های بیشتری رخ داد و برخی از آخرین چادرها که هنوز ایستاده بودند را سوزاند.

در حالی که از آنچه که بزرگترین اردوگاه پناهجویان در اروپا بود ، باقی مانده است ، اما مشکل کاری که با هزاران ساکن آن باید انجام شود آغاز شده است.

پنجشنبه

یک آتش نشان یونانی که می خواهد شعله های آتش را خاموش کند.