“این فناوری برای حافظه آینده به حافظه تاریخی گره خورده است.” گلیسنتی ، کمیساریای عمومی ایتالیا در نمایشگاه. “تاریخچه و نوآوری – این موضوعات مورد علاقه ما است.”

“او بخش بازاریابی من است” ، سسیل هالبرگ ، مدیر آکادمیا ، با خنده گفت. “وی بازدیدکنندگان را به خود جلب می کند و ما آنها را به سمت مجموعه های دیگر استثنایی و باشکوه هدایت می کنیم.”

گرچه نزدیک به 150 سال است که جا به جا نشده است ، اما این مجسمه سهم درام خود را دارد. آسیب دیده است بر سر آن جنگ شده است. در مرکز بحث های مربوط به حق چاپ بوده است. در سال 2004 برای 500مین سالگرد تاسیس آن ، در میان یک اختلاف شدید ، تمیز شد. این باعث الهام بخشیدن به سایر هنرمندان شده است و در سال 2012 یک نسخه غول پیکر حتی به شهر نیویورک سفر کرده است. اخیراً ، در یک نصب ویدئویی با الگوهای پارچه ای بازی کرده است.

اما مهمتر از همه ، کپی شده است. به طور مكرر.

این یكی از معدود آثار هنری است كه دارای یك ورودی ویکی پدیا است كه اختصاص به نسخه های آن دارد ، كه بعید ترین مکان ها را زینت می دهد ، مانند ورودی اصلی تالار شهر در مونته ویدئو ، اروگوئه ، یک پارک عمومی در کوئینزلند ، استرالیا و مرکز شهر Sioux Falls ، SD

گچ بری های مجسمه در موزه ویکتوریا و آلبرت لندن بازدیدکنندگان را به خود جلب کرده است از آنجا که در سال 1857 وارد آنجا شد.

حتی فلورانس نیز دو نسخه دارد. یکی از آنها با سنگ مرمر ، در سال 1910 در مقابل کاخ وازو ، تالار شهر فلورانس ، جایی که از مجسمه اصلی رونمایی شده بود ، قرار گرفت. یک کپی از برنز همچنین در Piazzale Michelangelo ، یک مربع روی تپه ای بلند ، بر فراز شهر قرار دارد.

دیوید چاپ سه بعدی تنها است این موزه را از زمانی که خانم هولبرگ در یک نبرد حق چاپ بر سر مجسمه برنده شده است کپی کنید. مجسمه های پلاستیکی بی شماری ، آهن ربا یخچال و تی شرت های رنگارنگ وی گفت: قفسه های فروشگاه سوغاتی لورنتین از نظر فنی “قانونی نیست”. “اما دشوار است که به ته این موضوع بپردازیم.”

بیست سال پیش ، بخش گرافیک رایانه ای در دانشگاه استنفورد دیوید را دیجیتالی کرد و با استفاده از سریع نسخه سه بعدی تهیه کرد رهبر پروژه ، مارک لویو ، استاد برجسته علوم کامپیوتر در استنفورد ، در یک ایمیل گفت: فن آوری های نمونه اولیه که امکان تولید “ماکتهای دقیق در مقیاس کاهش یافته” را فراهم می کند.

تولید مثل ایتالیایی از پیشرفت های تکنولوژیکی پس از پروژه استنفورد استفاده خواهد کرد ، گفت:” گراتزیا توچی “، استاد دانشگاه فلورانس که در حال ایجاد آنچه که او” دوقلوی دیجیتال “مجسمه نامیده است ، است.

با استفاده از اسکنرهای لیزری و سایر ابزارهای “معمولاً در صنعت و همچنین مهندسی هوانوردی استفاده می شود” برای تولید بیشترین وضوح ممکن ، مجسمه اصلی دیجیتالی خواهد شد (دوشنبه ها ، زمانی که موزه برای بازدید عموم بسته است) ، خانم توچی گفت.

خانم توچی گفت ، داده ها پردازش می شوند و سپس برای ایجاد تولید مثل با “بزرگترین چاپگر 3 بعدی در جهان” همراه با “مواد ابتکاری” و رزین استفاده می شوند. از مشخص كردن انواع مواد استفاده كرد. وی گفت: “ما هنوز در مرحله آزمایش هستیم”.

سپس مجسمه – با ماشین صیقل داده می شود و با دست تکمیل می شود – تا سطح صاف تری بدست آید و خانم توچی گفت: مرمتگران آخرین کارهای خود را اضافه می کنند ، از جمله رنگ آمیزی کپی برای انعکاس میزان صدا در سنگ مرمر و “از نظر زیبایی شناختی به کار اثر می بخشند”.

آقای” گلیسنتی “گفت ، کل” ساخت “مجسمه بر روی ویدئو توزیع می شود و برای بازدیدکنندگان در نمایشگاه دبی نشان داده می شود ، و ماکت در مرکز غرفه چند سطح ایتالیا قرار می گیرد تا بازدید کنندگان می تواند آن را از زوایای مختلف و در ارتفاعات مختلف مشاهده کند.

این فرایند یک گنجینه از داده ها را ایجاد می کند که تکنسین ها آن را به Accademia تحویل می دهند و می تواند در گران قیمت باشد اتفاقی که برای نسخه اصلی بیفتد. چند سال پیش ، دانشمندان ایتالیایی مقاله ای را منتشر کردند که باعث می شود ایجاد هرگونه استرس در مچ پا که ترک خورده است ، می تواند شاهکار را سرنگون کند ، این احتمال باعث نگرانی شد.

در حال حاضر ، مچ پا خانم هالبرگ گفت خوب است. “همه چیز تحت کنترل است.”

انتظار می رود با تکمیل نمایشگاه ، تولید مثل به ایتالیا برگردد ، اما سرنوشت آن فعلاً مشخص نیست. خانم هلبرگ گفت:

با تکنولوژی بالا یا نه ، کپی هرگز با نسخه اصلی مطابقت ندارد. وی گفت: “اصل از سال 1504 در فلورانس بوده است.” “یک نسخه هرگز به مدت طولانی ادامه نخواهد یافت.”