برلین – از دفاتر کارخانه آجر ساخت شرکت برلین ، مایکل بومایر از فضایی که به یک کارخانه آبجوسازی تبدیل شده بود به یک کافه موقت عبور کرد. “اگر قرار است بیرون بنشینیم ، حتی ممکن است قهوه بخورم” ، یک کارآفرین 36 ساله فناوری و بنیانگذار وب سایت “درآمد پایه من” گفت: “بالاخره ، شما باید کمی از زندگی لذت ببرید.”

لذت بردن از زندگی برای یک آقای باهیمر جدی و جدی که تجربی و ریشه دار اوست ، مسئله بی اهمیتی نیست. تاکنون بیش از 650 نفر به طور تصادفی 1000 یورو در ماه ، حدود 1165 دلار برای یک سال ، بدون هیچ رشته ای فقط برای آزمایش یک پایان نامه ، به بیش از 650 نفر داده شده است. یعنی ، آنچه که مردم برای پیشرفت در دنیایی که به سرعت در حال تغییر است ، نیاز دارند ، پول بیشتر نیست ، بلکه امنیت بیشتر است و درآمد پایه ای بدون قید و شرط – مبلغی ماهانه برای تأمین هزینه های زندگی که اگر اجرا شود ، توسط دولت پرداخت می شود و توسط همه – می توانند این را فعال کنند.

این ایده در آلمان ، کشوری ثروتمند که حدود یک سوم تولید ناخالص داخلی خود را خرج می کند ، طنین انداز شده است. بر روی یک سیستم رفاه اجتماعی قوی. در طی شش سالی که آقای بومایر برای اولین بار درخواست کمک مالی کرده است ، “درآمد پایه من” حدود 8 میلیون یورو جمع کرده است ، به لطف 140،000 یا بیشترین کمک های شخصی با مبالغی کمتر از دو یورو در ماه.

اکنون ، پس از انتشار کتاب پرفروش با جزئیات تجربیات مقطعی از گیرندگان – از وراث هتل گرفته تا یک مرد بی خانمان – آقای بوهمایر و تیم او با آلمان معتبر همکاری کرده اند موسسه تحقیقات اقتصادی در برلین برای مطالعه. به عنوان بخشی از این “طرح آزمایشی” ، 120 نفر که به طور تصادفی انتخاب شده اند ، برای مدت سه سال 1200 یورو در ماه دریافت می کنند ، در حالی که گروه کنترل بزرگتر “دوقلوهای آماری” در شرایط زندگی مشابه چنین چیزی دریافت نمی کنند. وقتی فراخوان برای درخواست ها در ماه آگوست منتشر شد ، در کمتر از سه روز یک میلیون نفر ثبت نام کردند.

فارغ از اینکه آیا آنها هزینه کرده اند پول ، آن را پس انداز کرد ، آن را سرمایه گذاری کرد یا آن را بخشید ، تقریباً همه افرادی که مصاحبه کردند گفتند که پرداخت های ماهانه فقط احساس بهتری در آنها ایجاد می کند. آقای بومایر ، كه با استناد به نوشته های روانشناسان ، جامعه شناسان ، اقتصاددانان و فیلسوف هانا آرنت تلاش كرد تا آنچه را از گیرندگان می شنود ، “ما آن را” احساس درآمد اساسی “می نامیم. “زیر متن بی قید و شرط این است:” ما به عنوان یک جامعه اعتقاد داریم که شما خوب هستید. “”

وی افزود: “من نمی خواهم باطنی به نظر برسم. اما پیام این است: “همه ما به همان اندازه شایسته موجود هستیم.” “

طرفداران درآمد پایه استدلال می كنند كه این در حالی است كه در زمان آشفتگی جهانی ، مانند همه گیری ، بالاست را ارائه می دهد. . برای جودیت فیلیپ ، یک طراح صحنه و لباس مجلل 40 ساله در برلین ، درآمد اولیه ای که امسال دریافت کرد باعث شد پس از لغو تمام کارهایش ، شغل خود را تغییر ندهد.

” این به من آزادی زیادی داد تا محکم بنشینم ، “زیرا پروژه های تئاتر زودتر از انتظار بازگشتند. “همچنین ، من یک دختر 4 ساله دارم ، پیش دبستانی تعطیل بود و ما واقعاً می توانستیم از اوقات باهم لذت ببریم.”

تماس با کتاب آقای بوهیمیر “در حال حرکت” ، “اولي كانگاس ، كه به اجراي آزمايشات اخير درآمد پايه دولت فنلاند كمك كرد ، گفت كه او از پروژه آزمايشي آلماني آينده مشتاق است. آقای کانگاس گفت: “درآمد اساسی یک مفهوم ساده است ، بلکه یک چیز پیچیده است.” “ما به آزمایشات بیشتری احتیاج داریم.”

آقای. Bohmeyer تمایل خود را برای پرش در آزمایشی مانند این آزمایش به دلیل بزرگ شدن خود می داند. آقای باهمایر در خارج از برلین در سالهای آخر جمهوری دموکراتیک آلمان متولد شد ، هنگام سقوط دیوار 5 ساله بود. اما روحیه ای که خودت انجام می دهی در خانه اش زندگی می کرد. آقای بوهیمیر با اشاره به لبخند گفت: “امروز ، شما آن را” مخل “می نامید. “اما در G.D.R ، شما نمی توانید همه چیز را بخرید ، یا چیزهای خاصی را بدست آورید ، بنابراین خودتان باید کارهای زیادی انجام دهید. برای من داشتن ایده ای کاملاً طبیعی بود ، سپس آن را بسازید. “

پس از فروپاشی سیستم آلمان شرقی ، وی شاهد بود که والدینش – یک فیزیکدان و یک تکنسین – با موفقیت خود را به عنوان کارآفرین بازسازی کردند. این تجربه ارزش کار سخت را به او آموخت ، اما همچنین به او یک نگاه منتقدانه نشان داد. وی گفت: “آنچه از والدینم آموختم این است كه سیستم ها برای همیشه دوام ندارند.” “از امروز تا فردا ، ممکن است وجود داشته باشد. به همین دلیل نمی توانم سرمایه داری را کاملا جدی بگیرم. “

پس از یک سال ارشد به عنوان دانشجوی مبادله در میشیگان ، جایی که از آنچه آمریکایی نگرش” فقط این کار را بکنید “الهام گرفت ، آقای بهمایر به خانه آمد و یک مرکز توزیع آنلاین برای علامت گذاری راه اندازی کرد (فکر کنید ، “سیگار کشیدن ممنوع”). در سن 29 سالگی ، او تصمیم گرفت که باید چیز جدیدی را امتحان کند. او از کار روزمره تجارت علامت گذاری کناره گیری کرد اما همچنان به دریافت حدود 1000 یورو در ماه به عنوان سهم خود از سود ادامه داد. او با شانه خالی گفت: “من یک سرمایه دار هستم.”

کاهش سرعت به او فرصتی داد تا راهی را که تاکنون طی کرده زیر سوال ببرد و او به متوجه شوید که برای او درآمد بیشتر به خودی خود هدف نبود. وی گفت: “من حتی چیزی نمی خریدم.”

وی شروع به خواندن میشل فوكو ، فیلسوف فرانسوی و تأمل در زندگی خود كرد. “من کیستم ، چگونه می خواهم زندگی کنم؟ برای زندگی خوب به چه چیزهایی نیاز دارم؟ ” او گفت. “س questionsالات سخت ، اما اگر فرصتی برای پرسیدن آنها داشته باشید کاملاً جالب است.”

او همچنین متوجه تغییرات دیگری شد: رابطه اش با شریک زندگی اش بهتر شد. او با دختر 2 ساله اش صبورتر بود. گرفتگی های مزمن معده او برطرف شد. او شروع به تعجب كرد كه آيا درآمد اساسي مانند درآمدي كه دارد مي تواند به افراد ديگر كمك كند تا تعادل و تعادل بيشتري در زندگي خود داشته باشند.

اولين فراخوان هاي او براي اهدا به سرعت ملاقات کردند و شش سال بعد ، آقای بومیر عادت کرد که در برنامه های گفتگوی تلویزیونی ظاهر شود و با سیاستمداران عالی رتبه دیدار کند. او به این باور رسیده است که درآمد اساسی می تواند راه حل هایی برای طیف وسیعی از آسیب های اجتماعی مانند فرسودگی عاطفی ، مصرف بیش از حد محیطی و عوام گرایی راستگرا ارائه دهد.

“ما به ایده های جدیدی برای مقابله با جامعه در حال تغییر و همچنین تغییرات آب و هوایی نیاز داریم و ما هیچ ایده جدیدی نداریم. ” “من احساس ناتوانی می کنم ، مانند پدر و مادر من در سال 1990 احساس ناتوانی می کنند. اما آنها ادامه دادند. سعی می کنم آن را کپی کنم تا به خودم اتکا داشته باشم. “

البته ، وی افزود ، تنها راه برای بررسی اینکه آیا درآمد اساسی کار می کند ، آزمایش است. وی گفت: “ما واقعاً می خواهیم این موضوع را بفهمیم.” “خوشحال می شوم اگر معلوم شود این ایده بدی است. من آزاد هستم که کار دیگری انجام دهم. ” زندگی آنها را بهبود می بخشد. پاسخ او: بله.