نزدیک به یک دهه پس از مرگ دونا سامر در سال 2012، خانه او در نشویل مانند زیارتگاهی برای چندین دهه فعالیت موسیقی ملکه دیسکو باقی ماند.

لباس‌های مهره‌داری که او روی صحنه پوشیده بود، همراه با تلمبه‌های طراح در کمد طبقه‌ی بالا پوشیده بودند. مواردی مانند طرح جلد آلبوم مشروح برای “او برای پول سخت کار می کند” در طبقه پایین ذخیره می شد. و در زیرزمین، انباشته ای از نقاشی های رنگارنگ، جوایز و رکوردهای طلایی وجود داشت.

شوهرش، بروس سودانو، اخیراً گفت که سامر – که در 63 سالگی بر اثر سرطان ریه درگذشت – که هرگز مشتاق صحبت درباره مرگ نبود، دستورالعملی برای آنچه باید با دارایی هایش انجام دهد، نداده بود. این خانه حراج روز جمعه اعلام کرد، تنها در چند سال گذشته بود که خانواده سامر آماده بودند تا به طور کامل وسایل او را در خانه نشویل شانه کنند، که بسیاری از آنها ماه آینده در کریستی به فروش خواهند رسید.

بروکلین سودانو، یکی از سه دختر سامر، گفت: “شما به این فضاها می روید و این تقریباً یک کپسول زمانی از زندگی شما خواهد بود.”

یکی از اقلامی که به فروش می رسد یک جام نقره ای است که سامر اغلب با خود روی صحنه می آورد و پر از پپسی بدون کافئین بود. بروکلین سودانو به یاد داشت که وقتی او و یکی از خواهرانش با مادرشان در دهه 1990 در تور بودند، یکی از کارهای آنها هم زدن نوشابه داخل جام برای خلاص شدن از شر هرگونه حباب بود. (او توضیح داد: “در حالی که او در حال آواز خواندن است، نمی تواند آروغ بزند.”

یک خواننده و ترانه سرای همه کاره که موسیقی او شامل فانک، رقص، راک و گاسپل بود، تابستان در سال 1975 با قطعه شهوانی طولانی “Love to Love You Baby” به شهرت رسید و پس از آن آهنگ الکترونیکی پیشگام “I Feel Love” که تپنده آن بود، به شهرت رسید. ضربات کلاب را می توان در “رنسانس تابستانی” بیانسه شنید.

اعلامیه کریستیز اندکی قبل از اکران یک مستند بیوگرافی خانوادگی جدید به کارگردانی راجر راس ویلیامز و بروکلین سودانو توسط HBO در روز شنبه منتشر شد. این فیلم با نام «عشق به دوست داشتنت، دونا سامر» از یک بازیگر در تولید آلمانی «مو» به یک سوپراستار بین‌المللی تبدیل شد که به همان اندازه درباره زندگی شخصی اوست که به زندگی شخصی او می‌پردازد و در مورد مبارزه او با افسردگی بحث می‌کند. ، آزار جسمی توسط دوست پسر و فصل او به عنوان یک مسیحی دوباره متولد شده.

این حراج شامل دارایی های پر زرق و برق و موارد دیگر است که پیش پا افتاده تر هستند. در پایان پر زرق و برق: یک لباس آبی و سبز پر زرق و برق که تابستان در موزیک ویدیو آهنگ سال 1983 خود به نام «عشق بی قید و شرط» پوشیده بود، یک لباس بدلیجات و ژاکت بولرو که در کنسرت سال 1995 پوشید، و مجموعه ای از عینک های آفتابی این دیوا. .

در مورد چیزهای دنیوی – اما شاید برای فداکارترین طرفداران جذاب – این فروش شامل کفش های نپوشیده و ده ها حوله لویی ویتون استفاده نشده است.

بروس سودانو، که مسئول مراقبت از املاک او است، گفت: “در دنیا افرادی هستند که او را دوست دارند.” “به نظر می رسید که ما نمی توانیم همه این چیزها را برای خودمان احتکار کنیم.”

فروش آنلاین، که کریستیز انتظار دارد حدود 200،000 تا 300،000 دلار به دست آورد، از 15 ژوئن آغاز می شود. بخشی از درآمد حاصل از فروش به بیمارستان تحقیقاتی کودکان سنت جود، بنیاد موسیقی نجات دهید و بنیاد ایدز التون جان، حراجی خواهد شد. خانه گفت.

یک مورد، پوستری برای یک کنسرت در سال 1998 که از سازمان غیرانتفاعی «بحران سلامت مردان همجنس‌گرا» حمایت می‌کند، اشاره‌ای به تاریخچه روابط تیره تابستانه با طرفداران LGBTQ دارد، که بسیاری از آن‌ها موسیقی او را در دهه 80 پس از کمک به افزایش رشد آن تحریم کردند.

این مستند به طور خلاصه به آن تاریخ می‌پردازد، و شوهر سامر می‌گوید که چگونه یک اظهارنظر روی صحنه – «خدا آدم و استیو را نساخته، او آدم و حوا را ساخته است» – به یاد می‌آورد که او گفته‌های او را عمیقاً آزار داد. سامر برای ترمیم رابطه خود با طرفداران تلاش کرد، به ویژه پس از اینکه مجله نیویورک نوشت که او بحران ایدز را به عنوان یک “حکم الهی” بر همجنسگرایان توصیف کرده است، گزارشی که او به شدت آن را رد کرد و در نهایت به خاطر آن شکایت کرد.

این فروش همچنین شامل حدود 15 نقاشی و دست نوشته با اشعار خط خورده است، از جمله برای آهنگ 1977 “Now I Need You” که بر روی لوازم التحریر از هتلی در مونیخ نوشته شده است، و همچنین ویرایش هایی با مداد برای اشعار موفقیت آمیز “در رادیو” “

بروکلین سودانو هنگام گردآوری فیلم HBO، اسنادی مانند آن‌ها را موشکافی کرد، که به گفته او باور او را تقویت می‌کرد که مادرش یک ستاره پاپ نیست که توسط نیروهای خارجی مهندسی شده بود، بلکه هنرمندی بود که عمیقاً در خلق آثاری که او را به شهرت رساندند، دست داشت.

او گفت: «مردم فقط او را به عنوان این شخصیت می دیدند. فکر نمی‌کنم آن‌ها واقعاً درک کنند که او یک هنرمند است و نقش فعالی در ایجاد دونا سامر که مردم می‌شناختند، داشته است.»