نقشه جهانی جدید مریخ چشم اندازی تازه از این سیاره ارائه می دهد.

این نقشه که در اوایل ماه جاری منتشر شد، از 3000 عکس گرفته شده توسط فضاپیمای امید امارات متحده عربی جمع آوری شده است و سیاره سرخ را در نور واقعی خود نشان می دهد.

دیمیترا آتری، دانشمند تحقیقاتی در مرکز علوم فضایی در NYU ابوظبی گفت: «اینها همه رنگ‌های طبیعی در مریخ هستند.

هدف علمی اصلی Hope که کمی بیش از دو سال پیش وارد مدار مریخ شد، بررسی چگونگی تأثیر طوفان های غبار و سایر شرایط آب و هوایی نزدیک سطح بر سرعت نشت هوای مریخ به فضای بیرونی است.

اما مدارگرد یک دوربین نیز حمل می کند.

زمانی که دکتر عطری اولین تصویر ارسال شده توسط هوپ را دید، او گفت: “من از کیفیت تصویری که دیسک کامل را نشان می دهد، شگفت زده شدم.” من هرگز مریخ را به این شکل ندیده بودم.

نقشه های مریخ چیز جدیدی نیستند. در دهه 1890، تاجر آمریکایی پرسیوال لاول از ثروت خود برای ساختن رصدخانه لوول در فلگ استاف، آریز استفاده کرد و در حالی که از طریق یک تلسکوپ 24 اینچی به مریخ خیره شد، آنچه را که فکر می کرد کانال های مصنوعی ساخته شده توسط تمدن مریخی است ترسیم کرد. (او ساختارهای شیار مانندی را در زهره مشاهده کرد؛ بعداً نشان داده شد که او ممکن است ناخواسته تلسکوپ خود را به آینه تبدیل کرده باشد و پشت کره چشم خود را مشاهده کرده است.)

در عصر فضا، فضاپیماهای متعددی از کنار مریخ عبور کرده و یا وارد مدار اطراف آن شده اند.

اما مدارگردهای قبلی، مانند نقشه بردار جهانی مریخ ناسا و مدارگرد شناسایی مریخ، عموماً به سطح مریخ نزدیک‌تر شده‌اند، معمولاً در مدارهایی که برای عبور مکرر از یک مکان معین در یک زمان از روز طراحی شده‌اند. این تصاویر جزئیات واضح‌تری از سطح، از جمله تپه‌های شنی، خندق‌ها و صخره‌هایی که از تپه‌ها غلتیده‌اند را ارائه می‌دهند.

دکتر عطری گفت: «اینها تصاویر شگفت انگیز و دیدنی هستند. اما شما کل سیاره را به یکباره نمی بینید. شرایط نوری که از مکانی به مکان دیگر متفاوت بود، ایجاد یک نمای واحد و جهانی را دشوار می کرد.

شرایط نوری برای انواع دیگر نقشه ها مشکلی ایجاد نمی کند. Global Surveyor یک ابزار ارتفاع سنج حمل می کرد که یک پرتو لیزر را از سطح منعکس می کرد. با اندازه‌گیری مدت زمانی که پالس نور به سطح و عقب می‌رود، این ابزار می‌تواند ارتفاع هر گوشه و شکافی روی سطح را اندازه‌گیری کند. دانشمندان از داده ها برای تهیه نقشه توپوگرافی دقیق استفاده کردند.

برای مشاهده در نور مرئی، تلسکوپ فضایی هابل، در مداری به دور زمین، می تواند یک طرف مریخ را ببیند. دانشمندان بسیاری از این تصاویر را در یک نقشه جهانی مشابه نقشه جدید فضاپیمای هوپ گردآوری کردند.

اما مریخ در نزدیکترین حالت خود، نزدیک به 34 میلیون مایل از زمین فاصله دارد، بنابراین تصاویر هابل فاقد وضوح هستند. هوپ در مداری بیضوی به دور مریخ سفر می کند که از 12400 مایل تا 27000 مایل بالاتر از سطح مریخ متغیر است. این به طور قابل توجهی بالاتر از مدارگرد شناسایی مریخ است، اما بسیار نزدیکتر از هابل است.

دکتر آتری گفت: “ما فکر کردیم، خوب، باید یک اطلس داشته باشیم، زیرا ممکن است بتوانیم در طی چندین سال از مریخ عکاسی کنیم.” بنابراین ابتدا باید یک اطلس داشته باشیم که در آن نه تنها کل سیاره را نقشه برداری کنیم، بلکه نشان دهیم که چگونه در طول سال مریخ تغییر می کند.

دکتر آتری توانست تصاویری با شرایط نوری مشابه پیدا کند تا به هم بپیوندند و تصاویری را که در آن ابرها سطح را پوشانده بودند حذف کرد. این روند ماه ها طول کشید. او گفت: «حذف همه مرزها و چیزهای دیگر بسیار سخت است.

دکتر عطری گفت که او و همکارانش در حال حاضر مشغول نوشتن یک مقاله علمی برای توصیف الگوریتمی هستند که ابداع کرده اند. همین روش را می‌توان برای فضاپیماهای دیگری که از جهان‌های دیگر بازدید می‌کنند، از جمله کاوشگر ماه‌های یخی مشتری آژانس فضایی اروپا یا Juice که روز جمعه پرتاب شد، اعمال شود.

دکتر عطری گفت: «این قمرهای یخی بسیار زیبا به نظر می رسند. بنابراین ما باید بتوانیم همان تکنیک را به کار ببریم.»