مو ویلمز راه دیگری برای سرگرم کردن بچه ها پیدا می کند: اپرا

“اسلوپرا!” به دلیل بیماری همه گیر فقط می توان به صورت زنده در خارج از منزل اجرا کرد، اما یک ضبط داخلی با همراهی پیانو، تقریباً برای بیش از 300000 دانش آموز نمایش داده شد. پیگی جرالد فیل را مجبور می‌کند تا شیلنگ را امتحان کند، یک خوراکی سبز بدبو در میان غذاهای خوک‌پز. او پس از اینکه امتناع اولیه‌اش باعث ناراحتی همراهش شد، این کار را انجام می‌دهد و عواقب آن را در صحنه‌ای مانند صحنه‌ای مثل صحنه‌های bel canto دیوانه (یا مرگ) تحمل می‌کند. با این حال او بهبود می یابد و به پیگی می گوید که اگرچه ممکن است غذای او را دوست نداشته باشد، اما همچنان او را دوست دارد. گلزنی زیبا توسط سایمون، خنده دار، جذاب و در پایان متحرک است، دوستی و تلاش برای چیزهای جدید.

ویلمز با تأمل در مورد آنچه که نوشتن اولین لیبرتوش به او آموخت، گفت: “هر کاری که من به عنوان نویسنده کتاب مصور انجام می دهم، تقلیل دهنده است.” «اگر به نسخه خطی کتاب مصور نگاه کنید و بتوانید آن را درک کنید، کلمات بسیار زیادی دارد. اگر فقط به تصاویر نگاه کنید و بتوانید آن را درک کنید، نقشه ها بسیار دقیق هستند. هر دوی آنها باید نامفهوم باشند. این بسیار شبیه به نوشتن یک اپرا است، که کلماتی که شما استفاده می کنید باید وابسته به موسیقی باشند، اما موسیقی باید به کلمات وابسته باشد و هیچ کدام از آنها واقعاً نباید به تنهایی بایستند.

ویلمز گرفتار شد باگ اپرا شروع کرد و شروع به برنامه‌ریزی برای ادامه‌ی آن کرد، «نگذارید کبوتر دیر آواز بخواند!»، که اولیری گفت که در ابتدا به عنوان یک مونودرام برای کبوتر کنجکاو و ناسازگار – شبیه به یک پرنده «Erwartung» تصور شد. دبورا راتر، رئیس مرکز کندی نیز به ویلمز پیشنهاد کرد که با فلمینگ، مشاور هنری مرکز در کل همکاری کند.

فلمینگ مجموعه‌هایی از آریاهای کلاسیک را برای ویلمز فرستاد تا به آن‌ها گوش دهد، انتخاب کند و بازنویسی کند تا بتواند احساساتی مانند شادی، انزجار یا شرم را تجربه کند. فلمینگ در مورد نتایج گفت: “آنها به زیبایی خوانده می شوند.” آنها با جدیت تمام خوانده می شوند. این فقط متن است. A، به زبان انگلیسی است، و B، واقعا برای کودکان 6 ساله طراحی شده است.