خانم لی به‌عنوان یکی از معدود راک‌های زن که در دهه 1960 روی صحنه گیتار می‌نواخت، و به عنوان یک هنرمند انفرادی که جنسیت را از دیدگاه زنان بررسی می‌کرد، به‌عنوان یک قهرمان فمینیست مورد ستایش قرار گرفت. هنگامی که در جریان جلسه کمیسیون سنا از مرگ خانم لی مطلع شد، وزیر فرهنگ برزیل، خواننده مارگارت منزس، به وضوح غرق در احساسات شد و خانم لی را به عنوان یک “زن انقلابی” توصیف کرد.

خود خانم لی در مورد پیروزی هایش کمی صریح تر بود.

خانم لی در یک مصاحبه تلویزیونی در سال 2017 گفت: «وقتی در مورد فمینیسم و ​​همه این چیزها صحبت می کنیم، من واقعاً تئوری آن را ندارم، من بیشتر در مورد کنش هستم. «می‌گفتند زنان نمی‌توانند شلوار بلند بپوشند. متعجب؟ بله، ما می توانیم، من لباس خودم را پوشیدم. می گفتند زن ها نمی توانند راک بزنند. تخمدان‌ها، رحمم را می‌گرفتم، راک اند رولم را می‌نواختم.»

ریتا لی جونز در 31 دسامبر 1947 در سائوپائولو به دنیا آمد، کوچکترین دختر از سه دختر چارلز جونز، دندانپزشک آمریکایی الاصل که از نسل کنفدراسیون‌هایی که پس از جنگ داخلی به برزیل گریختند (نام میانی ریتا از ژنرال الهام گرفته شده بود. رابرت ای لی) و رومیلدا پادولا، پیانیست.

هنگامی که او کودک بود، خانم لی در “ریتا لی: اوما اتوبیوگرافی” (2016) تعریف کرد، یک تعمیرکار چرخ خیاطی در خانه اش از او سوء استفاده جنسی کرد، یک تجربه آسیب زا که روحیه سرکش او را تقویت کرد. .

او که از نظر موسیقی گرایش داشت، در نوجوانی در چندین گروه نواخت و علیرغم ترس او از مرحله اولیه، در سال 1966 با برادران آرنالدو و سرجیو دیاس باپتیستا، Os Mutantes (جهش یافته ها) را تشکیل داد. در یک مصاحبه اولیه، او ادعا کرد که گروه، نامش این کتاب با الهام از یک کتاب علمی تخیلی به نام “O Planeta dos Mutantes” (“سیاره جهش یافته ها”)، “از سیاره ای دیگر آمده بود تا جهان را تصاحب کند.”