تهاجم روسیه به اوکراین، درهم تنیدگی این مسابقه با سیاست را به اوج جدیدی رسانده است. اتحادیه رادیو و تلویزیون اروپا که این مسابقه را برگزار می کند، روسیه را بلافاصله پس از حمله به اوکراین از رقابت منع کرد. پیروزی اوکراین در یوروویژن سال گذشته که توسط ترکیبی از هیئت داوران و آرای عمومی اهدا شد، به طور گسترده به عنوان نمایش همبستگی با ملت محاصره شده تلقی شد.

در اوکراین که از زمان اولین حضور خود در یوروویژن در سال 2003 سه بار موفق به کسب افتخارات برتر شده است، این مسابقه مدتهاست که بسیار محبوب بوده و به عنوان راهی برای ملت برای همسویی فرهنگی خود با اروپا ارزشمند بوده است. اکنون نیز به عنوان راهی برای متمرکز نگه داشتن توجه اروپا به جنگ تلقی می شود.

در حالی که هوتسولیاک و کهنده برای مصاحبه در یک رستوران شیک در مرکز کیف به نام هانی نشسته بودند، از اینکه مجبور بودند جلسه را یک روز به تأخیر انداختند عذرخواهی کردند و توضیح دادند که کارهای فوری دارند: تأمین اسنادی که مردان در سن جنگ به آن نیاز دارند. از کشور خارج شوید تا بتوانند به لیورپول سفر کنند.

هوتسولیاک گفت که آهنگ آنها “قلب فولادی” از سربازانی الهام گرفته شده است که برای دفاع از شهر اکنون ویران شده ماریوپل در جنوب اوکراین تلاش می کردند و ماه ها بیشتر از آنچه که هر کسی تصورش را می کرد دوام آورد. سربازان آخرین موضع خود را در کارخانه فولاد آزوستال انجام دادند.

هوتسولیاک گفت که به وضوح کلیپ های آنلاینی را که سربازان از دفاع خود فیلمبرداری کرده بودند به خاطر می آورد.

او افزود: «وقتی این فیلم‌ها را دیدم، افرادی را دیدم که با قدرت، حتی در وحشتناک‌ترین شرایط هم محکم می‌مانند.» بلافاصله پس از آن، این زوج آهنگ را با اشعاری نوشتند که ظاهراً هدفشان حمله به روس ها بود.

کهنده می خواند: «از سر راه من برو بیرون». “چون من قلب فولادی دارم.”

هنگامی که روسیه تهاجم تمام عیار خود را در فوریه سال گذشته آغاز کرد، حکومت نظامی به این معنی بود که هوتسولیاک نمی‌توانست آنجا را ترک کند، در حالی که کهنده، یک شهروند نیجریه‌ای اصالتاً اهل لاگوس، می‌توانست. صبح روزی که روسیه شروع به بمباران شهرهای اوکراین کرد، مادرش وحشت زده با او تماس گرفت و از او خواست که از آنجا خارج شود.