“هشت آهنگ برای یک پادشاه دیوانه” به پایان قدیمی تر کارنامه ای می رسد که میچنر معمولاً به آن می پردازد. یکشنبه گذشته، او در لندن در کنار شاعر آمریکایی مور مادر در یک سری دوئت بداهه اجرا کرد. در ماه مارس، میچنر برنامه ای از آثار جیسون یارد، ماتانا رابرتز، تانسی دیویس و دیگران را که همگی در سه سال گذشته نوشته شده بودند، در جشنواره موسیقی معاصر MaerzMusik در برلین اجرا کرد.

او گفت: “من خود را مجری می دانم که آهنگسازی می کند – واقعاً به همین ترتیب.” او افزود: “اما از نظر من، مسئولیت هر مجری این است که واقعاً موسیقی را از آنچه می بینید آزاد کند.”

میچنر در سال 1970 در لندن از پدر و مادر جامائیکایی به دنیا آمد. قرار گرفتن اولیه در خانه با موسیقی اسکا، دوبله، گاسپل و راستافاریان بعداً در یک کلیسای ادونتیست محلی پرورش یافت. میچنر می‌گوید: «اگر به کلیساهای مخصوصاً سیاه‌پوستان بروید و مردم متوجه شوند که استعدادی برای موسیقی یا ارائه متن دارید، از سنین پایین واقعاً تشویق می‌شود.

مسیر او به سمت موسیقی معاصر پیچیده بود. به عنوان دانشجوی کالج موسیقی ترینیتی در لندن، او با برخی از آثار مدرن – از جمله “هشت آهنگ برای یک پادشاه دیوانه” روبرو شد – اگرچه بیشتر مطالعاتش شامل آواز کلاسیک بود. در سال آخر تحصیل در آنجا، معلم آواز او درگذشت و یک معلم جدید صدای او را از یک کنترالتو پایین به میزانسن بالا دسته بندی کرد. میچنر گفت: «باید دوباره شروع کنم.

پس از فارغ التحصیلی، میچنر هشت سال از اجرا وقفه کرد، اما همچنان به تحصیل دروس آواز ادامه داد و در تبلیغات تئاتر و انتشارات موسیقی مشغول به کار بود. در سال 2008، او معلمی را پیدا کرد که “از موسیقی معاصر بی حوصله بود”، او گفت: ژاکلین استراوبینگر-برمار، خواننده اپرا، که او در 15 سال گذشته به درس هایش ادامه داده است. میچنر می‌گوید: «بعضی از مردم هرگز معلم مناسبی برای صدایشان، برای جایی که از نظر موسیقی هستند یا جایی که در زندگی‌شان هستند، پیدا نمی‌کنند. “من خوش شانس بودم که او را پیدا کردم.”