کریس هیپکینز نخست وزیر نیوزیلند گفت که در پی آتش سوزی شب گذشته در خوابگاهی در ولینگتون، پایتخت نیوزیلند، حداقل شش نفر کشته شدند.

آقای هیپکینز روز سه شنبه در پارلمان به خبرنگاران گفت: «این یک تراژدی مطلق است. “این یک وضعیت وحشتناک است.”

هنوز علت آتش سوزی مشخص نشده است. نخست وزیر گفت که “تعدادی تحقیقات” در مورد این فاجعه انجام خواهد شد.

برندان نیلی، سخنگوی سازمان آتش نشانی، به رادیو نیوزلند گفت، خوابگاه فاقد آبپاش است و زنگ هشدار آتش به طور خودکار خاموش نمی شود. قوانین ساختمانی نیوزلند مستلزم این است که آبپاش ها در ساختمان های جدید ساخته شوند، اما نه در ساختمان های قدیمی.

در بیانیه شورای شهر ولینگتون آمده است که هاستل در ماه مارس سال جاری یک بازرسی ساختمان را گذراند که شامل آزمایش سیستم های ایمنی ساختمان بود.

برخی از مستاجران هاستل به نام Loafers Lodge از مشتریان آژانس رفاه اجتماعی نیوزلند بودند. به گفته مقامات، این 92 اتاق دارد و در زمان وقوع آتش سوزی کاملاً اشغال شده بود.

مارک لیلی که گفت دو هفته قبل از هاستل نقل مکان کرده است، گفت: “راهروها با این پله های کوچک تنگ واقعاً لاغر هستند، بنابراین وقتی این خبر را دیدم قلبم غرق شد.” او به محل حادثه آمده بود و به دنبال اطلاعاتی درباره ساکنانی بود که به تلفن هایشان پاسخ نداده بودند.

آقای لیلی افزود: «پیرمردهای زیادی در طبقه آخر زندگی می‌کردند که به آرامی حرکت می‌کردند و نباید در آنجا قرار می‌گرفتند.

مقامات گفتند که بیش از 50 نفر از ساکنان که از آتش فرار کرده بودند، شناسایی شدند و پنج نفر دیگر از پشت بام خوابگاه چهار طبقه نجات یافتند. چهار نفر در بیمارستان بستری شدند که حال یکی از آنها وخیم است. بیش از 80 آتش نشان در اوج آتش در حال مبارزه با آتش بودند و آتش حدود ساعت 6 صبح مهار شد.

آقای نیلی گفت که 11 نفر هنوز ناشناس هستند. بازرس دین سیلوستر، سخنگوی پلیس در بیانیه ای گفت: هنوز مشخص نیست که چند نفر جان خود را از دست داده اند، زیرا ورود به ساختمان امن نبود.

یک هواپیمای بدون سرنشین برای بررسی ساختمان از نظر آسیب های ساختاری استفاده می شد.

این هاستل در نیوتاون، محله ای با تنوع اجتماعی و قومیتی است که کمتر از یک مایل از مرکز شهر ولینگتون فاصله دارد، جایی که افزایش سریع قیمت خانه بسیاری از دانش آموزان و خانواده های کم درآمد را بیرون رانده است.

آنتونی هریس، یک جوشکار 36 ساله، گفت که تمام وسایل خود را در آتش از دست داده و نمی‌دانست آن شب کجا بخوابد.

او گفت که وقتی با صدای فریاد مردم در راهروها از خواب بیدار شد، از اتاقش در طبقه سوم فرار کرد. او گفت که اغلب هشدارهای آتش سوزی کاذب در هاستل وجود داشت، و اگر متوجه نمی شد که دود از زیر در نفوذ می کند، ممکن است در رختخواب می ماند.

آقای هریس گفت که درهای هاستل به خیابان فقط به صورت الکترونیکی باز می شود نه به صورت دستی. او گفت: «ما فقط به این دلیل بیرون آمدیم که یک مرد روی زمین دراز کشیده بود و در جلوی خانه را باز نگه می داشت و برای جلوگیری از دود خود را پایین نگه می داشت.

ساکنان این هاستل شامل کارگران یک بیمارستان مجاور، افرادی که اخیراً بی خانمان شده بودند و نیوزلندی هایی که به دلیل محکومیت های جنایی از استرالیا اخراج شده بودند، بودند.

فیلیپا پین، سخنگوی Route 501، یک گروه حمایتی که از اخراج‌شدگان حمایت می‌کند، گفت: «این مکانی است که دولت ما آسیب‌پذیرترین و نیازمندترین افراد را که به دلیل بحران مسکن نمی‌توانند مکان‌هایی برای زندگی پیدا کنند، قرار می‌دهد. . خانم پین گفت که نتوانسته است با هر مستاجری که در ساختمان می شناسد تماس بگیرد.

نیک پیات، مدیر منطقه آتش نشانی و اورژانس ولینگتون، گفت که این آتش سوزی یک رویداد “در یک دهه” برای شهر بود. او افزود: “این بدترین کابوس برای ما است.”