هارولد بود ، آهنگساز تحسین شده معروف به کارهای مینیمالیستی و همکاری با برایان انو ، روز سه شنبه درگذشت. وی 84 ساله بود. استیو تاکاکی ، مدیر بود ، مرگ وی را تأیید کرد و افزود که علت مرگ عوارض ناشی از ویروس کرونا بود.
رابین گاتری ، رهبر جبهه کوکتو توینز و همکار مکرر بود ، در فیس بوک نوشت: “بسیار هضم می شود.” “از زمان جوانی با هارولد چیزهای زیادی مشترک بود ، از آنجا که او بیمار بود ، در مدت 35 سال گذشته با هارولد اشتراک زیادی داشت. احساس خالی بودن ، از دست دادن خرد شده و آمادگی برای این کار. last آخرین سخنان او به من “adios amigo” بود … همیشه این حرفها بود .. او به هر طرف که بازگردیم یک سوراخ شکل بزرگ “harold budd” را ترک کرد. “
بود زندگی موسیقیایی خود را به عنوان نوازنده درام آغاز کرد و تحصیلات اولیه موسیقی وی شامل یک دوره تئوری موسیقی در کالج جامعه لس آنجلس ، نواختن طبل در یک گروه موسیقی ارتش و سرانجام تحصیل در محضر پروتستان شوئنبرگ جرالد استرنج در کال ایالت نورتریج بود . موفقیت اولیه قطعه ارکسترال بود ، “روتکو” بود (که توسط نقاش مارک روتکو نامگذاری شده است و از او الهام گرفته شده است) و به زودی بود بخشی از یک گروه تأثیرگذار آهنگساز بود که شامل تری ریلی ، جان کیج و مورتون فلدمن نیز بود.
مانند بسیاری از هم سن و سالان خود ، بود به “اشکال مراقبه ترانه موسیقی” علاقه داشت و برخی از قطعات اواخر دهه شصت شامل عناصر هنری تجسمی ، مانند “مگنوس کلرادو” 1969 ، که در آن دستورالعمل ها “بسیار نرم نور »برای آب گرفتگی در منطقه عملکرد سرانجام ، بود تمرکز خود را بر روی مینیمالیسم آغاز کرد ، اما به جای استفاده از “موسیقی الگو” در استیو رایش ، او الهام بخش موسیقی دوره های قرون وسطی و رنسانس بود.
بود یادآوری می کند: “هنگامی که در سال 1970 از آوانگارد جدا شدم ، هم از نظر روانشناسی و هم از نظر زیبایی شناختی ، تقریباً همه کارهایی را که تا آن زمان انجام داده بودم رد کردم ، اما کاملاً نمی دانستم که به کدام سمت باید بروم.” “اما هنگامی که من علاقه خود را به موسیقی قدیمی تر جلب کردم ، جهت جدیدی پیدا کردم ، که در آن سعی کردم موسیقی ای ایجاد کنم که آنقدر شیرین و زیبا و تزئینی باشد که باعث ناراحتی و شورش آوانگاردی شود که صداهای زشت آن در حال حاضر تبدیل به یک ارتدوکسی جدید می شوید. تصور اینکه اکنون سخت باشد ، زیبایی موسیقی من در آن زمان بسیار بیانیه سیاسی بود. “
برای انجام این تغییر ، بود شروع به آموزش پیانو کرد – ابزاری که مدتها از آن اجتناب می کرد ، با این تصور که همه آهنگسازان باید کیبورد باشند – و در حال توسعه یک سبک “پدال نرم” بسیار تأثیرگذار بود. آهنگسازی “Madrigals of the Rose Angel” در سال 1972 توجه برایان انو را به خود جلب کرد ، وی برای اولین بار در سال 1978 باد تولید کرد ، پاویون رویاها. باد و انو طی دهه آینده با هم همکاری می کردند و در دهه 1980 با یکدیگر همکاری می کردند محیط 2: فلات آینه، 1984 مروارید و سال 1988 پاساژهای سفید.
همکاری قابل توجه دیگر بود در دهه هشتاد پس از مهاجرت وی به انگلستان و ارتباط با کوکتو دوقلوها بود. آنها یک آلبوم مشترک منتشر کردند ، ماه و ملودی ها، در سال 1986 ، در حالی که بود و گاتری در دهه 2000 با هم روی چندین پروژه همکاری می کردند.
بود به طور منظم به عنوان یک هنرمند انفرادی به کار خود ادامه داد و با همکاری های بی نظیر متنوعی خود را تحت فشار قرار داد. او برای سال 1994 با اندی پاتریک XTC همکاری کرد از طریق تپه، هکتور زازو ، تولیدکننده تکنو راک فرانسوی برای سال 1995 گلیف و پیشگام پانک / موج جدید Jah Wobble در اجرای زنده 2002 سولاریس. در سال 2003 ، بود آزاد شد نمای زیبا، مجموعه ای از آهنگ های پیانو که به طور پنهانی توسط Daniel Lanois ، تهیه کننده U2 ضبط شده است. پس از مدت کوتاهی “بازنشستگی” در اوایل سال 2000 ، بود به زودی به موسیقی بازگشت و مجموعه ای از پروژه ها را منتشر کرد. همین امسال ، او موسیقی را برای مینی سریال HBO ساخت ، من می دانم این واقعیت بسیار است، و یک آلبوم دیگر با گاتری منتشر کرد ، یک گل دیگر.