سمفونی ملی در حال ضبط چرخه ای از پنج سینفونیا کوتاه واکر بوده است که آخرین آنها قرار است پاییز امسال منتشر شود. در Carnegie، گروه چهارمین آهنگ خود را با نام «Strands» که در سال 2012 نوشته شده بود، اجرا کرد که به طرز ماهرانه‌ای در دو اثر معنوی، «در گیلاد مومیایی وجود دارد» و «رول، جردن، رول» می‌بافد. واکر از مدرنیسم قابض و سختگیرانه در پالت ارکستری استفاده می‌کند که حرکت بزرگ بروکنر را به ذهن متبادر می‌کند. این موسیقی است که سزاوار شنیدن گسترده تر است.

دانیل تریفونوف، پیانیست روسی الاصل که خانه خود را در نیویورک باز کرده است، به دومین کنسرتو پیانوی شیطانی پروکوفیف با قدرتی درخشان پیوست. او اغلب با تمرکز نشخوار کننده روی ساز خود خم می شد و پرده بلند موهایش تقریباً کلیدها را برس می زد. اما وقتی زمان رها کردن تمام قدرتش فرا رسید – مثلاً در پیشرانه موومان دوم Scherzo – تریفونوف به وضوح گفت که او رهبری ارکستر است و تمام تونالیته های خاردار و ریتم های ضربی پروکوفیف را به تصویر می کشد. در حالی که ارکستر نمی‌توانست کاملاً با نوبت‌های حمله تریفونف مطابقت کند، آنها در حال و هوای خود شانه به شانه او بودند.

تریفونوف بیشتر پروکوفیف را بازی کرد: گاووت از “سه قطعه از “سیندرلا” او که بر اساس باله دهه 1940 او ساخته شده بود. در اینجا دوباره، تریفونوف بر تمام انرژی خیره کننده و دمدمی مزاج پروکوفیف تأکید کرد.

بسیاری از رهبران ارکستر طعمی تند را برای “پرنده آتشین” استراوینسکی که برای فصل 1910 باله روسیه سرگئی دیاگیلف نوشته شده است، انتخاب می کنند. نوصدا در عوض بازیکنانش در واشنگتن را به سرزمین رویایی ژولیده و غول‌پیکر یک داستان عامیانه روسی هدایت کرد. در حالی که در بادها و برنج‌ها لحظاتی پر از تندی و شور بود، سیم‌ها جرقه‌های کوچک آتش و جرقه‌ای را به نفع صدایی گردتر و براق‌تر از بین می‌بردند. با این حال، سرانجام، نوسدا این کفن از شیرینی درخشان را از بین برد، و از برنج و سازهای کوبه ای پایین دعوت کرد تا با قدرت کامل ظاهر شوند.

ممکن است ارکستر آن سازهای متعلق به نوسدا را نوعی سس مخفی ببیند، اما روز سه‌شنبه طعم کامل – ترکیبی از عسل و گرما – واقعا راضی‌کننده بود.

ارکستر سمفونیک ملی

روز سه شنبه در سالن کارنگی، منهتن اجرا شد.