اما کمتر از سه ماه پس از آنکه ودود نوارهای استاد «به تنهایی» را تحویل داد، او در سن 75 سالگی بر اثر عوارض چند بیماری درگذشت.

پسر این ویولن سل، خواننده R&B، رحیم دوون، نسخه جدید “به تنهایی” را کلید حفظ میراث پدرش می داند. او با بیان اینکه معتقد است کسانی که مرده‌اند هنوز از نظر معنوی حضور دارند، گفت: «فکر می‌کنم قلب او را گرم می‌کند. “من فکر می کنم که برای بسیاری از مردم در سراسر جهان که زندگی آنها را لمس کرده، تغییر داده و تحت تاثیر قرار داده است، معنای زیادی خواهد داشت.”

ودود در سال 1947 به دنیا آمد و نواختن ساکسیفون را آغاز کرد و ویولن سل را در کلاس چهارم شروع کرد. او که بعداً توسط برنامه‌های آموزشی موسیقی «دینامیت» که در مدارس دولتی کلیولند در دسترس بود، پرورش یافت، در ارکسترهای محلی جوانان اجرا کرد و در عین حال آلتو را در یک ترکیب جاز اجرا کرد. در نوجوانی، او موسیقی فری جاز را کشف کرد که تا حدی از آلبرت آیلر ساکسیفونیست متولد کلیولند الهام گرفته بود و همراه با ساکسیفونیست یوسف مومین و نوازنده درام که در آن زمان به نام Haasan-Al-Hut هم گروهش در Black Unity شناخته می شد شروع به کاوش در سبک کرد. سه نفر.

در دهه 1970، پس از اخذ مدرک لیسانس و فوق لیسانس در اجرای موسیقی، در ایست اورنج، نیوجرسی زندگی می کرد و به عنوان یکی از اعضای نیوجرسی سمفونی، در برادوی و در استودیوها و در لبه پیشروی موسیقی جاز، به برتری رسید. garde، با رهبران گروه از جمله جولیوس همفیل، نوازنده چند ساز و آرتور بلیت، نوازنده ساکسیفون.

در سال 1977، زمانی که برای ضبط «به تنهایی» وارد استودیوی منهتن Blank Tapes شد، آماده بود تا گویش‌های مختلف موسیقی خود را ترکیب کند. در “Expansions”، او مانند یک نوازنده باس جاز صدا می‌کند که با سرعتی خط می‌رود، قبل از اینکه به آرکو روی بیاورد و فریادهای خراش‌انگیز را فراخواند و ناله‌های زهی را بلند کند. در «خوشبختی»، او از آرشه به صورت ضربی استفاده می‌کند، ریتم‌های پرش را ایجاد می‌کند و بیانیه‌ای را که درباره سازش در مصاحبه‌ای در سال 1980 گفته بود، پیش‌بینی می‌کند: «اگر بخواهم طبل باشد، می‌تواند طبل باشد».

همانطور که ژانل لپین، یک نوازنده ماجراجوی ویولن سل، گفت: “از سن بسیار پایین به شما یاد داده اند که “این درست است و این اشتباه است”، و خاطرنشان کرد که آلبوم Wadud “فقط بیان واقعاً جسورانه ای برای فرار از این همه توشه است.” جیمز نیوتن، نوازنده فلوت که به طور گسترده با Wadud همکاری می کرد، گفت که نوازنده ویولن سل تکنیک های سازهای زهی آفریقایی را به زبان خود آورده است: «در «به تنهایی» من طنین هایی از کورا، عود و مولو را به همراه پیوندهای آمریکایی آنها می شنوم. بانجو و گیتار آکوستیک که با اسلاید نواخته شد.»