فرد ساساکاموز شروع به اسکیت روی تیغه هایی کرد که پدربزرگش به مقرنس های خود بسته بود. چوب هاکی او یک شاخه بید بود. یک دیسک از کود گاو به عنوان پوکه عمل می کرد. پیست دریاچه ای یخ زده بود.
با لیگ ملی هاکی فاصله زیادی داشت. اما این جایی است که او فرود آمد.
ساساکاموز تنها 11 بازی در NHL به عنوان عضوی از شیکاگو بلک هاوکس در فصل 1953-54 انجام داد. اما تأثیر او بسیار زیاد شد: ساساکاموز یکی از اولین ورزشکاران بومی بود که در بالاترین سطح به بازی سرگرمی ملی کانادا پرداخت.
این او را به یک قهرمان برای مردم ملل اول در کشوری تبدیل کرد که اغلب آنها را به حاشیه می برد. او بعداً دهه ها به مربیگری و تشویق بازیکنان جوان بومی در سراسر کشور پرداخت. در سال 2018 وی به عنوان یکی از بالاترین افتخارات غیرنظامی کشور به عضویت سفارش کانادا در آمد.
ساساکاموس در خاطره ای نوشت: “من را هندی صدا کن” که در آوریل منتشر می شود ، نوشت: “بازیکنان بومی زیادی از زمان شروع کار من وجود داشته اند ، اما خوب است که فکر کنم من از همان زمان به بچه های هندی الهام گرفته ام.” “به آنها نشان داد ، به همه نشان داد که ما می توانیم در دنیای سفید موفق شویم. این مهمتر از هر جایزه ای است. “
ساساکاموز در 26 نوامبر در پرنس آلبرت ، ساسکاچوان درگذشت. او 86 ساله بود. NHL ، كه مرگ را اعلام كرد ، گفت او با عوارض Covid-19 در بیمارستان بستری شده بود.
رجی لیچ ، اولین سوپراستار بومی NHL ، از جمله کسانی بود که ادای احترام کرد. لیچ به شرکت پخش رادیویی کانادا گفت: “بسیاری از مردم می گویند که او فقط 11 بازی انجام داده است.” “اما این 11 بازی برای مردم اولین ملت ما همه چیز بود.”
فردریک ساساکاموز در روز کریسمس 1933 در Ahtahkakoop Cree Nation ، در مرکز ساسکاچوان متولد شد. وی یکی از 11 کودک بود که شش نفر از آنها از کودکی جان سالم به در نبردند.
هنگامی که او 6 ساله بود ، مأموران دولت کانادا به محل رزرو آمدند و او و برادرش فرانک را به داخل یک کامیون انداختند. آنها در میان بسیاری از کودکان بومی کانادا بودند که به زور برای تحصیل از خانواده خود حذف شدند.
وی برای هارون لاکف روزنامه نگار برای یک قسمت 2018 از پادکست رادیوی عمومی بوستون WBUR “فقط یک بازی” گفت: “ما نمی دانستیم چه خبر است.” “ما خیلی کوچک بودیم.”
ساساکاموز سالها را در سنت مایکل ، یکی از مدارس مشهور مسکونی کانادا ، در دریاچه داک ، حدود 60 مایلی خانه ساساکاموز می گذراند. این مدارس که توسط دولت تأمین می شد اما بیشتر توسط کلیساها اداره می شد ، از سال 1883 تا سال 1998 که آخرین مدرسه تعطیل شد ، در حال کار بودند. دولت برای این عمل عذرخواهی کرده و به بازماندگان غرامت پرداخت کرده است و گزارش کمیسیون حقیقت و آشتی در سال 2015 این سیستم را “نسل کشی فرهنگی” نامید.
زندگی در سنت مایکل ناخوشایند بود. ساساکاموس در خاطرات خود نوشت: “من هرگز کلمات تشویقی نشنیدم.” “دستورات و اصلاحات. این تمام چیزی است که ما تاکنون بدست آورده ایم. ” اما او در آنجا بازی هاکی را لذت برد.
کشیش ژرژ روسل ، کشیش کاتولیک روم ، مربی از سنت مایکل ، بعداً او را به Moose Jaw ، ساسکاچوان ، برد تا هاکی خردسال را بازی کند – تغذیه کننده لیگ های حرفه ای. پس از چهار فصل ، ساساکاموز خبر داد که توسط شیکاگو بلک هاوکس NHL انتخاب شده است
او اولین بازی خود را در لیگ در 20 نوامبر 1953 و در برابر تیم بوستون برین انجام داد. بیش از 11 بازی خود ، او در برابر افسانه هایی مانند گوردی هاو و موریس ریچارد بازی کرد.
در یک بازی در شیکاگو ، ارگ نواز پس از اعلام نام ساساکاموز ، آهنگ قدیمی نمایش برادوی “Indian Love Call” را اجرا کرد. بعداً از او سال شد که آیا این باعث آزاری وی شده است؟
“این واقعیت که مخاطبان سفید پوست واقعا نمی فهمیدند من کی هستم یا از کجا آمده ام ، این واقعیت که آنها اهمیت نمادهایی را که استفاده می کردند درک نکردند ، خوب این افتخار من را ذره ای کاهش نمی دهد ، “بعدا نوشت.
“و آه ، مرد ، من افتخار کردم.”
Sasakamoose ، یک مرکز ، روی یخ چابک بود ، اما او موفق به گلزنی در NHL نشد و بقیه دوران حرفه ای خود را در لیگ های کوچک گذراند.
هنوز هم این 11 بازی برای تغذیه رویاهای نسل جدید بازیکنان بومی کافی است. تعداد انگشت شماری هم اکنون در NHL و در تیم هاکی المپیک زنان کانادا بازی می کنند.
در سالهای بعد ، ساساکاموس مدتی را به عنوان رئیس ملت آهته کاکوپ کری خدمت کرد. وی همچنین برنامه های ورزشی را برای جوانان بومی ، از جمله تورنمنت برای تیم های ملل اول ، قهرمانی “Fred Thunderstick” Fred Sasakamoose توسعه داد.
اطلاعات در مورد بازماندگان بلافاصله در دسترس نبود.
سال گذشته ، بیش از 300 نفر در تماشاخانه راکسی در ساسکاتون ، ساسکاچوان حاضر شدند تا ویدئویی از یکی از بازی های NHL ساساکاموس را تماشا کنند. هنگامی که او تماشا کرد که یخ های جوان خود – موهای سیاه و مواج ، شماره 21 پیراهن تیره اش – را می گیرد ، به پاهای خود پرید.
ساساکاموس در خاطرات خود نوشت: “من به گذشته برگشته بودم.” “من بیش از 60 دقیقه دوباره جوان بودم. جوان و پیر در یک لحظه. پر از جاه طلبی و انرژی ، اما در عین حال با خرد لازم برای اینکه بدانیم اصلا تجربه چه تجربه نادر و شگفت انگیزی بود. “
