یک ضرب المثل با منشأ مبهم وجود دارد که مدیران موسیقی دوست دارند هر زمان که شکایت دیگری برای نقض حق نسخه برداری مطرح می شود به آن استناد کنند: “هرجا یک ضربه وجود دارد، یک نوشته هم وجود دارد.”
محاکمه ترانه «Thinking Out Loud» (2014) برنده گرمی اد شیران، که روز دوشنبه در دادگاه منطقه فدرال در منهتن آغاز شد، آخرین مورد از مجموعه طولانی پرونده‌های کپی رایت موسیقی است. در ایالات متحده، حداقل به سال 1844 بازمی‌گردد، زمانی که یک قاضی نیویورکی پرونده‌ای را درباره بازتولید غیرمجاز آهنگی به نام «تخت زیر تپه» شنید. طبق یک پایگاه داده تاریخی که توسط محقق حقوقی چارلز کرونین نگهداری می شود، به شاکی 625 دلار غرامت پرداخت شد.
برای شیران، ریسک بسیار بالاتر است. او متهم به کپی کردن قسمت هایی از “بیایید آن را بگیریم” ماروین گی (1973) است. خانواده اد تاونسند، نویسنده گی، در سال 2017 شکایت کردند. اگر شیران مسئول شناخته شود، هیئت منصفه خسارتی را تعیین می کند که احتمالاً میلیون ها نفر خواهد بود.
در اینجا راهنمای برخی از مهم‌ترین موارد حق نسخه‌برداری موسیقی در دهه‌های اخیر، همراه با گزیده‌هایی از ضبط‌های آنها است.
اما به یاد داشته باشید: مقایسه ضبط‌ها به تنهایی می‌تواند دشوار و حتی گمراه‌کننده باشد. در مواردی مانند این، تنها ماده مورد بحث، ترکیبات زیربنایی ترانه‌ها است: ملودی‌ها، آکوردها و اشعاری که می‌توان روی کاغذ نت‌گذاری کرد. عناصر خاص عملکرد ضبط شده در یک ضبط خاص – مانند تمپو، یا صدای یک ساز – بی ربط هستند.
هیئت داوران نه تنها باید تصمیم بگیرند که آیا یک آهنگ دیگر را کپی می کند یا خیر، بلکه باید تصمیم بگیرند که آیا آهنگ قبلی به اندازه کافی اصلی و متمایز است که توسط حق چاپ محافظت شود.
جو بنت، استاد کالج موسیقی برکلی که به عنوان یک متخصص موسیقی قانونی در پرونده های حقوقی کار می کند، می گوید: «مشکل چنین مواردی این است که مردم سؤال نادرستی می پرسند. آنها این سوال را می پرسند که “آهنگ B چقدر شبیه آهنگ A است”، در حالی که چیزی که باید بپرسند این است که آهنگ A چقدر اصلی است.”
گرفتش؟ در این صورت، هدفون خود را بگذارید و خودتان قضاوت کنید.
موسیقی Bright Tunes v. Harrisongs Music (1976)
