استانبول، ترکیه – در حالی که رجب طیب اردوغان، رئیس‌جمهور ترکیه روز یکشنبه به سخت‌ترین انتخابات دوران حرفه‌ای خود نزدیک می‌شود، بسیاری از منابع دولتی را به کار گرفته است تا زمین بازی را به نفع خود تغییر دهد.

آقای اردوغان که طی دو دهه گذشته به طور فزاینده ای بر کشور تسلط یافته است، از خزانه داری برای برنامه های هزینه های پوپولیستی استفاده کرده و حداقل دستمزد را در یک سال و نیم گذشته سه بار افزایش داده است. رقیب او به سختی در تلویزیون دولتی ظاهر می شود در حالی که سخنرانی های آقای اردوغان به طور کامل پخش می شود. و رای آخر این هفته توسط هیئت انتخاباتی نظارت خواهد شد که طی رای گیری های اخیر، تماس های مشکوکی داشته اند که به نفع رئیس جمهور بوده است.

با این حال، آقای اردوغان هنوز هم می تواند شکست بخورد.

نظرسنجی‌های اخیر نشان می‌دهد که او از رقیب اصلی، کمال کیلیچداراوغلو، در رقابتی تنگاتنگ که ممکن است در اواخر این ماه به دور دوم راه پیدا کند، عقب است. اما تسلط آقای اردوغان بر کشور نیز می‌تواند به خنثی کردن او کمک کند، اگر رای دهندگان او را به دلیل شیوه‌های قوی‌اش و تورم بالای مداوم که ترک‌ها را فقیرتر کرده است، کنار بگذارند.

سینان اولگن، مدیر گروه تحقیقاتی EDAM مستقر در استانبول، گفت: «انتخابات منصفانه نیستند، اما با این وجود آزاد هستند، و به همین دلیل است که همیشه چشم انداز تغییر سیاسی در ترکیه وجود دارد. “چشم انداز وجود دارد، و اکنون قابل لمس است.”

آقای اردوغان نهادهای دموکراتیک را فرسایش داده، قوه قضاییه را با وفاداران پر کرده و آزادی بیان را محدود کرده است. رقیب اصلی او، آقای قلیچداراوغلو، قول داده است که در صورت پیروزی، دموکراسی را بازگرداند.

رقابت نزدیک از شخصیت پیچیده ترکیه صحبت می کند. دانشمندان علوم سیاسی می گویند که این نه یک دموکراسی کامل است و نه یک استبداد تمام عیار، بلکه ترکیبی از این دو است که در آن رهبر قدرت بیش از حد دارد، اما در آن انتخابات هنوز می تواند تغییر ایجاد کند.

ترکیه هرگز به یک استبداد کامل روی نیاورده است، زیرا سیاست های انتخاباتی جایگاه مقدسی در هویت ملی حفظ کرده است، هویتی که توسط خود آقای اردوغان مورد احترام است. او و حزب حاکم عدالت و توسعه‌اش در طول سال‌ها به‌طور مرتب مخالفان خود را در پای صندوق‌های رای مورد ضرب و شتم قرار داده‌اند، بدون اینکه نشانه‌ای از بازی ناپسند داشته باشند، و به آقای اردوغان یک حکم اعطا کرده‌اند.

ابهام سیاسی ترکیه در موقعیت جهانی آن نیز منعکس شده است.

در دوران تصدی آقای اردوغان، بسیاری از سیاست خارجی ترکیه شخصاً با او مرتبط شده است، زیرا ثابت کرده است که او شریک ضروری، اما مشکل‌ساز – و گاهی گیج‌کننده – غرب است. او تهاجم روسیه به اوکراین را محکوم کرد و به دولت اوکراین کمک فرستاد در حالی که نه تنها از پیوستن به تحریم های غرب علیه روسیه امتناع کرد، بلکه روابط تجاری را با ولادیمیر وی. پوتین رئیس جمهور روسیه گسترش داد و به او نزدیک شد.

او بر سر سیاست سوریه با ایالات متحده دعوا کرده و در سخنرانی های خود واشنگتن را تحقیر می کند. او ریاست یک کشور عضو ناتو را بر عهده دارد، اما مانع از گسترش ائتلاف شده و توانایی فنلاند برای پیوستن به آن را به تاخیر انداخته و همچنان از پذیرش سوئد خودداری می کند.

همه اینها، گاهی اوقات، رهبران غربی را به این فکر انداخته است که او واقعاً طرفدار چه کسی است.

با توجه به موقعیت منحصربه‌فرد این کشور به عنوان جامعه‌ای عمدتاً مسلمان با یک دولت کاملاً سکولار و شبکه وسیعی از روابط اقتصادی و دیپلماتیک در آسیا، آفریقا، اروپا و خاورمیانه، تغییر رهبری در ترکیه در سراسر جهان طنین‌انداز خواهد شد.

آقای قلیچداراوغلو قول داده است که در صورت پیروزی، روابط با غرب را بهبود خواهد بخشید و سیاست خارجی ترکیه را کمتر شخصی خواهد کرد. اما پیش‌بینی اینکه دقیقاً چگونه به نظر می‌رسد دشوار است: او نماینده ائتلافی از شش حزب سیاسی با ایدئولوژی‌های کاملاً متفاوت است و سوابق او سرنخ‌های کمی ارائه می‌دهد. قبل از ورود به سیاست، او یک کارمند دولتی بود که مدیریت تامین اجتماعی ترکیه را بر عهده داشت.

پس از اینکه آقای اردوغان در سال 2003 به عنوان نخست وزیر به صحنه ملی رسید، او به طور گسترده به عنوان یک مدل جدید دموکرات اسلام گرا، طرفدار تجارت و علاقه مند به روابط قوی با غرب شناخته شد. در دهه اول زندگی او، اقتصاد ترکیه رونق گرفت و میلیون ها نفر را به طبقه متوسط ​​برد.

اما اخیراً – پس از مواجهه با اعتراضات خیابانی گسترده علیه سبک حکومتی خود، رئیس جمهور شدن در سال 2014 و جان سالم به در بردن از کودتای نافرجام در سال 2016 – او دشمنان خود را از بوروکراسی دولتی، آزادی های مدنی محدود و قدرت متمرکز در دستانش پاکسازی کرد.

آقای اردوغان طرفداران پرشور خود را حفظ می کند، به ویژه در میان رای دهندگان طبقه کارگر، روستایی و مذهبی تر، که عاشق لفاظی های او در مورد دفاع از ترکیه در برابر مجموعه ای از دشمنان داخلی و خارجی هستند. او علیه سکولاریسم دولتی ترکیه، گسترش آموزش اسلامی و تغییر مقررات برای اجازه دادن به زنان در مشاغل دولتی اجازه استفاده از روسری را عقب زده است.

اپوزیسیون سیاسی می‌گوید که تثبیت قدرت او بیش از حد پیش رفته است و رای روز یکشنبه را به‌عنوان لحظه‌ای برای دموکراسی ترکیه به تصویر می‌کشد که می‌تواند الهام بخش دیگر دولت‌هایی باشد که با مستبدان مشتاق مبارزه می‌کنند.

به گفته تحلیلگران، مزایای آقای اردوغان واضح است، از مزایایی که شهروندان می توانند از طریق پیوند با حزب سیاسی خود دریافت کنند، از جمله مشاغل دولتی، حمایت اجتماعی یا خدمات محلی مانند جاده های جدید شروع می شود.

استفاده رئیس جمهور از قدرت برای کسب منافع انتخاباتی، این پرسش را در مورد اینکه این انتخابات واقعاً چقدر عادلانه است، ایجاد کرده است.

ارسین کالایچی اوغلو، استاد علوم سیاسی در دانشگاه سابانچی گفت: «این بیشتر شبیه یک رژیم ترکیبی است که در آن شما انتخابات چند حزبی دارید، اما مخالفان از فرصت‌های مشابه دولت برای ارائه ایده‌ها و سیاست‌های خود به رای‌دهندگان برخوردار نیستند.» در استانبول.

آقای اردوغان نفوذ خود را بر رسانه های خبری گسترش داده است. شبکه‌های خبری عمده متعلق به تجار نزدیک به آقای اردوغان هستند، در حالی که رسانه‌هایی که از سیاست‌های او انتقاد می‌کنند اغلب با جریمه‌ها و شکایت‌های قضایی مواجه می‌شوند.

تحلیل اخیر شبکه تلویزیونی TRT با بودجه دولتی نشان داد که در ماه آوریل، آقای قلیچداراوغلو تنها 32 دقیقه زمان پخش دریافت کرده است. آقای اردوغان 32 ساعت وقت داشت.

ایلهان تاشی، یکی از اعضای حزب اپوزیسیون در رگولاتوری پخش دولتی، در بیانیه‌ای هنگام انتشار این داده‌ها گفت: «تی‌آر‌تی مانند یک شرکت روابط عمومی عمل می‌کند که برای اجرای کمپین انتخاباتی حزب حاکم و نامزد ریاست‌جمهوری آن تعیین شده است».

شورای عالی انتخابات، هیئتی از قضات، بر رای روز یکشنبه نظارت می کند. برای چندین دهه، به طور گسترده به عنوان مستقل و قابل اعتماد شناخته می شد، اما دو تصمیم اخیر، شهرت آن را در چشم حامیان مخالفان مخدوش کرد.

در سال 2017، در حالی که آرا در یک همه پرسی در مورد تغییر سیستم پارلمانی به ریاست جمهوری ترکیه شمارش می شد، هیئت مدیره تصمیم گرفت قانون انتخابات را نادیده بگیرد و برگه هایی را که فاقد مهر رسمی برای اثبات صحت آنها باشد، شامل شود. همه پرسی با اختلاف اندکی به تصویب رسید و به آقای اردوغان، رئیس جمهور وقت، اجازه داد تا اختیارات خود را تا حد زیادی گسترش دهد.

در سال 2019، پس از اینکه یک نامزد اپوزیسیون در رقابت برای شهردار استانبول، بزرگترین شهر ترکیه، نامزد آقای اردوغان را شکست داد، شورا نتایج را با استناد به بی‌نظمی‌ها باطل کرد و خواستار تجدید انتخابات شد. همان نامزد اپوزیسیون آن را نیز با اختلاف بیشتر برد.

حسن سینار، دانشیار حقوق جزا در دانشگاه آلتینباس در استانبول، گفت که این تصمیمات سوالاتی را در مورد تمایل هیئت انتخابات برای تصمیم گیری علیه نتیجه مطلوب آقای اردوغان ایجاد کرد.

او گفت: «بر روی کاغذ، آنها بی طرف هستند. اما وقتی دولت برای مدت طولانی در قدرت بماند، دیگر هیچ کس در آن موقعیت نمی تواند بی طرف باشد.» وی افزود که هرگونه تردید در مورد بی طرفی هیئت انتخاباتی برای دموکراسی ترکیه مضر است. او گفت: “این هرگز نباید با شک مسموم شود.”

در هفته های اخیر، آقای اردوغان از منبر قلدر خود برای سرکوب مخالفان استفاده کرده و هشدار داده است که کشور تحت رهبری آنها متضرر خواهد شد و آنها را به توطئه با تروریست ها متهم کرد. سلیمان سویلو، وزیر کشور آقای اردوغان، که بر نیروهای امنیتی نظارت می‌کند، پا را فراتر گذاشته و حتی قبل از شروع رای‌گیری در مورد نتایج تردید ایجاد کرده است.

آقای سویلو ماه گذشته در جریان توقف مبارزات انتخاباتی گفت که این انتخابات به منزله “یک کودتای سیاسی غرب از سوی غرب” بود. این یک کودتا است که با گرد هم آوردن همه مقدمات برای پاکسازی ترکیه شکل گرفته است.»

چند روز بعد، آقای سویلو گفت که حزب آقای کیلیچداراوغلو “همیشه آماده تقلب است.”

با وجود مشکلات، ترک ها همچنان امیدوارند که نظرسنجی روز یکشنبه بیانگر اراده مردم باشد. این هفته، پس از اینکه آقای سویلو درخواست کرد که هیئت انتخابات اطلاعات دقیقی را درباره محل های رای گیری و ثبت نام رای دهندگان به اشتراک بگذارد تا وزارت او بتواند سیستم خود را برای جدول بندی آرا راه اندازی کند، هیئت انتخابات عقب نشینی کرد و گفت که فقط این اختیار برای شمارش آرا دارد. .

دیگران به تعهد طولانی آقای اردوغان به سیاست های انتخاباتی اشاره کردند و امیدوار بودند که اگر این اتفاق بیفتد، شکست خود را می پذیرد.

آقای اولگن، مدیر EDAM، گفت: «ترکیه دارای سنت طولانی دموکراسی چند حزبی و وابستگی بسیار قوی به یکپارچگی رأی است. او افزود که اگر رأی گیری پاک برگزار شود، احتمالاً حتی از سوی آقای اردوغان نیز محترم خواهد بود.

اما اگر نتایج بسیار نزدیک باشد، ممکن است مشکل ایجاد شود و باعث شود نامزدها با آنها رقابت کنند یا روند را زیر سوال ببرند.

آقای اولگن گفت، اگر گسترش بسیار ناچیز باشد، “همه گزینه ها روی میز هستند.”

گلسین هارمن گزارش کمک کرد