“مری آن” (1958)

در آلبوم “Belafonte Sings the Blues”، گروه پشتیبان دارای نوازندگان برتر جاز است و آواز خواندن آزاد، شاداب و شوخ‌آمیز می‌شود. «مری آن» یک رومبا-بلوز عاشقانه است که به بلافونته فضایی برای اسلاید کردن، صدا زدن و شکستن نت‌ها می‌دهد – هنوز کاملاً کنترل است، اما به‌طور سرسام‌آور.

«مزارع پنبه (زنده)» (1959)

روی صحنه در Carnegie Hall، Belafonte آهنگ Lead Belly را در مورد کار مزرعه و برخورد با قانون در این نسخه از “Catton Fields” اجرا کرد، آهنگی که بعداً نسخه Creedence Clearwater Revival دریافت کرد. یک خط بیس متحرک، و سپس یک موسیقی سه‌گانه جاز در حال نوسان، به بلافونته پس‌زمینه‌ای برای عباراتی بی‌معنا، شبیه‌سازی شده و ترومپت‌مانند می‌دهد. او در حال یادآوری خاطرات دوران کودکی است تا حدود نیمه راه که ناگهان همه چیز متشنج می شود: “من در آرکانزاس تمام شده بودم/وقتی کلانتر از من می پرسد، برای چه به اینجا آمده ای؟”

“پرش در خط” (1961)

«Jump in the Line»، کالیپسویی با شیار شاداب‌ناپذیر، ادعا می‌کند که نویسندگان مختلفی در نسخه‌های مختلف وجود دارد، اما به نظر می‌رسد از لرد کیچنر و از طریق Lord Flea آمده است. بلافونته با شور و نشاطی سرشار از شیپورهای پرکاشن و سازهای کوبه ای، حرکات کمابیش رقص لاتین – “چا چا، تانگو، والس یا د رومبا” – دخترش به نام “See-NOR-a” را می ستاید. اگر او یک “سنیورا” بود، با تاج و مد، ازدواج کرده بود. در یک پیست رقص دیوانه وار، شاید هیچ کس اهمیتی نمی دهد. هنگامی که پیتبول در سال 2011 به روز رسانی را انجام داد، “Shake Senora”، او tilde را تلفظ کرد.

“فرشته من (مالایکا)” با میریام ماکبا (1965)

میریام ماکبا “مالایکا”، یک آهنگ عاشقانه غم انگیز از شرق آفریقا را به زبان سواحیلی کشف و محبوب کرد که به یک آهنگ بین المللی تبدیل شد. این نسخه از “An Evening With Belafonte/Makeba” است، یک آلبوم استودیویی تقسیم شده از آهنگ ها به زبان های آفریقایی. این یکی از دو دوئت LP است. هر دو خواننده با ملایم ترین احترام مشترک، ملودی را نوک پا می گذرانند.

«جهان را بچرخانید» (1977)

صدای بلافونته با انتشار ترانه‌ای که با رابرت فریدمن نوشت، ترانه‌ای که او به همراه رابرت فریدمن نوشت، ترانه‌تر شد، اما انرژی او کم نشد. اشعار بر اساس فولکلور گینه است و در مورد آب، آتش و کوه منعکس شده است. تند و پیچیده، دارای یک ضرب جهشی 5/4، سازهای کوبه ای مختلف جهانی و گروه های جشن در هم تنیده است.

ما جهان هستیم (1985)

بلافونته انگیزه کمی شناخته شده در پشت “We Are the World” بود، تک‌ستاره همه ستاره سال ۱۹۸۵ برای رفع قحطی آفریقا. او برای ردیف کردن نسل جوان تر از نوازندگان، مدیر موسیقی کن کراگن را استخدام کرد، که لیونل ریچی و مایکل جکسون را مجبور کرد تا آهنگ را بنویسند و ده ها آهنگساز دیگر دهه 1980 را گرد هم آورد. با متواضعانه، بلافونته یکی از نقاط اصلی آواز را کسب نکرد. او به تازگی به گروه کر پشتیبان پیوست. او را می توان در ساعت 4:20 و 5:55 در ویدئو مشاهده کرد که مشتاقانه در حال آواز خواندن است.

“بهشت در Gazankulu” (1988)

در پشت ضرب آهنگ شاد و آکورد آکاردئونی به سبک شانگان با کلید اصلی و کلیدی آهنگ “Paradise in Gazankulu”، آهنگ عنوان آخرین آلبوم استودیویی بلافونته، تمسخر و تحقیر وجود دارد. او بخشی از آن را در ژوهانسبورگ ضبط کرد. تحت آپارتاید – که بلافونته مصمم بود برای پایان دادن به آن تلاش کرد – غازانکولو به اصطلاح “وطن” بود که برای جداسازی سیاه پوستان آفریقای جنوبی ایجاد شد. او می‌خواند: «من فقط دارم سعی می‌کنم بر شما حکومت نکنم» و زن‌ها در پاسخ به آن‌ها می‌گویند: «اوه، آره ها ها ها». او در اجراهای زنده، خارج از محدودیت های آفریقای جنوبی، اضافه کرد: ماندلا را آزاد کنید! اعتقادات بلافونته هرگز تزلزل نکرد.