تامپا، فلوریدا – آیا در مورد زنانی که تمام شب را زیر کامیون مخفی کرده بودند شنیده اید؟

بیش از 36 ساعت قبل از اینکه تیلور سویفت روی صحنه سایت 75000 نفری در سواحل غربی فلوریدا برود، شایعات در خارج از استادیوم ریموند جیمز پخش می شد.

مثل یک بازی تلفنی کودکانه، از فردی به فرد دیگر می رفتند. اما صف های خارج از استادیوم هفته گذشته از طرفدارانی در هر سنی تشکیل شده بود که حاضر بودند ساعت ها ناراحتی را برای خرید سوغاتی های مرتبط با تور Eras خواننده تحمل کنند. بسیاری از آنها خیلی قبل از طلوع آفتاب رسیدند.

وقتی خبر از فروش برخی اقلام جایزه به گوش رسید، برخی از سویفتی‌ها به شدت از فروشندگان چمدان‌هایی که در ایستگاه‌های تور قبلی جعبه‌هایی از تی‌شرت و گرمکن خریده بودند، صحبت کردند. همچنین صحبت شد که چند زن شب را زیر یک کامیون کالا گذرانده اند.

معلوم شد که درست است. یکی از زنان، لاریسا رابرتز، سلفی هایی برای اثبات آن داشت – عکس های دانه دانه ای که نشان می داد او و یکی از دوستانش ساعت ها در زیر کامیون رسمی Eras از باران پناه گرفته بودند.

خانم رابرتز، یک طراح دکوراسیون داخلی از ترینیتی، فلوریدا، در مورد صحنه بیرون از استادیوم زمانی که بین ساعت 2 تا 3 صبح روز چهارشنبه وارد شد، گفت: “هیچکس اینجا نبود.” او افزود که قصد دارد برای دخترانش، لیلی و دیزی، سویشرت بخرد.

شرلی ووگلر، پرستاری در تامپا، گفت که شب قبل ساعت 10 شب به کامیون Eras رسیده است. مانند سایر افرادی که زودتر وارد شدند، او در ساعات بارانی قبل از سحر توسط نگهبانان امنیتی از نقطه ای به نقطه دیگر منتقل شده بود. در ساعت 5:45 صبح، او در میان صدها نفری بود که در پیاده‌روی کنار بلوار 6 لین غربی دکتر مارتین لوتر کینگ جونیور چادر زده بودند. خانم ووگلر، 31 ساله، رو به جلو روی زمین نشسته بود و با دو زن دیگر که با آنها دوست شده بود، صحبت می کرد.

هواداران می‌توانستند در هر سه شبی که خانم سویفت در خانه تیمپا بی بوکانیرز اجرا می‌کرد، کالاهای داخل ورزشگاه بخرند. پس چرا باید تمام شب را زیر باران منتظر ماند؟ خانم ووگلر که بلیت‌های یک نمایش را داشت، گفت که این به خاطر چیزهایی است که در رسانه‌های اجتماعی دیده است – به‌ویژه، «TikToks در مورد بد بودن همه عرصه‌ها با خطوط تجاری و ترافیک».

چندین طرفدار دیگر به دیدن پست‌های بیلی مک نایت-هاوارد، نیمی از اینفلوئنسرهای دوقلو @brooklynandbailey، یک اکانت اینستاگرام با نزدیک به نه میلیون فالوور اشاره کردند. چند روز قبل، خانم مک نایت هاوارد تصاویری از خود در حال انتظار بیرون از استادیوم AT&T در آرلینگتون، تگزاس قرار داده بود.

او همچنین یک پیراهن یقه آبی که به تازگی خریداری شده بود، مدل کرده بود، که محبوب ترین مورد در بین طرفداران بود. تقریباً هر فردی که صبح چهارشنبه بیرون از ورزشگاه بود سعی می کرد یکی، یا دو نفر یا به اندازه ای که اجازه خرید داشته باشد، بخرد.

هیچ چیز پر زرق و برقی در آن وجود نداشت. این سویشرت فاقد پولک دوزی و یا جیب های مخفی بود. این فقط یک گرمکن معمولی روزانه شما بود، با نام خانم سوئیفت و “تور Eras” در جلو و تاریخ تور و عنوان آلبوم های او در پشت آن چاپ شده بود. اگر چشمانتان را ببندید و یک سویشرت آبی یقه خدمه با مقداری نوشته روی آن بسازید، احتمالاً تصویر ذهنی شما با این کالای مورد تقاضا مطابقت دارد.

یکی از چیزهایی که آن را خاص می کرد این واقعیت بود که بر خلاف برخی دیگر از سوغاتی های تور، در بخش “کالا” taylorswift.com در دسترس نبود. همچنین، به ویژه، لباس کمیاب برای فروش در آن روز بدون چاپ چهره خانم سویفت روی آن بود. در هفته‌هایی که از شروع تور Eras می‌گذرد، طرفداران این لباس غیر استثنایی را به جایگاهی کالت رسانده بودند.

دبی لوزی، معلم 60 ساله ای که می گوید از طرف دخترش در صف منتظر مانده است، گفت: “هر سویفتی خدمه آبی را می خواهد.”

عرضه به ظاهر محدود آن را با ارزش تر کرد. “فروش مجدد روی سویشرت ها 300 دلار است، جیک!” صدای فریاد یکی از طرفداران در تلفنش شنیده شد. او درست می گفت. این سویشرت در eBay بیش از چهار برابر قیمت فهرست ۶۵ دلاری آن در دسترس است.

امیلی روتکمپ، کارمند 20 ساله دیزنی ورلد، گفت: “من در مورد گرفتن این گردن خدمه کابوس می دیدم.” “من نخوابیده ام.”

آلیسا میسای، متخصص آسیب های شخصی از لند او لیکس، فلوریدا، قبل از ساعت 5:30 صبح به خط پیوست و گفت که خواهرزاده نوجوانش دستورات سختی به او داده است: «عرق گیر، سویشرت!“”

خانم میسای 36 ساله گفت: «رسانه‌های اجتماعی چیزها را بزرگ‌تر از آنچه هستند می‌سازد – تقریباً دست نیافتنی». “مثلاً، اگر آن را ندارید، در مدرسه باحال نیستید.”

در همان نزدیکی، ونیشا جردین، دانش‌آموز دوم دبیرستان ویرگراس رانچ در وسلی چپل، فلوریدا، پانچوی پلاستیکی کلاهدار پوشیده بود تا از باران محافظت کند. در ساعاتی قبل از طلوع خورشید، درخشش تلفن او اطراف او را روشن کرد. او گفت: “من مدرسه را برای این از دست داده ام.”

مادرش، کریس، در یک ماشین پارک شده در همان نزدیکی نشسته بود.

خانم جاردین با توضیح اینکه چگونه توانسته بود والدینش را متقاعد کند، گفت: “من اینطور فکر می کردم که “هیچ راهی نیست که من کالا را برای رفتن به مدرسه از دست بدهم.” او افزود که قصد دارد حداقل پنج مورد از جمله کالا را بخرد میدونی چیه.

با وجود سرمای هوا و نم نم نم نم باران مداوم، روحیه بالا بود. جینا دلانو، 27 ساله، از پیاده رو بالا و پایین می رفت و به مردم می گفت که یک کولر پر از تنقلات و نوشیدنی های رایگان دارد. خانم دلانو با پوشیدن ژاکت کش باف پشمی که در زمان انتشار آلبوم 2020 “فولکلور” خواننده در taylorswift.com به فروش رفته بود (که شامل آهنگ “کاردیگان” است)، گفت که از خانه خود در نزدیکی بوفالو سفر کرده است.

او گفت: «آب و هوا قطعاً می‌تواند بهتر باشد، اما اگر این چیزی است که برای تهیه کالا لازم است، پس این همان کاری است که ما انجام خواهیم داد.»

در جای دیگری از صف، جس مونتگومری، عکاس عروسی از شهر دِید سیتی، فلوریدا، پسر 7 هفته‌ای خود، دنور، را در یک پتو در آغوش گرفت. در کنار او خواهرزاده 11 ساله اش ایستاده بود. خانم مونتگومری گفت: «من سال آینده 40 ساله خواهم شد، و وقتی به سن من رسید، می‌خواهم به گذشته نگاه کند و بگوید: «خاله‌ام فوق‌العاده باحال بود». برای هر یک از سه نمایش تامپا که فروخته شده اند، بلیط بگیرید.

افراد خارج از استادیوم شامل نوجوانانی بودند که هرگز دنیایی را که در آن خانم سوئیفت یک سوپراستار بین المللی نباشد، ندیده بودند و زنانی که در کنار این خواننده 33 ساله بزرگ شده بودند. ساعت‌های انتظار به آنها این فرصت را داد که در میان صدها نفر دیگر که به آهنگ‌های خانم سوئیفت درباره قلدرهای دبیرستانی و عشق‌های اول، در مورد دلشکستگی و از دست دادن عشق مشترک داشتند، احساس راحتی کنند.

خانم سوئیفت در مصاحبه ای در سال 2019 گفت: “بدترین نوع آدم کسی است که باعث می شود کسی به خاطر هیجان در مورد چیزی احساس بد، احمق یا احمق کند.” این خطی است که طرفداران او اغلب در شبکه های اجتماعی در پاسخ به متنفران نقل کرده اند.

اندکی بعد از ساعت 7 صبح، مت لانگل، ساکن تامپا، در پیاده رو با وسایل پیتسبورگ استیلرز نشسته بود در حالی که دخترش، الکسیس، صحنه را برای مادرش فیلمبرداری می کرد. آقای لنگل گفت که موسیقی خانم سوئیفت به یک راه نجات برای خانواده تبدیل شده بود و افزود که همسرش معلول است. آقای لانگل گفت: “همسرم، چون او در بستر است، تقریباً تیلور چیزی است که او را از سر راه انداخت.”

ساعت 8 صبح، دو ساعت قبل از فروش کالا، کارگران ورزشگاه پارکینگ را باز کردند. برخی از هواداران سعی کردند به خط موجود احترام بگذارند زیرا برخی دیگر به سمت جبهه هجوم آوردند. از آنجا که بسیاری از مردم در مکان های مختلف منتظر بودند، درگیری وجود داشت. هوادارانی که سعی می کردند از یک سیستم افتخار پیروی کنند، کم و بیش خود را بدشانسی می دیدند.

خانم رابرتز، زن از زیر کامیون، پس از اینکه توانست نقطه ای را در نزدیکی خط جلویی ایمن کند، گفت: «همه از جهات مختلف شروع به دویدن کردند.

دورتر، برخی از مردم با کسانی که می خواستند وارد شوند دعوا می کردند. در فیلمی که از صحنه ضبط شده می توان شنید که یکی از افسران اداره پلیس تامپا می گوید: “در پشت خط وگرنه باید شما را به زندان بیاندازم.” توسط یک طرفدار و توسط نیویورک تایمز بررسی شده است. برخی از مردم تشویق کردند زیرا تعدادی از خط برش های ظاهری از دستور او اطاعت کردند.

با نزدیک شدن به ساعت 10 صبح، گروه های خبری تلویزیون محلی حاضر شدند تا با هواداران مصاحبه کنند و هلیکوپتری نه چندان دور بالای کامیون کالا می چرخید. وزش بادهای شدید بر روی زمین می وزید و گرد و غبار را برمی انگیزد. اشک روی صورت هایلی لوئیس جاری شد.

خانم لوئیس، یک دانشجوی 21 ساله که در اورلاندو زندگی می‌کند، گفت: «فقط احساس می‌کنم کمپینگ شبانه کمی سخت است. او افزود که وقتی او در ساعت 8:30 صبح رسید، خط از قبل بیش از 1000 نفر بود. او گفت: «شاید برای بلیت‌های کنسرت، آن را درک می‌کنم، اما برای خط تجاری واقعاً دیوانه‌کننده است.

معلوم شد دو کامیون اجناس می فروختند. در کنار کامیون Eras، که با تصاویری از صورت خانم سوئیفت طرح ریزی شده بود، یک کامیون مشکی ساده وجود داشت که بالای آن تابلویی با حروف بزرگ قرمز “COOL STUFF” نوشته شده بود. هر دو کامیون اقلام مشابهی را فروختند.

در داخل کامیون‌ها، فروشندگان خود را برای عجله آماده می‌کردند، جعبه‌های پیراهن، کیف‌های حمل و نقل، عصای سبک و پوستر را باز می‌کردند. آن‌ها تی‌شرت‌های مشکی Eras Tour می‌پوشیدند، همان تی‌شرت‌هایی که هر کدام ۴۵ دلار می‌فروشند. (آنلاین، برخی از طرفداران شکایت کرده‌اند که برخی از پیراهن‌ها پس از شستن به‌طور محسوسی محو می‌شوند.) یک قانون برای آن روز وجود داشت: فقط دو سویشرت یقه آبی برای هر مشتری.

ساعت 10 صبح، صف به جلو رفت. یک جفت ایرپاد به هوا پرواز کردند و روی زمین فرود آمدند، در حالی که صاحب آنها به ظاهر غافل بود. همه چیز به کندی پیش می رفت زیرا طرفدارانی که خود را به جلو رساندند خواستند اندازه های مختلف را ببینند و گزینه های خود را بررسی کردند. روحیه متشنج اما شادی آور بود.

کمتر از یک ساعت بعد، با انتشار اخباری مبنی بر فروخته شدن سویشرت های جایزه، حال و هوا عوض شد. آنا آوگوستیس، یک طرفدار 26 ساله، یکی از آخرین ها را دریافت کرد.

او گفت: «تا زمانی که به جبهه رسیدم، آنها را از دیوار برمی داشتند. من می گفتم: لطفا آخرین مورد را به من بدهید. برات هر کاری میکنم. من شما بچه ها استارباکس را اداره می کنم.» چند ساعت بعد، وفادار به قولش، با قهوه برای خدمه فروش برگشت.

کریستی کال، 38 ساله، و دخترش، کیلی، 11 ساله، گفتند که سعی خواهند کرد در کنسرت یک سویشرت بخرند. خانم کال گفت: «ای کاش کمی بیشتر می‌داشتند، زیرا می‌دانستند که این چیزی است که همه می‌خواهند».

کیلی که به جای آن یک بطری آب با نام تجاری Eras Tour خرید، گفت: “من کمی ناراحت هستم.”

بعد از ظهر، لورا گواگان، یک طرفدار 33 ساله در بالتیمور که مستقیماً از فرودگاه آمده بود، در حالی که چمدانش پشت سرش می چرخید، به صف خارج از کامیون پیوست. او گفت: “من کمی نگاه می کنم.”

جاکلین کوین، معلم انگلیسی دبیرستانی از جولیت، ایالت ایالت، گفت که کار خانم سوئیفت در درس های او مفید واقع شد. او گفت: «ما از «مرد» برای آموزش لنزهای انتقادی و صحبت در مورد لنز فمینیستی در مقابل لنز جنسیت استفاده می‌کنیم. “ما از آهنگ او “Bad Blood” برای صحبت در مورد استعاره استفاده می کنیم.” او یک ملیله دیواری Eras Tour برای کلاس درسش خرید.

با نزدیک شدن به ساعت 5 بعدازظهر، فروشندگان شروع به صاف کردن کامیون ها و کندن تی شرت های تور کردند. یکی از کارگران وقتی از آنها پرسیده شد که آیا باید پیراهنی را که آن روز پوشیده بودند نگه دارند، گفت: “نه.” در عوض، آنها را تا کردند و به پشته ها برگرداندند تا به طرفداران روز بعد فروخته شوند.

“این خیلی زشت نیست؟” فروشنده گفت “نگو.”