لئو مولیپولا یک حلقه نجات پیدا کرد در انبوهی از سر ماهیان.
آقای. مولیپولا 49 ساله در هنگام شیوع ویروس کرونا در تلاش برای یافتن حتی یک کار سطح پایین در یک پمپ بنزین بوده است و اکنون بیکار است. بنابراین ، با داشتن یک خانوار شش نفره برای تغذیه ، او فرصتی پیدا کرد تا سرهای مالش و بلوئز اهدایی را در یک سالن اجتماعات مائوری در اوکلند ، نیوزیلند بگیرد.
سالن ، که در زبان مائوری به عنوان مارا شناخته می شود ، هفته ای دو تن ماهی – قطعات اغلب در ماهیگیری تجاری و تفریحی – به خانواده های آسیب دیده از اقتصاد پراکنده نیوزیلند توزیع کرده است.
” بدست آوردن یک وعده غذایی به این ترتیب 150 دلار می شود “، گفت:” او می تواند ماهی را که در گونه های او حاوی مقدار زیادی گوشت چرب است و به نظر او خوشمزه است ، کباب یا سرخ کند. ”
جزایر مائوری و جزیره اقیانوس آرام در مورد ارزش این کمک ها به هیچ متقاعد کننده ای احتیاج ندارند. به دور از اینکه قراضه باشد ، سر ماهیان به عنوان یک ماده غذایی “عمدتا” در فرهنگ پلینزی مورد ارزیابی قرار می گیرند و تعادلی ایجاد می کنند که در آن زباله های یک شخص غذای دیگری باشد.
اما این تلاش برای تأمین نیازمندان فقط موضوع خیرات نیست. این بخشی از حرکتی است برای کاهش هدر رفت مواد غذایی با تشویق مردم به مصرف یا استفاده در غیر این صورت از قسمت های بیشتری از ماهی ، که به طور معمول از فیله آنها برداشته می شود و دور ریخته می شود. به ازای هر یک کیلوگرم ماهی که توسط صنایع دریایی تولید می شود ، تقریباً دو برابر این مقدار زباله می شود ، اگرچه بیشتر آن خوراکی است.
Leave a reply