برای نوع خاصی از کارگر – که فرزندانش بدون بار یا درآمد از دست رفته دارند ، با مشاغل ثابت که از هرجای دیگر قابل انجام است – همه گیری لحظه ای برای گرفتن سرنوشت و خم شدن اشتغال به نفع آنها بود.

این گروه كوچك MacBooks ، گذرنامه و ماسكهای N95 خود را جمع كرده و به عشایر دیجیتال تبدیل شدند. آنها روزهای کاری خود را از استراحتگاههای خالی ساحل در بالی گذراندند و جلسات بزرگنمایی را از ون های فریب خورده مخصوص کمپینگ گرفتند. آنها دفترهای بالکن خود را در Airbnbs ارزان در تولوم ، مکزیک ایجاد کردند و اردوگاه های پارک های دولتی را با Wi-Fi رزرو کردند.

و گاهی اوقات آنها را خالی می کردند.

دیوید مالکا ، یک کارآفرین در لس آنجلس ، از دوستانش شنیده بود که بهترین زندگی خود را در خارج از کشور داشتند. در ماه ژوئن ، او طرحی را ایجاد کرد: او و دوست دخترش از آمستردام کار می کردند ، با توقف سریع در یک استراحتگاه تخفیف دار در مکزیک در طول مسیر.

اولین گرفتار اتفاق افتاد تقریبا فوری. در کابو سان لوکاس ، آقای مالکا و دوست دخترش فهمیدند که اتحادیه اروپا قصد ندارد مرزهای خود را برای مسافران آمریکایی دوباره باز کند ، همانطور که آنها امیدوار بودند. بازگشت به ایالات متحده یک گزینه نبود: دوست دختر آقای مالکا اهل انگلستان بود و ویزای وی اجازه این کار را نمی داد.

این دو تصمیم گرفتند کمی بیشتر در مکزیک بمانند. آقای مالکا گفت که در ابتدا این کار پر زرق و برق بود. کار با لپ تاپ – او مجموعه ای از املاک اجاره ای تعطیلات را مدیریت می کند – آنها به خود متوسل شدند. اما هفته دوم ، وضعیت آنها مانند “روز Groundhog” احساس می شود. شهر و ساحل بسته بود ، بنابراین این زوج هرگز از استراحتگاه خارج نشدند. در همین حال ، تعطیلی سفر باعث شده بود تجارت وی مشکل شود.

آقای مالکا گفت: “تنها کاری که می توانستیم انجام دهیم این است که کنار استخر بنشینیم یا به باشگاه برویم.” تکرار ، کسالت و انزوا همه آنها را پوشانده بود.

سرانجام ، این زوج یک سفر 28 ساعته و دو مرحله ای به آمستردام داشتند ، جایی که آقای مالکا واقعاً برگشته بود. دور از گمرک. آنها به لندن عقب نشینی کردند ، و در آنجا سریعاً از هم جدا شدند.

کیتی اسمیت-آدیر و همسرش اداره PlaceInvaders ، یک شرکت رویداد در لس آلاموس ، کالیفرنیا را اداره می کنند. ، آنها ولوو خود را با یک چادر و دوش در فضای باز برای یک ماه سفر جاده ای کمپینگ در اطراف غرب آماده کردند. در تمام این مدت ، او هفته ای 40 ساعت تلاش می کرد تا PlaceInvaders را برای رویدادهای مجازی تنظیم کند.

اولین درسی که آموخته شد؟ هرگز به Wi-Fi اردوگاه اعتماد نکنید. دومین؟ از کارگران اردوگاه در مورد نیاز به Wi-Fi انتظار قضاوت داشته باشید.

خانم اسمیت-آدیر گفت:” آنها باعث می شوند که شما احساس بدی داشته باشید زیرا از برق وصل نمی شوید و به طبیعت وارد نمی شوید. ” “این شغل من است. من می خواهم از پریز برق جدا شوم ، اما باید سریعاً تماس واقعی زوم را انجام دهم. ”