“سبک رهبری او به سمت یک نظام دموکراتیک پیش نمی رود ، بلکه رفتن به سوی دیکتاتوری ، “گفت داوت تت خین ، یکی از اعضای سابق حزب ملی برای دموکراسی که حزب خود را برای رقابت در انتخابات روز یکشنبه تشکیل داد اما نتوانست هیچ کرسی را بدست آورد. “او به صدای مردم گوش نمی دهد.”

تصور قهرمان قهرمان حقوق بشر دشوار است که اعتبار جهانی اش به این زودی ها لکه دار شود. در کنار نلسون ماندلا و واسلاو هاول ، خانم آنگ سان سوچی زمانی پیروزی دموکراسی بر دیکتاتوری را نمایندگی می کرد. همچنین به او کمک کرد که بتواند جذابیت را روشن کند.

سال گذشته ، خانم آنگ سان سوچی برای دفاع از ارتش در برابر ادعای نسل کشی علیه مسلمانان روهینگیا به دادگاه بین المللی لاهه سفر کرد.

او بدون خواست عذرخواهی به دادگاه اصرار كرد كه گرچه” نمی توان رد كرد كه از نیروی نامتناسب “علیه روهینگیا استفاده شده است ، و این نتیجه گیری نسل کشی است. قصد “یک تصویر واقعی ناقص و گمراه کننده” را ارائه داده است. صفحه فیس بوک او یک بار با عنوان “تجاوز جنسی جعلی” روبرو شده و به طور ناگهانی خشونت جنسی سیستماتیک و مستندی را که علیه روهینگیا انجام شده تخفیف می دهد.

در دولت خانم آنگ سان سوچی ، سرزمین های مرزی میانمار ، جایی که اقلیت های قومی دیگر در آن جمع شده اند ، اکنون بیش از یک دهه قبل درگیری دارد. و شاعران ، نقاشان و دانشجویان به دلیل صحبت صلح آمیز خود به زندان افتادند: طبق گفته انجمن کمک به زندانیان سیاسی ، در میانمار امروز 584 نفر یا زندانی سیاسی هستند یا منتظر محاکمه با این نوع اتهامات هستند.

“سنگ نو پان” ، سیاستمداری از گروه قومی کاچین که برای استقلال در این کشور می جنگد ، گفت: “اکنون که طعم قدرت را چشیده است ، فکر نمی کنم او بخواهد آن را با کسی به اشتراک بگذارد.” شمال کشور.

خانم. آنگ سان سوچی به عنوان اشراف سیاسی بزرگ شد ، دختر ژنرال آنگ سان ، قهرمان استقلال کشور که در 2 سالگی ترور شد.

پس از 28 سال در خارج از کشور ، او در سال 1988 به خانه بازگشت زیرا اعتراضات طرفدار دموکراسی در سراسر کشور در حال جمع شدن بود. در عرض چند ماه ، یک خانه دار یک بار به عنوان رهبر جنبش ظهور کرد.

یک نظامی نظامی وی را در سال 1989 حبس کرد ، پس از آن لیگ ملی برای دموکراسی در انتخابات پیروز شد که توسط دیکتاتوری نادیده گرفته شد. وی در سال 1991 برنده جایزه صلح نوبل “به خاطر مبارزه بدون خشونت برای دموکراسی و حقوق بشر” شد.

در حین حبس خانگی در ویلای در حال فروپاشی اش به مدت 15 سال ، خانم آنگ سان سوچی یک برنامه دقیق را رعایت می کرد. او به گزارش های خبری رادیو بی بی سی گوش می داد. او پیانو تمرین می کرد. او گفت ، و او به قصد بودایی ، مراقبه و فراتر از نگرانی های زمینی مراقبه کرد. خانم آنگ سان سوچی بزرگ شدن دو پسرش و مرگ شوهرش ، یک دانشگاهی انگلیسی از سرطان را از دست داد.

اما فضیلت هایی که در خدمت خانم آنگ بود سان سوچی در حین حبس خانگی بسیار خوب – عزت واقعی او و پناهگاه روانشناختی که در اطراف خود ساخته بود – ممکن است همین امر باعث شده باشد که وی تاکنون نتواند برای دموکراسی نمایندگی واقعی و میانمار بجنگد. < p class = "css-158dogj evys1bk0"> مرز بین عزم و تلاطم ، محکومیت و تسبیح نازک است.

“این مسخره است که در حالی که جامعه بین المللی از آزادی خود استفاده می کرد برای ارتقا he فعالیت های او ، او از همان مکانیزم های قانونی ارتش برای خفه کردن آزادی بیان ، آزادی مطبوعات و آزادی اجتماعات استفاده می کند “، بیل ریچاردسون ، سفیر سابق آمریکا در سازمان ملل و متحد دیرینه خود گفت خانم آنگ سان سو کی.

آقای ریچاردسون دو سال پیش با او ارتباط برقرار کرد ، وقتی خانم آنگ سان سوچی چنان عصبانی شد که فکر کرد ممکن است پس از اصرار وی به آزاد کردن دو روزنامه نگار رویترز که پس از کشف قتل عام روهینگیا در زندان بودند ، به او سیلی بزند.

“اگر وی نتواند به ویژه طرفداران قومی بامار خود را از طریق گفتار و کردار خود به یک دیدگاه فراگیرتر از کشور برساند ، احتمالاً میانمار به مکانی با ثبات تر و خشن تر تبدیل خواهد شد. ، “آقای ریچاردسون اضافه کرد.

خانم آنگ سان سوچی با وجود تمام شعارهای دموکراتیک خود ، احترام ارتش را که پدرش تشکیل داده حفظ می کند. برخی از بنیانگذاران لیگ ملی برای دموکراسی افسران نظامی سابق بودند که با شورشیان قومی در مناطق داخلی میانمار می جنگیدند.

این حزب با یک سلسله مراتب نظامی تشکیل شده است که در آن افسر فرمانده خانم آنگ سان سوچی است. اما ارتش واقعی در اختیار وزارتخانه های مهم ، بخش بزرگی از مجلس و مشاغل پردرآمد است.

خانم آنگ سان سوچی از زمان به قدرت رسیدن به عنوان مشاور ایالتی این کشور در سال 2016 ، بارها از ارتش تعریف و تمجید کرده است ، در حالی که از تأیید تلاش ارتش برای پاک کردن کشور از مسلمانان روهینگیا خودداری می کند. در سال 2017 ، تقریباً سه چهارم میلیون روهینگیا به بنگلادش همسایه گریختند.

بسیاری از کسانی که در این کشور باقی مانده اند در اردوگاه های داخلی هستند. روهینگیا در انتخابات روز یکشنبه مجاز به رأی دادن نبود و نظرسنجی ها در سایر مناطق درگیری اقلیت های قومی لغو شد و بیش از 2.5 میلیون غیر بامار از حق رای برخوردار شدند. در نتیجه ، احزاب قومی نتوانستند دستاوردهای انتخاباتی مورد انتظار خود را بدست آورند ، اگرچه اتحادیه ملی دموکراسی با موفقیت دو نامزد مسلمان را به خود اختصاص داد.

“ایجاد صلح و سازش کاری است با گروه های قومی بسیار راحت تر است ، اما او فقط با ارتش تلاش می کرد. “خانم تو جعا ، رئیس حزب خلق ایالتی کاچین گفت.

خانم. طرفداران آنگ سان سوچی می گویند که امتناع وی از سخنرانی به نمایندگی از جوامع آسیب پذیر میانمار یک شوونیسم ذاتی نیست بلکه یک عمل گرایی سیاسی است که ناشی از این است که ارتش می تواند فرصتی را برای تصاحب کامل قدرت به دست آورد. حکومت ارتش در سال 1962 با بهانه غلبه یک دولت غیرنظامی در جنگ داخلی آغاز شد.

اما روحیه ملی در میانمار با یک بیگانه ستیزی تحریک می شود که عدم تمایل خانم آنگ سان سوچی را برای دفاع از حقوق اقلیت های قومی لنگ می زند. هزاران راهب بودایی اعتراضاتی را علیه غرب انجام داده اند که می خواهند ارتش را برای پاکسازی قومی به دادگاه کشانند. بسیاری از افراد دیگر در منطقه بامار این کشور یک گروه اسلامی را متهم می کنند که سعی دارد یک ملت بودایی صلح طلب را به یک محاصره مسلمان تبدیل کند.

یو ثو سیتا ، راهب بودایی با نفوذ ، با استفاده از اصطلاحی که به غلط بیان می کند روهینگیاها از بنگلادش هستند ، گفت: “مردم در غرب فکر می کردند داو آونگ سان سوچی به دلیل سرکوب بنگالی ها محبوبیتی نخواهد داشت.” میانمار “اما آنچه او انجام داد درست بود.”

از زمان انتخابات ، خانم آنگ سان سوچی در یک ویلا در نایپیداو ، پایتخت قلعه ساخته شده ، محصور شد. توسط ژنرال ها برای نشان دادن قدرت خود او بارها درخواست گفتگو با نیویورک تایمز را رد کرده است. هنوز هم گفته می شود که او هر روز مراقبه می کند.

ویروس کرونا در بیرون بیداد می کند. حزب وابسته به ارتش ، که توسط اتحادیه ملی دموکراسی ایجاد شده بود ، نتایج انتخابات را رد کرده ، خواستار انجام کار دیگری شده و تهدید کرده است که ارتش را به عنوان ناظر وارد خواهد کرد.

در یانگون ، پایتخت سابق که توسط ارتش رها شده است ، نسل جدیدی از فعالان حقوق بشر نکاتی را در مورد چگونگی جلوگیری از ضرب و شتم توسط خانم خانم آنگ سان سوچی ، تجارت می کنند.

” ما نزدیک به 600 زندانی سیاسی داریم ، و من چند ماه پیش یکی از آنها بودم ، “گفت: ما تینزار شونلئی یی ، 28 ساله ، که هنگام اعتراض به آزار و اذیت اقلیت های قومی به دلیل نقض قانون اجتماعات مسالمت آمیز محکوم شد. “او به اندازه کافی برای پایه گذاری دموکراتیک آزادی های اساسی برای همه تلاش نکرده است.”