اگرچه امسال هفتاد و پنجمین سالگرد پایان جنگ جهانی دوم بود ، همه گیری مراسم روز بزرگداشت ملی در اتاوا را کمرنگ کرد. به جای اینکه هزاران نفر خیابان های اطراف میدان کنفدراسیون را پر کنند ، چند صد نفر آمدند و در اطراف بنای یادبود جنگ ملی ایستادند یا از نظر اجتماعی نشستند.
کانادا برای بزرگداشت مرده خود از نمادهایی از جنگ جهانی اول ، از جمله خشخاش استفاده می کند همه جنگ ها. اعتبار … ایان آستین / نیویورک تایمز
مثل همیشه ، جنگ جهانی اول در مورد این رویداد بسیار گسترده بود ، و بیشتر نمادین مراسم ، به ویژه خشخاش های موجود در برگهای مردم و امسال را با ماسک فراهم می کرد. یادبود جنگ ملی ، جایی که مراسم هر ساله در آن برگزار می شود ، قطعاً یادبودی برای جنگ قبلی است.
با توجه به اینکه بیش از یک میلیون کانادایی و نیوفاندلندری در ارتش خدمت می کردند در طول جنگ جهانی دوم و بیش از 44000 نفر کشته شدند – در زمانی که کانادا فقط 12 میلیون نفر جمعیت داشت – ادامه تسلط جنگ جهانی اول در چگونگی بزرگداشت کشته شدگان جنگ در این کشور چشمگیر است. تیم کوک ، مورخ در موزه جنگ کانادا و نویسنده هشت کتاب در مورد کانادا در حال جنگ ، نحوه یادآوری جنگ جهانی دوم را موضوع آخرین کتاب خود با عنوان “جنگ برای تاریخ” قرار داده است.
به طور کلی ، مشاهدات دکتر کوک این است: علیرغم تلفات آن جنگ جهانی دوم و نقش حیاتی آن در تحول جامعه و اقتصاد کانادا ، به سرعت از حافظه جمعی کانادا محو شد. سپس ، تا همین اواخر ، هنگامی که در آگاهی ملت حباب زد ، توجهات به سمت شکست ها معطوف شد ، مانند اسیر کردن کانادایی های مدافع هنگ کنگ ، یا رسوائی ها ، مانند بازداشت داخلی ژاپنی-کانادایی ها.
دکتر کوک این هفته به من گفت که جنگ جهانی اول به دلایل مختلف همچنان تسلط دارد ، از جمله افسانه های اصلی نبرد ویمی ریج.
“بسیاری از کانادایی ها در مورد Vimy صحبت می کنند تولد ملت ، گرچه من در کتاب خود در مورد Vimy استدلال کردم که واقعیت نداشت ، “دکتر کوک گفت ، مانند بسیاری دیگر از مورخان ، گفت که در حالی که جنگ مهم بود ، این تنها یکی از بسیاری از وقایع مهم در جنگی که برای کانادا تحول آفرین بود.
جنگ جهانی اول قطعاً تأثیر مخربی بر کانادا داشت و در واکنش به آن یادبودهای جنگ به زودی برای بزرگداشت کشته شدگان در سراسر کشور قیام کردند. پایان آن جنگ نیز با شیوع آنفلوانزای اسپانیایی مصادف شد ، اتفاقی که امروز خیلی خوب طنین انداز شده است.
برعکس ، پایان جنگ جهانی دوم یک دوره پررونق در تاریخ کانادا را آغاز کرد. به جای عزاداری ، بسیاری از کانادایی ها می خواستند حرکت خود را ادامه دهند.
“هنگامی که آنها در سال 1945 به خانه آمدند رفتار خوبی داشتیم ، “دکتر کوک به من گفت. “قانون و برنامه های واقعاً آینده نگر به جانبازان کمک می کند تا دوباره ادغام شوند.”
متناسب با روحیه ملی است.
” کانادای مدرن از جنگ دوم بیرون آمده است. “دکتر کوک گفت. “ما منتظر یک قرن 20 موفق هستیم. مصدوم آن سعادت ، منعکس کننده خدمات و فداکاری در طول جنگ است. “
با سر و صدا نسبتاً کم ، جانبازان پذیرفتند که نمادهای یادآوری جنگ جهانی اول ، مانند خشخاش ، همچنین برای کسانی که در جنگ دوم کشته شده اند نیز مورد استفاده قرار خواهد گرفت.
با این حال ، دولت های کانادا به جای ساختن بناهای یادبود بیشتر ، به دنبال آنچه که بعضا یادبودهای زنده خوانده می شوند ، رفتند: ساختمانها یا تاسیساتی که به یاد مردگان اختصاص داده شده است. با این حال ، تا زمان خواندن کتاب جدید دکتر کوک ، من نمی دانستم که لژیون سلطنتی کانادا و دیگر گروه ها با مخالفت با این روش و خواستار ، از جمله چیزهای دیگر ، یک بنای یادبود ملی مربوط به جنگ جهانی دوم در اتاوا در نزدیکی محل گالری ملی بودند. کانادا اکنون ایستاده است.
“لژیون و سایر گروه ها گفتند که این یادمان ها خوب و خوبی هستند اما فضاهای مقدس نیستند. شما در جایگاه یادبود ، زمین تنیس یا هاکی ایستاده اید که شاهد افتادگان باشید. “دکتر کوک گفت. “تاریخ نشان دهنده لژیون است. در طی 20 ، 30 ، 40 سال ، بیشتر این یادبودها از بین رفتند یا ما فقط حس آنچه را که یادبود باید به ما یادآوری کند ، از دست دادیم. “
طول کشید تا سال 1982 برای قرار دادن تاریخ جنگ جهانی دوم در یادبود جنگ ملی ، و هیچ بنای یادبودی از جنگ جهانی دوم کانادایی ها در میدان های نبرد خارج از کشور بر خلاف جنگ جهانی اول ساخته نشده است.
دکتر کوک گفت دهه 1980 ، زمانی که پس از دهه ها محو شد ، جنگ جهانی دوم دوباره اثر خود را بر آگاهی ملی گذاشت. اما نه به روش جشن.
در آن دهه ، اعضای سابق نیروی دریایی بازرگان با موفقیت برای به رسمیت شناخته شدن به عنوان سرباز کهنه کار جنگیدند ، و کهنه سربازان هنگ کنگ برای بازنشستگی مناسب جنگیدند ، به رسمیت شناختن رنج آنها و عذرخواهی رسمی از ژاپن. سرانجام داستان وحشتناک ژاپنی-کانادایی به طور گسترده ای شناخته شد.
در آغاز دهه 1990 ، هیئت ملی فیلم از کانادا و صدا و سیمای کانادا یک سریال مهم درباره جنگ “The Valor and the Horror” تهیه کردند. اما این سریال به دلیل خدشه دار کردن مرز بین تاریخ و درام ، مورد انتقاد گسترده قرار گرفت. دکتر کوک گفت که این رویکرد جانبازان را شوکه کرده است.
“آنچه که این جانبازان را بسیار عصبانی کرد این بود که پس از دهه ها احساس نادیده گرفتن آنها ، سرانجام شورای ملی فیلم و CBC به جنگ بازگشت ، آنها دوباره بر شکست و رسوایی تمرکز می کنند. “
دکتر. کوک اذعان کرد که بسیاری از پیشکسوتان جنگ جهانی دوم می خواستند آن و داستان های آن را پشت سر بگذارند. پدر من ، رونالد بی. آستین جونیور ، مطمئناً در میان آنها بود. هنگامی که من پسر بودم ، ما به عنوان یک ناوبری ، بمب افکن های نیروی هوایی سلطنتی کانادا را جمع آوری و نقاشی می کردیم. اما او خیلی کمتر از آن زمان صحبت کرد ، غیر از اینکه از رژیم غذایی خود در هنگام استقرار در انگلیس از زیاد جوانه بروکسل شکایت کند.
اما پدر من برای این کار به اوتاوا رفت بزرگداشت 50 سالگرد در سال 1995 ، سال قبل از مرگ او. دکتر کوک گفت که تعداد زیادی از جانبازان که در آن سال به اروپا بازگشتند ، به ویژه هلند ، جایی که هنوز نقش کانادا به عنوان آزادی بخش بسیار زیاد است ، تعادل را در ارزیابی کانادا از جنگ ایجاد کرد.
“فکر می کنم ما الان کار بهتری انجام می دهیم ، گرچه متأسفانه او گفت که ما بیشتر سربازان پیشکسوت خود را از دست می دهیم.
پیروزی برای کارگران مهاجر < / h2>
کاترین پورتر ، همکار من در تورنتو ، پیگیری می کند:
این هفته یک مورد نادر را به ارمغان آورد یک کارگر مهاجر کارفرمای خود را در یک هیئت کارگری استانی پذیرفته و برنده می شود.
ما ماه گذشته در مورد لوئیز گابریل فلورس فلورس به شما گفتیم – او یک کارگر مهاجر مکزیکی است که به آنجا منتقل شده است کانادا در ماه آوریل برای کمک به تأمین غذای کشور تأمین در طی همه گیری. تقریباً 40 درصد کارگران مزارع میوه و تره بار در کانادا کارگران مهاجر مزارع هستند.
او به یک مزرعه غول پیکر میوه و تره بار ، به نام “Scotlynn Sweetpac Growers” در نزدیکی Simcoe ، انتاریو رفت. یک ماه بعد ، حدود 200 کارگر مکزیکی در اسکاتلین با Covid-19 از جمله آقای فلورس پایین آمدند. یکی از همکاران وی ، خوان لوپز چاپارو ، بر اثر این بیماری درگذشت.
این هفته ، هیئت روابط کار انتاریو حکم داد که آقای فلورس به دلیل ابراز مخالفت با شرایط مزرعه به اشتباه اخراج شده است. جان به آقای فلورس 25000 دلار کانادا اعطا کرد – از جمله 5000 دلار کانادا به دلیل درد و رنج.
“در نهایت یک مورد وجود دارد که نشان می دهد چه اتفاقی برای کارگران مهاجر می افتد” نه ، وکیل آقای فلورس.
ترانس کانادا
یان آستین اهل ویندزور ، انتاریو ، در تورنتو تحصیل کرده است ، در اتاوا زندگی می کند و در مورد کانادا برای نیویورک تایمز گزارش کرده است برای 16 سال گذشته او را در توییتر به آدرسianrausten دنبال کنید.
حال ما چطور است؟
ما مشتاقانه می خواهیم نظرات شما را در مورد این خبرنامه و به طور کلی رویدادهای کانادا داشته باشیم. . لطفاً آنها را به [email protected] ارسال کنید.
این ایمیل را دوست دارید؟
آن را برای دوستان خود ارسال کنید و به آنها اطلاع دهید که می توانند در اینجا ثبت نام کنند.
