مرسی بیت، ژانر موسیقی که به عنوان تفسیر بریتانیایی از راک اند رول آمریکایی توصیف می شود، در اواخر دهه 1950 و اوایل دهه 1960 از لیورپول ظهور کرد. بیتلز و سایر گروه‌های محلی، مانند گری و پیس میکرز، برخی از محبوب‌ترین آثار موسیقی در آن زمان، هم در بریتانیا و هم در ایالات متحده بودند.

هالی تسلر، مدرس ارشد موسیقی در دانشگاه لیورپول، گفت که عصر مرسی بیت اولین ورود بزرگ موسیقی عامه پسند بریتانیا بود. او گفت: «این اولین باری بود که شهری خارج از لندن، قطعاً در شمال، قطعاً در جوامع طبقه کارگر، موسیقی خاص خود، هویت و صداهای خاص خود را داشت.

در دهه 1980 و در بحبوحه رکود اقتصادی در سراسر بریتانیا، لیورپول دوباره با صدای جدیدی که بعدها به عنوان موج نو شناخته شد، سر و صدا کرد. او گفت: «این واقعاً چیزی بود که نوآورانه بود و به آن فضا برای رشد و توسعه خارج از جریان اصلی در لندن داده شد. فرانکی می‌رود به هالیوود، یک گروه محلی محبوب از آن دوران که با آهنگ‌های «رلکس» و «دو قبیله» شناخته می‌شد، روز یکشنبه برای مراسم افتتاحیه یوروویژن دوباره گرد هم آمدند.

در سال 2008، لیورپول به عنوان پایتخت فرهنگی اروپا انتخاب شد و هفت سال بعد، به عنوان شهر موسیقی یونسکو نامگذاری شد و به جمع گلاسکو پیوست. کینگستون، جامائیکا؛ و سویا، اسپانیا.

قدردانی لیورپول از موسیقی در معماری آن نیز مشهود است. تالار سنت جورج، یک سالن کنسرت نئوکلاسیک در قلب شهر، در دهه 1850 افتتاح شد و میزبان نمایش فینال یوروویژن است. این شهر دارای ده‌ها تئاتر، سالن و کلوب دیگر است، از جمله تئاتر آرگیل، که چارلی چاپلین در آن اجرا می‌کرد، و Eric’s Club، مکانی که میزبان گروه‌های پانک بود.

روحیه استقبال از شهر در حالی که لیورپول آماده میزبانی یوروویژن بود که امسال در اوکراین برگزار می شد، به نمایش گذاشته شده است، اگر درگیری های جاری در آنجا نبود.

تسلر گفت: «در دو هفته گذشته، همه چیز یک شبه شکوفا شده است. او با اشاره به 12 مجسمه بزرگ که در اطراف شهر پراکنده شده اند، افزود: “ما پرچم های اوکراین و پرندگان آوازخوان اوکراینی داریم.”

او گفت: “این واقعا عالی بود که این اتفاق افتاد.”