خاطرات “Chronicles: Volume One” باب دیلن در سال 1962 با امضای اولین قرارداد انتشار موسیقی – قراردادی برای حق چاپ آثار ترانه سرای تازه کار – آغاز می شود. مفاد این توافق نامه ، با میانجیگری لو لووی از انتشارات موسیقی لیدز ، با تأیید جوان دیلن روبرو شد.

وی نوشت: “لو من را در برابر حق الكترونیكی آینده برای من امضا كرده بود ، و این برای من خوب بود.”

پنجاه و هشت سال ، بیش از 600 ترانه و یک جایزه نوبل بعد ، ارزش فرهنگی و اقتصادی مجموعه ترانه سرای دیلان هر دو به طور تصاعدی رشد کرده است.

روز دوشنبه ، گروه انتشارات موسیقی جهانی اعلام کرد که برای خرید کل کاتالوگ ترانه سرایی دیلن – از جمله کلاسیک های تغییر جهان مانند “Blowin ‘in the Wind” ، “The Times They Are A-Changin” و “مانند یک رولینگ استون »- در آنچه ممکن است بزرگترین کسب حقوق انتشار موسیقی یک ترانه سرای تنها باشد.

این معامله ، که شامل تمام حرفه های دیلن ، از اولین آهنگ های او گرفته تا آخرین آلبوم او ، “Rough and Rowdy Ways” است ، مستقیماً با دیلن 79 ساله منعقد شده است که مدتهاست اکثریت قریب به اتفاق در زمینه تألیف ترانه های خود را کنترل می کند.

قیمت اعلام نشده است ، اما بیش از 300 میلیون دلار تخمین زده می شود.

لوسیان گرینج ، مدیر اجرایی گروه موسیقی جهانی ، گفت: “هیچ رازی نیست که هنر ترانه سرایی کلید اساسی همه موسیقی های عالی است ، و همچنین این که باب یکی از بزرگترین تمرین کنندگان آن هنر است ، یک راز نیست.” در یک بیانیه.

این معامله جدیدترین و پر سر و صداترین بازار پر سر و صدای امسال کاتالوگهای موسیقی است ، زیرا هنرمندان پیر و جوان ترانه های خود را فروخته اند ، در حالی که ناشران و سرمایه گذاران میلیاردها دلار از منابع دولتی و خصوصی جمع کرده اند تا نویسندگان را ترغیب کنند با خلاقیت هایشان

هفته گذشته ، استیوی نیکس اکثر سهام فهرست ترانه سرایی خود را به قیمت تقریبی 80 میلیون دلار به Primary Wave Music ، یک ناشر و یک شرکت بازاریابی مستقل فروخت. Hipgnosis Songs Fund ، یک شرکت انگلیسی است که فقط در مدت دو سال و نیم سریع در بازار فعالیت کرده است ، اخیراً فاش کرد که از ماه مارس تا سپتامبر حدود 670 میلیون دلار صرف دستیابی به حقوق بیش از 44000 آهنگ توسط Blondie ، Rick James ، باری مانیلو ، کریسی هایند از وانمودها و دیگران.

گرچه کاتالوگ دیلن یک جواهر خاص است و احترام آن به روشی است که شاید هیچ موسیقی دان دیگری نتوانسته است به آن دست یابد. مجموعه آهنگ های او به شکل های محلی ، راک و پاپ تغییر شکل داده است و او تقریباً افسانه ای به عنوان باردار عصر کنونی حفظ می شود. وی در سال 2016 “بخاطر ایجاد عبارات شاعرانه جدید در سنت بزرگ آواز آمریکایی” جایزه نوبل ادبیات را دریافت کرد.

با این وجود دیلن مدت زیادی است که مخاطب او را متعجب و شوکه می کند ، از مدت ها قبل در مورد بازاریابی موسیقی خود از جمله پیگیری معاملات مجوز برای قرار دادن آهنگ های خود در تبلیغات تلویزیونی ، پرخاشگرانه عمل کرده است.

در سال 1994 ، دیلن اجازه داد تا شرکت حسابداری Coopers & Lybrand – سلف غول پیکر فعلی PricewaterhouseCoopers – از اجرای سرود اعتراض آمیز 1964 Richie Havens “The Times They Are A-Changin” در یک نقطه تلویزیونی استفاده کند. هواداران ، مفسران رسانه ای و حتی دیگر هنرمندان با وحشت واکنش نشان دادند. مجله تایم در مورد این جنجال ها عنوان خود را نوشت: “فقط به شرطی که نشنیده باشی – دهه 60 تمام شده است”.

مکان Coopers & Lybrand با آخرین مجوز تجاری دیلن فاصله زیادی داشت: او در سال 2004 معامله برجسته ای را برای یک برنامه تلویزیونی Victoria’s Secret انجام داد و بعداً با اپل ، کادیلاک ، پپسی و IBM همکاری کرد. دو سال پیش ، او یک مارک تجاری عالی ویسکی ، Heaven’s Door را راه اندازی کرد.

از آنجا که یونیورسال اکنون کار او را کنترل می کند ، دیلن دیگر حق استفاده از حق وتو در مورد نحوه استفاده از آهنگ هایش را نخواهد داشت. پس از اعلام این معامله در اوایل روز دوشنبه ، کاربران در توییتر یک روز میدانی را با جناس تبلیغاتی نشان دادند که چگونه می توان از کار دیلن بهره برداری کرد. “پرداخت بانو پرداخت، “یک کاربر کنایه کرد. “گره خورده در صلیب آبی / سپر آبی” دیگری نوشت.

هنوز هم ، یونیورسال اصرار داشت که در استفاده از کارهای دیلن خوش ذوق عمل می کند.

جودی گرسون ، مدیر اجرایی بخش انتشارات یونیورسال ، گفت: “نمایندگی از مجموعه کارهای یکی از بزرگترین ترانه سرایان در همه زمان ها – که اهمیت فرهنگی او قابل اغماض نیست – هم امتیاز است و هم مسئولیت.”

دیلن نوعی نویسنده است که ناشران موسیقی آثار او تمایل به ترشح بزاق دارند. این نه تنها امتحان زمان را تحمل کرده است ، بلکه اکثر ترانه های او را دیلن به تنهایی سروده است و اغلب توسط سایر هنرمندان پوشش داده شده است – با هر استفاده از آنها حق امتیاز ایجاد می شود. طبق گفته یونیورسال ، آهنگ های دیلن بیش از 6000 بار ضبط شده است.

نشر موسیقی بخشی از تجارت است که در زمینه حق چاپ برای ترانه سرایی و آهنگسازی – شعر و ملودی آهنگ ها ، در اساسی ترین شکل آنها – فعالیت می کند که از آنهایی که برای ضبط متمایز است. ناشران و نویسندگان هر زمان که کارشان به فروش می رسد ، پخش جریانی می شود ، از رادیو پخش می شود یا در یک فیلم یا تبلیغات تجاری استفاده می شود ، حق امتیاز و حق مجوز را دریافت می کنند. (فروش اخیر شش آلبوم اول تیلور سوئیفت فقط حقوق ضبط آن مطالب را پوشش می داد. سوئیفت در ماه فوریه یک قرارداد انتشار جداگانه با یونیورسال امضا کرد.)

پخش جریانی به بالا بردن کل بازار موسیقی کمک کرده است – طبق اعلام انجمن ناشران موسیقی ملی ، ناشران در ایالات متحده 3.7 میلیارد دلار در سال 2019 جمع آوری کردند – که باعث جذب سرمایه گذاران جدید به درآمد ثابت و رو به رشد ناشی از حقوق موسیقی شده است.

معامله دیلن شامل 100 درصد از حقوق او برای همه آهنگ های فهرست خود است ، از جمله درآمدی که به عنوان ترانه سرا دریافت می کند و همچنین کنترل وی بر حق چاپ هر آهنگ. در عوض پرداخت به دیلن ، یونیورسال ، یک بخش از مجامع رسانه ای فرانسوی Vivendi ، تمام درآمد آینده را از این آهنگ ها جمع می کند.

دیلن هیچ نظری در مورد این معامله نداشت.

نشر موسیقی سنگ بنای کمی شناخته شده در فعالیت حرفه ای دیلن بوده است. به عنوان مثال آهنگ هایی که او در سال 1967 با گروه ضبط کرد ، که در آن زمان به طور گسترده ای پخش شد و بعداً در آلبوم 1975 دیلن با عنوان “نوارهای زیرزمین” جمع آوری شد ، به عنوان نسخه های نمایشی در نظر گرفته شده بود تا برای سایر هنرمندان ضبط خریداری شود.

و بیشتر امپراتوری تجارت دیلن از طریق شرکت موسیقی باب دیلن اداره می شود ، یک دفتر کوچک در نیویورک که حقوق انتشار او را در ایالات متحده اداره می کند. (در سایر نقاط جهان ، کاتالوگ وی توسط Sony / ATV اداره می شود ، که این کار را تا پایان مدت قرارداد خود تا چند سال دیگر ادامه می دهد.)

این معامله شامل بیش از 600 آهنگ است که در تعدادی از شرکت های انتشاراتی پخش شده است که دیلن در طول سال های گذشته داشته است. به استثنای معامله اصلی خود در موسیقی لیدز – که شامل هفت آهنگ از جمله “ترانه ای برای وودی” و “تاکین نیویورک” بود – سرانجام دیلن کنترل کامل حقوق کپی رایت خود را از آن فهرست ها به دست گرفت. لیدز در سال 1964 به MCA فروخته شد كه جهانی شد.

معامله جهانی همچنین شامل سهام دیلن در تعدادی از آهنگهایی است که او با دیگر ترانه سرایان سروده است ، اگرچه از بیش از 600 عنوان موجود در این معامله ، تنها یک عنوان وجود دارد که دیلن نویسنده آن نیست ، اما همچنان دارای حق چاپ است: رابی “وزن” از رابرتسون که توسط گروه ضبط شده است.

اما این توافقنامه شامل هیچ یک از ترانه های منتشر نشده دیلن نمی شود. همچنین هیچ اثری را که دیلن در آینده می نویسد تحت پوشش قرار نمی دهد و این امکان را برای وی باقی می گذارد که بتواند برای این ماده همکاری با ناشر دیگری را انتخاب کند.