لس آنجلس – هنگامی که راسل توماس تنور در سال 2017 در اپرای لس آنجلس ظاهر شد، پلاسیدو دومینگو، مدیر کل شرکت، از او خواست که روزی برای خواندن نقش اصلی در “اتلو” وردی بازگردد. این دعوت قابل توجهی بود که از طرف دومینگو، اوتلوی برجسته زمان خود، که این نقش را در سال 1986 در اولین اجرای شرکت لس آنجلس خواند، دریافت کرد.

شش سال بعد، توماس به لس آنجلس بازگشت و در نقش اوتلو در شش اجرا که از شنبه آغاز می‌شود، بازی کرد. اما دومینگو که در ابتدا به‌عنوان ایاگو، شخصیت شرور اپرا به آواز خواندن در مقابل او فکر می‌کرد، در سال 2019 در سن 78 سالگی به دلیل اتهاماتی مبنی بر اینکه چندین زن را در طول زندگی حرفه‌ای‌اش مورد آزار و اذیت جنسی قرار داده است، استعفا داده است.

بنابراین این است که تولید پایان فصل این شرکت از “Otello” در یک لحظه نگاهی به پایه های آن و نگاهی اجمالی به آینده آن است، زیرا اپرای لس آنجلس مسیر خود را در دوران پس از دومینگو در لحظه ای ترسیم می کند که با آن روبرو می شود. همان چالش‌هایی که سایر شرکت‌ها در بازیابی از دست دادن اعضای مخاطب و درآمد از زمان همه‌گیری وجود دارند.

کریستوفر کولش، رئیس و مدیر اجرایی شرکت، در مورد بازگشت مخاطبان گفت: “آهسته است – بسیار کندتر از آنچه من می خواستم.” اما او خاطرنشان کرد که حضور در این روزها مطابق با آنچه دیگر سالن‌های اپرا در سراسر کشور در این روزها مشاهده می‌کردند، بود و نشانه‌هایی وجود داشت که نشان می‌داد این شرکت بر شکست‌های اخیر خود غلبه کرده است. او گفت: “بر اساس اکثر معیارها، به غیر از حضور مخاطبان، شرکت در وضعیت قابل توجهی بهتر از سابقه 38 ساله خود است.”

حضور تا کنون در این فصل به طور متوسط ​​64 درصد از ظرفیت 3033 نفری پاویون دوروتی چندلر بوده است – هنوز کمتر از 83 درصدی است که این شرکت در سال های 2018-2019 وارد کرده بود، اما از زمانی که برای اولین بار پس از تعطیلی بازگشایی شد، بهبود نشان می دهد. دو اثری که فروش خوبی داشتند، و گاهی هم فروخته می‌شدند، نشان‌دهنده تلاش‌های شرکت برای ایجاد تعادل بین آثار جدید و کلاسیک بودند: «عمر»، اپرای جدید ریانون گیدنز و مایکل آبلز بر اساس زندگی‌نامه یک محقق مسلمان برده‌شده که برنده جایزه پولیتزر شد. موسیقی این هفته و «ازدواج فیگارو»، کمدی موتزارت.

در فصلی که اپرای متروپولیتن در نیویورک مجبور شد برای جبران کاهش درآمد خود، سرمایه خود را کاهش دهد، سرمایه اپرای لس آنجلس به رکورد بالایی رسید – 74.1 میلیون دلار در مقایسه با 28.8 میلیون دلار در سال 2012 – که نشان دهنده هجوم مداوم این اپرای است. کیت لئونارد، رئیس هیئت مدیره آن، گفت که مشارکت‌ها. این کشور بدون کسری از رکود جان سالم به در برد، با اتکا به کاهش حقوق، تعداد انگشت شماری اخراج، وام 5 میلیون دلاری در مقابل وقف و کمک های فدرال.

سقوط دومینگو لس آنجلس و شرکت اپرای آن را که از نزدیک با تنور ستاره‌ای که از دهه 1960 در آنجا آواز می‌خواند و در ایجاد این شرکت نقش اساسی داشت، شناسایی کرده بود، متحیر کرد. تحقیقاتی که توسط اپرای لس آنجلس انجام شد، اتهاماتی مبنی بر «رفتار نامناسب» با زنان را «موثق» نشان داد، اما شواهدی یافت نشد که نشان دهد او در «اقدامی پیش‌روی» شرکت کرده یا با عدم انتخاب بازیگران یا انتقام‌جویی از هر زنی انتقام گرفته است. در غیر این صورت او را در لس آنجلس اپرا استخدام می کنم. هنگامی که او رفت، شرکت متعهد شد که اقدامات خود را برای جلوگیری از سوء رفتار تقویت کند.

با توجه به اینکه تعطیلی ویروس کرونا خیلی زود پس از آن رخ داد، نمی توان دقیقاً گفت که آیا حضور دومینگو تحت تأثیر قرار گرفته است یا خیر. برای سال‌های متمادی اجراهای او بیشترین جمعیت را به خود جلب کرده بود و تصویر او به همان اندازه که گوستاوو دودامل برای همسایه‌اش، فیلارمونیک لس‌آنجلس، جدایی‌ناپذیر از بازاریابی شرکت بود. کولش گفت: “این یک باخت مسلم است زیرا او یک شخصیت بزرگ در جهان است.” اما، او افزود، “یک آزمایش علمی کنترل شده در اینجا غیرممکن است.”

پس از رفتن دومینگو، اپرا هرگز سمت مدیر کل را پر نکرد. این مسئولیت ها توسط کولش، که قبلاً عملیات روزانه خود را اداره می کرد، بر عهده گرفت.

دومینگو، در یک مصاحبه ایمیلی، گفت که از نظر او، شرکت حتی پس از آن‌چه که او آشکارا از خروج ناخشنودش از موقعیتی که نقطه اوج حرفه‌اش بود، به پیشرفت خود ادامه داده است.

“رشد آن را دیدم و معتقدم تمام توانم را گذاشتم تا جایی که به یکی از سالن‌های اپرای پیشرو در آمریکا و جهان تبدیل شد. بسیار متنوع، با تمرکز زیاد بر روی آثار جدید که می توانند مخاطبان جدیدی را جذب کنند و من فکر می کنم این یک ارزش افزوده عالی برای همه مردم لس آنجلس است.

اپرا لس آنجلس با بودجه عملیاتی 44 میلیون دلاری، پنجمین شرکت بزرگ ایالات متحده است. علیرغم وجود کوتاه خود (بر اساس استانداردهای اپرا) و با فهرست متوسطی از شش اثر در هر فصل (در مقایسه با 23 اثر در این فصل در Met)، خود را به عنوان یکی از پرماجراترین خانه های اپرای جریان اصلی در کشور تثبیت کرده است: کار کردن. بیش از آنکه خفه کننده باشد.

حتی قبل از رفتن دومینگو، این شرکت – از سن او آگاه بود و یک موسسه نباید خیلی نزدیک به یک شخص وابسته باشد – برای آینده خود برنامه ریزی کرده بود و در تلاش برای ایجاد هویتی بود که اسب های جنگی را با کارهای امروزی تر ترکیب کند.

به مدت یک دهه با پروژه‌های بت موریسون، که پیشرو در تولید اپرای معاصر بوده‌اند، کار می‌کند: آنها در اولین اکران جهانی اپرای “منشور” الن رید در سال 2018 در تئاتر کوچکتر روی و ادنا دیزنی / CalArts لس آنجلس همکاری کردند. ، یا REDCAT، و این اثر برنده جایزه پولیتزر شد. و در سال 2020، “Eurydice” ساخته متیو اوکوین، که در آن زمان هنرمند ساکن اپرا بود، پیش از انتقال به اپرای متروپولیتن در دوروتی چندلر اولین نمایش جهانی خود را داشت.

مارک آ. اسکورکا، رئیس اپرا آمریکا، یک سازمان خدمات غیرانتفاعی برای شرکت‌های اپرا، گفت: LA Opera بسیار بسیار خوب عمل می‌کند. از میان تمام شرکت‌های بزرگ کشور، این شرکت جوان‌ترین است و همچنان در حال کشف مخاطبان جدید و حرکت جدید است، زیرا لس آنجلس به ساخت زیرساخت‌های فرهنگی خود ادامه می‌دهد. من به این شرکت بسیار خوشبین هستم.»

در بهار امسال، با پروژه‌های بث موریسون همکاری کرد تا دو اپرا از اما اوهالوران، آهنگساز ایرلندی را در سالن نمایش جعبه سیاه 250 نفره REDCAT ارائه کند.

یکی از آنها، یک اثر 70 دقیقه ای دو نفره به نام “تجارت”، رابطه عاطفی اتاق هتلی در دوبلین طبقه کارگر را بین یک مرد متاهل مسن و یک روسپی مرد جوان تر بررسی می کند، داستانی که به سختی در طول تاریخ بوده است. در صحنه اپرا ارائه شد.

موریسون گفت: “زمانی که ما این رابطه را شروع کردیم، اکثر شرکت های اپرا کار جدیدی انجام نمی دادند.” LA Opera، از نظر شرکت‌های بزرگ، در این زمینه بسیار جلوتر از منحنی بود. آنها به کارهای تجربی اعتقاد دارند و معتقدند که ما باید این چیزها را داشته باشیم تا مطمئن شویم که اپرا در آینده تکامل می یابد و مخاطبان جدیدی را به همراه می آورد.

اکنون دیگر شرکت های بزرگ، از جمله Met، به امید جذب مخاطبان جدید، کارهای جدید بیشتری را برنامه ریزی می کنند.

اگر این یک بهبودی است، هنوز هم آزمایشی است. پرسش‌های مهم در مورد چگونگی تغییر رفتار مخاطبان باید پاسخ داده شود. جیمز کانلون، که از سال 2006 مدیر موسیقی اپرا بوده است، پس از استخدام دومینگو برای این کار، گفت که اپرا “بسیار سخت کار می کند تا آن مخاطب را دوباره به دست آورد.”

او گفت: “ظن من این است که بسیاری از رقابت ها مکان های دیگر نیست، بلکه افرادی هستند که در خانه نشسته اند و به استفاده بیشتر از تلویزیون خود عادت کرده اند.”

این یک مسئله خاص در لس آنجلس است، با توجه به ترافیک اوایل عصر که می تواند سفرهای مرکز شهر به مرکز موسیقی را به یک ماجراجویی طاقت فرسا و ساعت ها تبدیل کند.

زمانی که این شرکت برای اولین بار تشکیل شد، صحبت های زیادی در مورد اینکه آیا لس آنجلس اشتهای زیادی برای اپرای بزرگ داشت وجود داشت. دان گفت: “تا اوایل دهه 80، نظر بسیاری از چهره های برجسته مرکز موسیقی این بود که “لس آنجلس یک شهر اپرا نیست” و “لس آنجلس می تواند یک سمفونی عالی یا یک اپرای عالی را بخرد، اما هر دو را نه.” فرانزن، یکی از اعضای اصلی هیئت مدیره اپرا.

اما 38 سال پس از آن شب افتتاحیه، به نظر می رسد به این سوال پاسخ داده شده است.

اسکورکا، از اپرا آمریکا، گفت: “لس آنجلس بسیار یک شهر اپرا است – من رشد شرکت و موفقیت آن را شاهدی بر آن می دانم.”

اکنون توماس، هنرمند فعلی شرکت، آماده می‌شود تا جای او را بگیرد و نقش مهمی را که شرکت را راه‌اندازی کرد، بخواند: Otello. او دعوت دومینگو را به یاد آورد که ایده حضور در نقش باریتون پایین‌تر ایاگو را با او مطرح کرده بود، زیرا او خواندن نقش‌های تنور بالا را متوقف کرده بود.

توماس روز گذشته گفت: “او به آواز خواندن من Otello علاقه زیادی داشت و من و او با هم برنامه را اجرا می کنیم.” “دوست داشتم این اتفاق بیفتد. دوست داشتم با یکی از خوانندگان افسانه ای اپرا روی صحنه باشم. همه چیز همانطور که آنها انجام می دهند اتفاق می افتد.»