شاگال در دهه 1940 تنظیمات مبتکرانه ای را برای باله ایجاد کرده بود اما دیگر دست به اپرا نزد تا اینکه سر رودولف بینگ ، مدیر مت ، وی را ترغیب کرد که روی ساخت جدیدترین اپرای موتزارت کار کند ، این یک خیال در مورد شهریاری است که برای نجات آدم ربایی تعیین شده است دختر ملکه شب.
بینگ که با شاگال دوستانه بود ، سعی کرده بود که وی در دهه 1950 برای یک باله طراحی کند. شاگال به آن پروژه و به “نابوكو” وردی كه برای فصل 1960 برنامه ریزی شده بود ، نه گفت. اما او نمی توانست به “فلوت جادویی” نه بگوید. مورد علاقه بود. وی زمانی اظهار داشت: “هیچ كاری روی زمین وجود ندارد كه به آن دو كمال” فلوت جادویی “و كتاب مقدس نزدیک شود.
شاگال ، که در آن زمان 70 ساله بود ، به تازگی از سقف نقاشی شده جدیدی در اپرای پاریس رونمایی کرده است ، در واقع مجموعه ای از تابلوها که روی ژول اوژن لنپو بر روی نقاشی دایره ای اصلی قرار داده شده است. شاگال انبوهی از چهره ها و نمادها را خلق کرد که به احترام “کارمن” بیزت ، “تریستان و ایزولده” واگنر و “بوریس گودونوف” موسورگسکی – و “فلوت جادویی” ادای احترام می کردند.
و سپس وارد تولید جدید Met شد. نوه او بلا مایر پرده را “یک جشن کامل” آهنگساز توصیف کرد. وی در مصاحبه ای گفت: “این یک ماجراجویی خارق العاده برای او بود که بتواند وارد دنیای موتزارت شود و بتواند آن را روی صحنه ببرد.”
“فلوت سحرآمیز” برای اولین فصل مت در مرکز لینکلن برنامه ریزی شده بود. بینگ در خاطرات خود ، “شوالیه ای در اپرا” (1981) ، نوشت: “شاگال” از صبح تا شب طرح هایی را می کشید و نقاشی می کرد “و با گونتر رنرت ، مدیر تولید دیدار کرد.
همه مشتاق نتیجه نبودند. جان کانادای ، منتقد هنری نیویورک تایمز در آن زمان ، گفت که شاگال “به نظر می رسید کمی بیش از حد به عنوان نمایش یک نفره به این انتصاب فکر کرده است” ، در حالی که هارولد سی.شونبرگ ، منتقد ارشد موسیقی تایمز ، شکایت کرد که مخاطبان شب افتتاحیه به آریاها گوش نمی دادند اما “مشغول شمردن تعداد ارقام در پس زمینه بودند”.
